Πανελλαδικό Συντονιστικό Επιτροπών Αγώνα Κατά των Διοδίων

Δελτίο τύπου

Λαμία, 15 Ιανουαρίου 2011

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η 3η συνέλευση του Πανελλαδικού Συντονιστικού Κατά των Διοδίων

Σήμερα Σάββατο 15 Ιανουαρίου στην Λαμία στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρο του Δήμου πραγματοποιήθηκε η 3η πανελλαδική συνδιάσκεψη του συντονιστικού των επιτροπών ενάντια στα διόδια. Σε αυτή συμμετείχαν πλήθος κόσμου που δημιούργησε το αδιαχώρητο στην αίθουσα του Πολιτιστικού κέντρου καθώς και επιτροπές αγώνα ενάντια στα διόδια από ολόκληρη την Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα συμμετείχαν οι κάτωθι επιτροπές αγώνα:

1. Επιτροπή Αγώνα Κατοίκων και Φορέων Λαμίας κατά των Διοδίων

2. Εθελοντική Ομάδα Δράσης Νομού Πιερίας

3. Επιτροπή Νότιας Πιερίας κατά των Διοδίων
4. Επιτροπή Ακρίβεια STOP Aθήνας

5. Επιτροπή Αγώνα κατά των Διοδίων Αιγινίου

6. Επιτροπή Ακρίβεια-Διόδια STOP Καβάλας

7. Επιτροπή Ακρίβεια STOP Θεσσαλονίκης

8. Επιτροπή Ακρίβεια STOP Πάτρας

9. Πρωτοβουλία Πολιτών Λάρισας Ενάντια στα Διόδια

10. Επιτροπή Κατοίκων κατά των Διοδίων Καρδίτσας

11. Επιτροπή Κατοίκων κατά των Διοδίων Τρικάλων

12. Πρωτοβουλία Πολιτών Γιαννίνων για ελεύθερους χώρους, δρόμους και δημόσια αγαθά

13. Κίνηση Hasta La Victoria Siempre (επιτροπή αλληλεγγύης στο κίνημα των διοδίων)

14. Επιτροπές για μια γέφυρα που ενώνει (Ρίο)

15. Πολίτες Βόλου ενάντια στα Διόδια

16. Συντονιστική Επιτροπή Φορέων και Κατοίκων ΒΑ Αττικής ενάντια στα Διόδια

17. Κίνηση πολιτών Ξάνθης ενάντια στα Διόδια της Εγνατίας

18. Προσωρινή Συντονιστική Επιτροπή Πελοποννήσου ενάντια στα Διόδια

19. Επιτροπή Πολιτών Μώλου Ενάντια στα Διόδια

20. Επιτροπή Πολιτών Τραγάνας Ενάντια στα Διόδια

21. Κάτοικοι Κορινθίας ενάντια στα Διόδια

Συμμετείχαν επίσης οι φορείς:

1. Δήμος Λαμιέων

2. ΙΝΚΑ

3. ΒΙΟΖΩ

4. ΕΜΔΥΔΑΣ Φθιώτιδας

5. Υπεραστικό ΚΤΕΛ Νομού Φθιώτιδας

6. Ένωση Παραπληγικών Νομού Φθιώτιδας

7. Δημοτική Κίνηση Παρέμβαση Πολιτών Λαμίας

8. Δημοτική Κίνηση Δύναμη Αλλαγής για την Λαμία

9. Δημοτική Κίνηση Δελφών Πολίτες στο Προσκήνιο

10. Αυτοδιοικητικό Κίνημα Στερεάς Ελλάδας

11. Ριζοσπαστική Οικολογική Συνεργασία Στερεάς Ελλάδας

12. Ομάδα Πολίτες της Ροδόπης εν δράσει

Ψηφίσματα κατέθεσαν οι φορείς:

1. ΕΒΕ Φθιώτιδας. ΤΕΕ τμήμα κεντρικής Ελλάδας, Δικηγορικός Σύλλογος Λαμίας (κοινό ψήφισμα)

