Κυριακή 1 Μαΐου 2011
Θρύλος γίνεσαι, σαν τον Σένα
ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Η γενιά των πρώτων «άντα» έχει πολλές μοναδικές στιγμές να θυμάται. Στιγμές που στέκονται αφορμή για το λιγάκι συνωμοτικό, αλλά ιστορικά αναγκαίο ερώτημα… «εσύ που ήσουν τότε». Το 1989 για παράδειγμα, τότε που έπεσε το Τείχος. Το 2001, τότε που έπεσαν οι Δίδυμοι Πύργοι. Για όσους ασχολούνται με τον αθλητισμό όμως, και κατανοούν ότι διαθέτει κινητήριο δύναμη και διείσδυση στις κοινωνίες κάθε λαού, πολύ μεγαλύτερη από οποιοδήποτε άλλο φαινόμενο ή σύμπτωμα, μια τέτοια ημέρα ήταν η Πρωτομαγιά του 1994.Πριν από 17 χρόνια, στην έκτοτε στοιχειωμένη πίστα της Ίμολα, στη στροφή Ταμπουρέλο, η γαλανόλευκη «Γουίλιαμς» την οποία οδηγούσε ο μεγάλος Άιρτον Σένα, προσέκρουε στον τοίχο. Και μετά από δυο ώρες, ο άνθρωπος που σε έκανε να φανατιστείς με ένα αγώνισμα στο οποίο και μόνο ο ήχος των μηχανών σου προκαλούσε πονοκέφαλο, «έφευγε» για εκεί ψηλά. Χωρίς τον Σένα, ο μηχανοκίνητος αθλητισμός δεν θα ήταν πια ο ίδιος. Ή μάλλον, ο αθλητισμός γενικότερα. Εκείνος ο ατίθασος Βραζιλιάνος, έμοιαζε να οδηγεί διαρκώς στο όριο. Στο όριο της κόντρας με το υπεράνθρωπο. Γι’ αυτό και τα δάκρυα που χύθηκαν στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του, μούσκεψαν το τετράδιο μιας χαμένης αθωότητας στις ζωές μας. Έδειξαν ότι τα όνειρα, πολλές φορές, τις περισσότερες ίσως, τσαλακώνονται τόσο άσχημα, που σε αφήνουν με το παράπονο και την απορία.
Το πόσο μεγάλη προσωπικότητα, εκτός από τεράστιος αθλητής, ήταν ο Άιρτον Σένα, το επιβεβαιώνει μεταξύ άλλων, η συγκέντρωση 3 εκατομμυρίων Βραζιλιάνων στην κηδεία του. Και όποιον πολιτικό επιστήμονα ή επικοινωνιολόγο κι αν ρωτήσετε, θα σας προσυπογράψει ότι δεν υπάρχει δύναμη που να μπορεί να κινητοποιήσει τρία εκατομμύρια ανθρώπους. Παρά μόνο το χαρισματικό μεγαλείο κάποιου, μπροστά στον οποίο υποκλίνεσαι.
Μια βαθιά υπόκλιση Άιρτον. Από όλους εμάς, που προλάβαμε να σε δούμε. Να τρέχεις, να προσπερνάς, να κερδίζεις. Να χαμογελάς στο πεπρωμένο, με το οποίο είχες αναμετρηθεί. Και το είχες υποτάξει.
Ο Μ. Θεοδωράκης στη συγκέντρωση για την Πρωτομαγιά
Στη συγκέντρωση για την εργατική Πρωτομαγιά στο Σύνταγμα συμμετείχε μαζί με διάφορα μέλη της Σπίθας ο Μίκης Θεοδωράκης, ο οποίος, όταν ρωτήθηκε για τη συμμετοχή του, είπε τα εξής:
«Πήγα βασικά για δύο λόγους: Πρώτον για να εκφράσω μαζί με όλους τους διαδηλωτές την αντίθεσή μου στην κυβέρνηση, στην τρόικα, στο μνημόνιο και στην αντεθνική και αντιλαϊκή πολιτική τους και να βροντοφωνάξω κοιτάζοντας στη Βουλή και τον Άγνωστο Στρατιώτη ''Ξυπνήστε, Έλληνες!''.
