ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΑΔΑΜΙΔΗΣ
Οι δραματικές εναλλαγές στην εσωτερική πολιτική τα τελευταία εικοσιτετράωρα , η αγωνία για την επόμενη μέρα και την προοπτική του τόπου, το θλιβερό προνόμιο να κατέχει η χώρα πρωταγωνιστική θέση στα διεθνή μέσα ενημέρωσης-από μόνη της εξέλιξη που προκαλεί προβληματισμό και
σκέψεις-αν μη τι άλλο, κάνουν σκόπιμη αν όχι αναγκαία μια μελέτη των ‘σεναρίων’ που το Σύνταγμα προβλέπει κι ενώ επίκειται η έκβαση της ψηφοφορίας για ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
Πέρα και πάνω από τις ιλαροτραγικές αναδιπλώσεις, όλων όσοι με πράξεις ή παραλείψεις μπορούν να επηρεάσουν και να καθορίσουν το σημερινό αποτέλεσμα και επειδή ούτε χρόνος αλλά και ούτε χρησιμότητα για μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου υπάρχει, αξίζει να προσεχθεί η διάταξη του άρθρου 38 παρ.2 του Συντάγματος, που λέει ότι αν ο Πρωθυπουργός, μεταξύ άλλων σπουδαίων λόγων παραιτηθεί, τότε η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης δίνεται σε αυτόν που θα υποδείξει το κόμμα που κατέχει την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στο Κοινοβούλιο. Σημειωτέον ότι από την κοινοβουλευτική ομάδα-και πλειοψηφία αντίστοιχα- του κυβερνώντος κόμματος, δεν αποκλείονται αυτόματα όσοι δεν δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
Έτσι και παρά τον ορυμαγδό των τελευταίων ημερών, το κυβερνών κόμμα εξακολουθεί να διαθέτει 152 έδρες στο κοινοβούλιο, αφού μία μόνο βουλευτής ανεξαρτητοποιήθηκε. Και η πλειοψηφία αυτή θα εξακολουθήσει να υπάρχει ακόμη και αν κάποιος ή κάποιοι βουλευτές δεν δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης. Και η επόμενη μέρα, αυτή της διαδοχής, σε κόμμα, που είναι αυτονόητο, αλλά και κυβέρνηση, φαίνεται να μπορεί να παραμείνει εσωτερική υπόθεση του κυβερνώντος κόμματος. Ακόμη κι αν για αυτό χρειαστεί μια ‘ελεγχόμενη’ έκρηξη. Όπως αυτή που βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες…