2. ΕΜΔΥΔΑΣ και ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής

3. ΟΕΝΓΕ

4. Δημοτική κίνηση Γαλατσίου Άλλος Δρόμος

5. Επιτροπή Αγώνα κατά των διοδίων Β. Ανατολικής Αττικής ( δύο ψηφίσματα)

6. Προσωρινή Συντονιστική Επιτροπή Πελοποννήσου ενάντια στα Διόδια

Μετά την πανελλαδική συνέλευση ορίστηκε ξεκάθαρα ο στόχος του κινήματος. Σαν κίνημα πολιτών ενάντια στα διόδια ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

• Να καταργηθούν οι συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών δρόμων σε ιδιωτικές εταιρίες.

• Να καταργηθούν τα όλα διόδια, ιδιωτικά ή κρατικά

• Να συνεχιστούν όλα τα έργα επέκτασης ή βελτίωσης όλων των εθνικών δικτύων με ευθύνη ενός δημόσιου φορέα με κοινωνικό έλεγχο.

Απορρίπτουμε τις λογικές της κάρτας, του ηλεκτρονικού διοδίου ή της χρήσης παράπλευρων δρόμων.

Στο αγώνα μας αυτό θα συμπορευτούμε και με άλλες κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες που αντιμετωπίζουν προβλήματα από την σημερινή οικονομική κρίση. Προτείνουμε στους αγρότες και επαγγελματίες οδηγούς να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και σε κάθε κινητοποίηση να ανοίγουμε τις μπάρες εναλλακτικά από το κλείσιμο των δρόμων. Με αυτό τον τρόπο θα φέρουμε την κοινωνία μαζί μας αντί απέναντί μας.

Στην πανελλαδική συνδιάσκεψη συζητήθηκαν και αποφασίστηκαν τα κάτωθι ανά τομέα:

ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

• Συστήθηκε 5α μελής γραμματεία του πανελλαδικού συντονιστικού

• Υιοθετήθηκε κοινό διακριτικό σήμα και υπότιτλος για όλες τις επιτροπές αγώνα

• Ορίσθηκε η μορφή της ηλεκτρονικής σελίδας του πανελλαδικού συντονιστικού

• Αποφασίσθηκε η συμμετοχή μας στην ιδρυτική συνάντηση του Παμπελοποννησιακού Συντονιστικού Ενάντια στα Διόδια για να συμβάλλουμε στην προσπάθεια των συναγωνιστών της Πελοποννήσου την Κυριακή 23/1.

ΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

• Συστήθηκε Νομική Επιτροπή αποτελούμενη από επαγγελματίες δικηγόρους, μέλη των επιτροπών αγώνα. Αρμοδιότητες της επιτροπής είναι η κωδικοποίηση νομικών κειμένων, η νομική αντιπαράθεση σε προσφυγές και η προσφυγή αντισυνταγματικότητας των συμβάσεων.

ΔΡΑΣΕΙΣ

• Αποφασίστηκε ότι η επόμενη πανελλαδική συγκέντρωση του συντονιστικού αγώνα ενάντια στα διόδια θα πραγματοποιηθεί στα Τρίκαλα στις 13 Μαρτίου 2011 ημέρα Κυριακή.

• Αποφασίστηκε ότι επόμενη κοινή δράση όλων των επιτροπών αγώνα για πανελλαδικό άνοιγμα όλων των σταθμών διοδίων θα πραγματοποιηθεί στις 06 Φεβρουαρίου 2011. Παράλληλα στηρίζουμε τις τοπικές κινητοποιήσεις και πρωτοβουλίες των κατά τόπους περιοχών.

Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας (ΕΟΔνΠ)

Άλλο Ελλάδα και άλλο Τυνησία.

Γράφει ο Κλεισθένης.

Παρακολουθούμε, μετά την εξέγερση στην Τυνησία, αναλύσεις και άρθρα σε εφημερίδες και ιστολόγια που αφήνουν να εννοηθεί ότι έρχονται παρόμοιες καταστάσεις και στην Ελλάδα.