Και δεύτερον, γιατί με έσπρωξαν οι ιστορικές αναμνήσεις που έκαναν αυτή την επιστροφή μου συμβολική. Στον ίδιο χώρο ο ίδιος άνθρωπος με διαφορά 67 χρόνια! Τότε στις 3 του Δεκέμβρη του 1944, δεκαεννιά ετών και τώρα Πρωτομαγιά του 2011 στη δύση της ζωής μου… Για τον ίδιο λόγο. Ενάντια στην ξένη Εξάρτηση και στους ντόπιους συνεργάτες τους και τις δύο φορές!».
«Τότε η ξένη Εξάρτηση (η αγγλική) είχε ένα όνομα: στρατηγός Σκόμπυ. Η δε Κυβέρνηση το όνομα του Γεωργίου Παπανδρέου. Σήμερα η ξένη Εξάρτηση (αμερικανική-γερμανική) ονομάζεται τρόικα-μνημόνιο-ΔΝΤ, η δε κυβέρνηση έχει το όνομα του Γιώργου Παπανδρέου. Απέναντι στους δύο Παπανδρέου ο ίδιος εγώ! Τότε και τώρα! Με τη διαφορά ότι τότε ο δρόμος μπροστά στη Βουλή είχε βαφεί στο αίμα, γιατί φοβήθηκαν όταν είδαν ΟΛΟ ΤΟΝ ΛΑΟ, εκατοντάδες χιλιάδες όρθιους Έλληνες, ενώ σήμερα οι αστυνομικοί μάς κοιτούσαν με συμπάθεια και οι κυβερνητικοί μαζί με τους ξένους τρίβαν κρυφά με ικανοποίηση τα χέρια τους, βλέποντας τους μετρημένους σε μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές, μια και Ο ΛΑΟΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ… Τι να σκεφτώ; Μου ΄ρχεται στο νου ο στίχος του Ελύτη «.. ο καθείς και τα όπλα του, είπα», παραλλαγμένος «Ο καθείς και η Μοίρα του…» Εγώ πάντως γύρισα στο σπίτι μου ικανοποιημένος, γιατί κατόρθωσα να παραμείνω ξυπνός και όρθιος. Στο κάτω-κάτω νοιάζομαι και παλεύω γα την Ελλάδα. Που, ως φαίνεται, έχει μέσα της τόση ομορφιά, αλήθεια και δύναμη, που δεν είναι εύκολο για τον καθένα να είναι αντάξιός της» προσέθεσε ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης μας.
Ο Βενιζέλος απέναντι στον Σαμαρά
Ούτε το timing αλλά ούτε και το περιεχόμενο όσων είπε ο Ευάγγελος Βενιζέλος στο «Βήμα της Κυριακής» ήταν τυχαία. Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, στη γραμμή του Μεγάρου Μαξίμου για στοίχιση δυνάμεων απέναντι στην Αντιπολίτευση και ειδικότερα τη Νέα Δημοκρατία, παρουσίασε μια πλατφόρμα «πολιτικού μνημονίου», με έμφαση σε μέτρα αναπτυξιακού χαρακτήρα, που έκανε πολλούς μέσα στο ΠΑΣΟΚ να εκτιμούν ότι επιχειρεί να… προλάβει τον Αντώνη Σαμαρά. Και να περιορίσει τις όποιες θετικές εντυπώσεις αποκομίσει ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, με τις εξαγγελίες που θα πραγματοποιήσει στο «Ζάππειο 2».
Στην Κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ μάλιστα, εκτιμούν ότι όσο περνάει ο καιρός, και κορυφώνεται η πόλωση στη σύγκρουση με τη Νέα Δημοκρατία, ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα εμφανίζεται όλο και πιο συχνά απέναντι στον Αντώνη Σαμαρά. Κι αυτό διότι στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος αποτελεί εδραιωμένη πεποίθηση η εκτίμηση ότι ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας είναι το μόνο στέλεχος που έχει τη δυνατότητα να «συνομιλεί» με το πολιτικό ακροατήριο της Κεντροδεξιάς, και να συγκρατεί φυγόκεντρες τάσεις.
Θυμίζουν μάλιστα με νόημα την αποδοχή που είχε η ομιλία του Ευάγγελου Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη, στην προ μηνών εκδήλωση για τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή. Και επικαλούνται τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων που δείχνουν ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ με τη μεγαλύτερη και περισσότερο πολυσυλλεκτική διείσδυση σε άλλους πολιτικούς χώρους, κρίσιμους για την έκβαση της εκλογικής μάχης.