Μερικοί τα γράφουν για να πουλήσουν μερικά φύλα παραπάνω επειδή οι τίτλοι είναι «πιασάρικοι», άλλοι τα γράφουν επειδή δεν ξέρουν τι συνέβαινε και τι συμβαίνει σ’ αυτά τα κράτη, πιθανώς να υπάρχουν και μερικοί που επιδιώκουν σύγχυση. Το θέμα δεν είναι απλό και δεν ερμηνεύεται σε λίγες γραμμές ενός κειμένου. Ας δούμε μερικά στοιχεία που ίσως δεν είναι πολύ γνωστά.

Στα Αραβόφωνα μουσουλμανικά κράτη (Λυβίη, Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία και άλλα) υπάρχουν περίεργα καθεστώτα που δεν έχουν καμία σχέση με το δικό μας ή των δυτικών χωρών. Η ανελευθερία είναι πρόδηλη για δε τους αντιφρονούντες οι τιμωρίες είναι εξοντωτικές. Υπάρχουν φυσικά και αντιπολιτεύσεις αλλά οι δραστηριότητές τους είναι προσχηματικές και ανώφελες για τους λαούς. Ένα απλό παράδειγμα που μου διηγήθηκε φίλος που ζει σε ένα τέτοιο κράτος.

«Η κυβέρνηση αποφασίζει να κατασκευάσει ένα δρόμο που θα καταστρέψει οικολογικά μία περιοχή. Η αντιπολίτευση και ο αντιπολιτευόμενος τύπος κριτικάρουν ως εξής: Ο δρόμος δεν πρέπει να έχει τόσες πολλές στροφές όπως προγραμματίζει η κυβέρνηση ή ο δρόμος πρέπει να έχει καλύτερο φωτισμό».

Καμία αναφορά για τις καταστρεπτικές συνέπειες της κατασκευής του δρόμου. Αν κάποιος πει ή γράψει ή αμφισβητήσει την χρησιμότητα του δρόμου ή χειρότερα καταγγείλει την επερχόμενη οικολογική καταστροφή τον έφαγε το «μαύρο σκοτάδι».

Η δικαιοσύνη σ’ αυτά τα κράτη απλά δεν λειτουργεί. Η φυλάκιση δεν προϋποθέτει αναγκαστικά και δίκη.

Στην Ελλάδα δεν έχουμε τέτοιες συνθήκες ούτε φυλακίσεις χωρίς δίκη επειδή κάποιος είπε ή δημοσίευσε κάτι εναντίον της κυβέρνησης. Εδώ η δικαιοσύνη λειτουργεί. Δεν υπάρχουν φυλακίσεις ή διώξεις αντικαθεστωτικών.

Το Ελληνικό πρόβλημα είναι ότι το σύστημα εξουσίας έχει παράξει ένα συνονθύλευμα νόμων που προωθεί την ατιμωρησία «δένοντας» τα χέρια των δικαστών. Σ’ αυτό συντείνει και η συντεχνιακή αντίληψη των πολιτικών που ο λαός λέει «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει».

Ο συνδικαλισμός είναι ελεύθερος μόνο που η ηγεσία του κομματοκρατείται.

Οι διαδηλώσεις και οι κινητοποιήσεις είναι ελεύθερες μόνο που οι «γνωστοί άγνωστοι» φροντίζουν για την «αμαύρωσή» τους.

Το Ελληνικό πρόβλημα είναι ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί σωστά και τα λεγόμενα «λαμόγια» εκμεταλλευόμενα τις αδυναμίες ελέγχου ή δωροδοκώντας τους πολιτικούς απομυζούν τον ιδρώτα του λαού.

Αν στην Ελλάδα έρθει η πολυπόθητη κάθαρση του οικονομικοπολιτικού κατεστημένου η χώρα θα μπορέσει να βαδίσει σε πορεία ανάπτυξης και να καλυτερεύσει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων.

Ας αφήσουν λοιπόν τη επαναστατική «γυμναστική», όσοι προβλέπουν εξεγέρσεις και επαναστάσεις στην Ελλάδα. Αυτοί που τα γράφουν από άγνοια ας φροντίσουν να ενημερωθούν και αυτοί που τα γράφουν σκόπιμα εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα. Η προσπάθεια επιβολής χάους στην Ελλάδα είναι αντεθνική πράξη. Τις απαραίτητες αλλαγές οφείλουμε να τις κάνουμε με νηφαλιότητα και σύνεση. Η λαϊκή πίεση για την κάθαρση πρέπει να ενταθεί μέχρι οι ηγέτες των κομμάτων να την κάνουν πράξη ή να μας αδειάσουν την γωνιά. Η αντικατάστασή τους είναι θέμα χρόνου για τον λαό και «ουδείς αναντικατάστατος».

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΔΙΕΞΟΔΑ.

ideopigi.blogspot.com

Βραβεία ιδιωτικής αντίστασης

Tου Χρηστου Γιανναρα

Η απόγνωση για την παντοδαπή διάλυση του κράτους, της έννομης τάξης και κάθε κοινωνικής λογικής στην Ελλάδα σήμερα, ζητάει ερείσματα αντίστασης που να δικαιολογούν ελπίδα: ότι η κρίση δεν θα διαρκέσει, ότι υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ.Κάπου θέλουμε να ελπίσουμε οι άνθρωποι. Σε κοινωνική ομάδα, σε θεσμό, σε επαγγελματική τάξη. Που να σώζει την ποιότητα και τη δυναμική της ανιδιοτέλειας την ικανή να λειτουργήσει ως καταλύτης κοινωνικού μετασχηματισμού και επανίδρυσης του κράτους. Εναυσμα παλιγγενεσίας.

Πρώτη και εύκολη η καταφυγή στο αόριστο νεφέλωμα των «πνευματικών ανθρώπων»: Τι κάνουν οι «πνευματικοί άνθρωποι» σήμερα, γιατί δεν συσπειρώνονται να βγουν μπροστάρηδες στη λαϊκή οργή, να αντιπαλαίψουν το σαπισμένο και ανίκανο πολιτικό σύστημα; Ο πανικός της απόγνωσης δεν αφήνει χώρο σε ερωτήματα λογικού ελέγχου: Ποιοι είναι οι «πνευματικοί άνθρωποι» σήμερα και τι ακριβώς θα μπορούσαν να κάνουν;

Πανεπιστημιακοί καθηγητές; Προβεβλημένοι στη δημοσιότητα ποιητές, λογοτέχνες, καλλιτέχνες; Οι δικαστικοί; Οι επίσκοποι; Τα επιστημονικά σωματεία – Δικηγορικός Σύλλογος, Ιατρικός Σύλλογος, Τεχνικό Επιμελητήριο; Η Ακαδημία Αθηνών; Ποια κοινωνική ομάδα, θεσμός ή επαγγελματική τάξη από αυτό το φάσμα έχει δώσει, εδώ και δεκαετίες, το παραμικρό δείγμα παρεμβατικής έγνοιας για την ελληνική κοινωνία; Οχι αντίδρασης, αλλά έστω και δυσανασχέτησης για τη διαβουκόλησή της από την κομματοκρατία, την αναξιοκρατική ολιγαρχία τη διαπλεκόμενη και διεφθαρμένη, την προκλητική ανικανότητα και ανυποληψία των πολιτικών ηγητόρων της χώρας. Ποιοι, συλλογικά, ψέλλισαν ποτέ αντίρρηση για τον αμοραλισμό του πελατειακού συστήματος, που παγίδευσε την ελλαδική κοινωνία στην καταναλωτική μονοτροπία και απληστία, στον σαδιστικό, βάναυσα αντικοινωνικό συνδικαλισμό; Ποια ομάδα, θεσμός, τάξη από το παραπάνω φάσμα δεν συνέπαιξε απροκάλυπτα, αν δεν υποτάχθηκε δουλικά, στον εξωραϊσμένο μηδενισμό των «προοδευτικών» δυνάμεων;