Ο Γιώργος ετοιμάζει “αντι-Ζάππειο2″
NΙΚΟΛΑΟΣ-ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ
Η επικείμενη εμφάνιση του Αντώνη Σαμαρά στο «Ζάππειο 2», όπως έχει κωδικοποιηθεί επικοινωνιακά η εκδήλωση για την παρουσίαση των θέσεων της Νέας Δημοκρατίας για την οικονομία, έχει ενεργοποιήσει τον πολιτικό και στρατηγικό σχεδιασμό του Μεγάρου Μαξίμου, προκειμένου να υπάρξει ένα «αντίβαρο», που θα αμβλύνει τυχόν εντυπώσεις υπέρ της Συγγρού, και θα επιτρέψει στον Γιώργο Παπανδρέου να διατηρήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Οι συνεργάτες του Πρωθυπουργού έχουν επεξεργαστεί μια σειρά από «σενάρια εργασίας», τα οποία και έχουν παρουσιάσει στον Γιώργο Παπανδρέου, στη βάση ενός επικοινωνιακού «αντίλογου» από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ.Οι τάσεις που επικρατούν στο Μέγαρο Μαξίμου είναι δυο: Η πρώτη έχει «forward» χαρακτηριστικά για την Κυβέρνηση, και θέλει τον Γιώργο Παπανδρέου να «απαντάει» στον Αντώνη Σαμαρά με την ανακοίνωση μιας μεγάλης πρωτοβουλίας, είτε στο επίπεδο της οικονομίας, είτε αναφορικά με την επικείμενη Αναθεώρηση του Συντάγματος.Η δεύτερη «δείχνει» την οδό της αξιοποίησης της πρόσφατης εσωκομματικής κόντρας στη Νέα Δημοκρατία για το θέμα της απογραφής της οικονομίας από τον Γιώργο Αλογοσκούφη, και τις ενοχλήσεις που προκάλεσαν στην καραμανλική πτέρυγα όσα δήλωσαν ο Γιάννης Μιχελάκης και ο Χρύσανθος Λαζαρίδης.Στελέχη που βρίσκονται κοντά στον Γιώργο Παπανδρέου, υποστηρίζουν ότι η αντίδραση που θα επιλέξει ο Πρωθυπουργός θα είναι «έκπληξη», ενώ υπογράμμιζαν ότι με όσα δήλωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος στο «Βήμα της Κυριακής» περί ενός νέου «πολιτικού μνημονίου», πρόλαβε τον Αντώνη Σαμαρά, στο σκέλος της πρότασης για μείωση φόρων, που θα βοηθήσουν την αναπτυξιακή προοπτική της οικονομίας.
Και ο Κώστας τον… “κανένα” θα ψήφιζε
ΡΩΜΥΛΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ
Ο Κώστας Μπακογιάννης δεν θα κουραστεί ιδιαίτερα στη ζωή του, για να αποδείξει ότι είναι πολύ περισσότερα από τον γιο του Παύλου Μπακογιάννη, και έχει μητέρα τη Ντόρα. Ο νεαρός δήμαρχος του Καρπενησίου, έκανε βήματα αυτονόμησης, πολύ πριν αποφασίσει να εκτεθεί στην πολιτική.
Και μάλιστα στη δρώσα, όχι του σαλονιού, μιας και στα βουνά του Καρπενησίου, είναι λίγο δύσκολο να συναντήσεις εκείνους που συχνάζουν στην πλατεία Κολωνακίου, και θεωρούν ότι… ακόμη παρεμβαίνουν στη διαμόρφωση του μέλλοντος αυτής της χώρας.Ο Κώστας Μπακογιάννης παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «Κ» της «Καθημερινής», και παρουσίασε ψήγματα της πολιτικής ταυτότητας που έχει αρχίσει να καθαρογράφει, εκεί ψηλά, στον καθαρό αέρα της Ευρυτανίας. Στον τόπο που λάτρεψε μάλλον ο τελευταίος «μάρτυρας» για τη Δημοκρατία, σε αυτόν τον τόπο. Ο πατέρας του Παύλος, που όσοι τον είχαν ζήσει, δεν έχουν καμία αμφιβολία για το πόσο διαφορετική θα ήταν η πορεία της Ελλάδας, αν δεν τον είχαν σταματήσει οι σφαίρες των τρομοκρατών.Για όλους εκείνους, ο Κώστας Μπακογιάννης έχει πάρει «κάτι» από την πολιτική κληρονομιά του πατέρα του. Και μάλλον αυτό το «κάτι», τον κάνει να δηλώνει στο «Κ» της «Καθημερινής» ότι «πιθανότατα θα ανήκα σε εκείνο το 40% που θα ψήφιζε τον… κανένα».
Δεν το κάνει, αλλά, όπως υποστηρίζει, ανήκει στη Δημοκρατική Συμμαχία, και θα ψηφίσει στις επόμενες εκλογές τη μητέρα του. Οι λέξεις ωστόσο έχουν την ομορφιά να αφήνουν στη φαντασία
Σημαιοφόρος μιας Ελλάδας που έχουμε ξεχάσει
ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Είναι θλιβερό να βλέπεις να «φεύγουν» σύμβολα ενός ολόκληρου λαού, όπως ήταν ο Λάκης Σάντας, η αρίθμηση της ζωής του οποίου σταμάτησε σήμερα το πρωί, σε ηλικία 89 ετών. Είναι όμως εξίσου θλιβερό, να ακούς νέα παιδιά, και λίγο μεγαλύτερους ακόμη, να αναρωτιούνται για το ποιος ήταν ο εκλιπών.Βλέπετε, ο Λάκης Σάντας, που μαζί με τον Μανώλη Γλέζο ανέβηκαν το βράδυ της 30ης προς 31ης Μαϊου του 1941 στην Ακρόπολη, και κατέβασαν τη σημαία του ναζισμού, την οποία είχαν υψώσει τα χιτλερικά στρατεύματα, εκεί όπου κάποτε περπατούσε η Δημοκρατία του Περικλή και της Αρχαίας Αθήνας, δεν ακολούθησε καριέρα πολιτικού. Δεν επεδίωξε τη δημοσιότητα. Δεν θύμιζε την ύπαρξή του σε μια αδηφάγο κοινωνία, ακριβώς επειδή πίστευε βαθιά μέσα του, ότι… δεν χρειαζόταν.
Αν το καλοσκεφτείτε, ο καθένας από εμάς υποστηρίζει ότι κάνει τη δική του επανάσταση, συνηθέστατα από τον… αναπαυτικό καναπέ της καθημερινότητάς μας. Ο Σάντας και ο Γλέζος, αψήφησαν το πιο σκληρό πρόσωπο του φασισμού, τότε που Έλληνες «πολιτικοί» συνθηκολογούσαν με τους κατακτητές, και δέχονταν τα αξιώματα που τους προσέφεραν.Κι αν έσπευδε κάποιος να αποδώσει στον νεανικό αυθορμητισμό του Σάντα και του Γλέζου, εκείνη την πράξη εθνικής αξιοπρέπειας, από δυο 18χρονα παιδιά, ας κοιτάξει τη μετέπειτα διαδρομή του εκλιπόντος, και θα καταλάβει τι σημαίνει να είσαι διαρκής σημαιοφόρος της ευπρέπειας και του ήθους, χωρίς να… ανεβαίνεις στο μπαλκόνι, για να διεκδικήσεις την αναγνώριση των υπολοίπων.
«Δεν κυνηγάω ποτέ τη δημοσιότητα. Θεωρώ ότι το ζήτημα έχει εξευτελιστεί. Την αντίσταση δεν την κάναμε μόνο εμείς. Σκοτώθηκαν χιλιάδες παλικάρια, γυναίκες και άνδρες, όλοι… ανώνυμοι», είχε πει κάποτε ο Λάκης Σάντας.Και μια άλλη φορά, είχε περιγράψει ως εξής την εσωτερική παρόρμηση που οδήγησε τον ίδιο και τον Μανώλη Γλέζο στο να σκαρφαλώσουν στον Ιερό Βράχο.«Αυτή τη σημαία την είχαν στήσει θριαμβευτικά μέχρι τότε, στη Βαρσοβία, στη Βιέννη, στην Αμβέρσα, στη Νορβηγία, στο Παρίσι, στο Βελιγράδι. Εδώ όμως είναι Ελλάδα, σκεφτήκαμε. Είναι η μικρή χώρα που από αυτήν ξεπετάχθηκε η φλόγα του πολιτισμού. Είναι η χώρα που δίνει πάντα το παράδειγμα, στις κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας. Να την κατεβάσουμε λοιπόν, και να πλύνουμε έτσι τη βρωμιά από τον Ιερό Βράχο».Πόσο επίκαιρος. Πόσο αληθινός. Πόσο Έλληνας. Πόσο διαφορετικός από όσους μας κυβερνούν….
Επίσκεψη του Συλλόγου Παγκαλαβρυτινός στο Οικομενικό Πατριαρχείο
Κορυφαία στιγμή στην ιστορική διαδρομή του Παγκαλαβρυτινού Συλλόγου της Πάτρας υπήρξε η επίσκεψη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και η συνάντηση με τον Πατριάρχη, κ. κ. Βαρθολομαίο, στο πλαίσιο του ταξιδιού των χορευτικών, στην όμορφη Κωνσταντινούπολη.Συγκεκριμένα, περίπου 50 χορευτές του Συλλόγου, συνοδευόμενοι από μέλη του Π.Σ. βρίσκονται από τις 26 Απριλίου εκεί που χτυπά η «καρδιά» του Ελληνισμού, στην Κωνσταντινούπολη, προσκεκλημένοι στις πολιτιστικές εκδηλώσεις, ΠΑΣΧΑ 2011 που διοργάνωσε το "Ζωγράφειο". την Πέμπτη, η αχαϊκή αντιπροσωπεία επισκέφθηκε τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Ο κ.κ. Βαρθολομαίος υποδέχτηκε τους χορευτές και τα μέλη του Π.Σ. με ιδιαίτερη αγάπη και θέρμη, ενώ έγινε ανταλλαγή αναμνηστικών. Εκεί επίσης, είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν το ναό του Αγ. Γεωργίου, την Κλειστή Πύλη, το χώρο μαρτυρίου του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’. Ήταν πραγματικά μια μοναδική εμπειρία που θα συνοδεύει την αχαϊκή αποστολή. Η αχαϊκή αποστολή αναχώρησε από την Πάτρα το πρωί της περασμένης Τρίτης. Το απόγευμα έφθασαν στην Κωνσταντινούπολη, όπου κατέλυσαν σε κεντρικό ξενοδοχείο. Την επόμενη ημέρα ξεκίνησε η ξενάγηση της αποστολής, με πρώτο σταθμό φυσικά, την Αγιά Σοφιά, ένα από τα πλέον σημαντικά αρχιτεκτονικά μνημεία όλων των εποχών, στο μνημείο του Γένους, αλλά και το «βάθρο» της Ορθοδοξίας.Ακόμη, επισκέφθηκαν την Παναγιά την Μπαλουκλιώτισσα , την Παναγία των Βλαχερνών όπου εψάλη για πρώτη φορά ο Ακάθιστος Ύμνος το 626 μ.Χ. και τη Μονή της Χώρας με τα περίφημα ψηφιδωτά που σώζονται στους έσω και έξω νάρθηκες. Περπάτησαν στη Λεωφόρο του Πέρα (Ιστικλαλ) και θαύμασαν τα παλιά ελληνικά σπίτια, τη Ζωγράφειο Σχολή, το ελληνικό προξενείο. Ακόμη βρέθηκαν στα θερινά Ανάκτορα των τελευταίων Σουλτάνων το φημισμένο Ντολμά Μπαχτσέ και το χιλιοτραγουδισμένο Βόσπορο και επισκέφθηκαν το περίφημο Τζαμί του Σουλτάν Αχμέτ, πιο γνωστό σαν Γαλάζιο Τζαμί. Η ημέρα έκλεισε με την επίσκεψη στο «Ζωγράφειο». Εκεί την αποστολή υποδέχτηκε ο διευθυντής Ιωάννης Δερμιτζιώγλου, ο οποίος και ξενάγησε τους Αχαιούς στο χώρο της σχολής. Τους παρουσίασε την ιστορία και τις πολιτιστικές πρωτοβουλίες τους που στόχο έχουν να διατηρήσουν το ελληνικό στοιχείο στην πόλη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)