Αλλά, έστω, να παραβλέψουμε το παρελθόν, να υποθέσουμε ότι υπάρχουν αλώβητοι από συλλογικές ενοχές «πνευματικοί άνθρωποι»: κάποιες χαρισματικές περιπτώσεις που διαθέτουν τις προϋποθέσεις να υπηρετήσουν τα κοινά. Τι θα μπορούσαν να κάνουν σήμερα; Εστω με θεωρητική γνώση και πρακτική εμπειρία, ανιδιοτελή ζήλο και θυσιαστική ετοιμότητα. Τι τους ζητάμε; Να ενταχθούν σε κάποια από τα υπάρχοντα κόμματα; Ξέρουμε, από πάμπολλες περιπτώσεις, ποια ανθρωπολογική αλλοτρίωση τους περιμένει, ποιες ανήκεστες βλάβες στον ψυχισμό τους, στο διανοητικό τους επίπεδο, στα αντανακλαστικά της συμπεριφοράς τους.

Να συγκροτήσουν καινούργιο κόμμα; Το αποτέλεσμα είναι επίσης προδιαγεγραμμένο: τους περιμένει η κατασυκοφάντηση, η έντεχνη γελοιοποίηση ή το μεθοδικό θάψιμο στην παρασιώπηση, στον συνεπή εξοβελισμό από τη δημοσιότητα. Οι κομματικές συντεχνίες, οργανικά διαπλεκόμενες με τα ΜΜΕ, επιβάλλουν στον πολιτικό στίβο τούς νόμους των μαφιών της νύχτας: Ξέρουν να εξοντώνουν κάθε ενοχλητικό ανταγωνιστή στο πεδίο όπου οι ίδιες πουλάνε «προστασία». Η τύχη του ΚΟΔΗΣΟ, μοναδικού κομματικού σχήματος που κατόρθωσε να σαρκώσει τόση ανιδιοτέλεια, σοβαρότητα και πολιτική αξιοπρέπεια, θα μείνει στην κρατική μας ιστορία αποκαλυπτικό παράδειγμα.

Στην περυσινή μόλις χρονιά προστέθηκαν δύο ακόμα παραδείγματα της υποδοχής που επιφυλάσσουν οι «προστάτες» του ελλαδικού πολιτικού πεδίου σε οποιαδήποτε έξωθεν, εκτός δικού τους ελέγχου παρέμβαση: Ενας ιδιοφυής νομικός και επιχειρηματίας, όπως και ένας διεθνώς καταξιωμένος πανεπιστημιακός, τόλμησαν την ευθύνη ανάληψης δημόσιου λόγου για τα κοινά, σε συνθήκες μιας κρίσης που διαφαινόταν (και αποδείχνεται συνεχώς) μοιραία για την Ελλάδα. Οι αρνητικές φήμες για τα πρόσωπα των τολμητιών, τις «ύποπτες» φιλοδοξίες τους και οι μειωτικοί υπαινιγμοί για την επαγγελματική τους επιτυχία αποτελούν εναργή προειδοποίηση για όσους θα αγνοήσουν στο μέλλον ποιοι στην Ελλάδα κρατάνε και το μαχαίρι και το πεπόνι.

Κεφάλαιον επί τοις λεγομένοις: Το πρόβλημα αν θα τελειώσει ιστορικά ο Ελληνισμός, όπως όλα δείχνουν, είναι κυρίως πρόβλημα πολιτικής διαχείρισης της εφιαλτικής κατρακύλας. Αλλά το ενδεχόμενο να μην τελειώσει ο Ελληνισμός μαζί με το ανεπίδεκτο πια σωτηρίας ελλαδικό κρατίδιο, το διαχειριζόμαστε πολλοί: κυρίως άτομα, λιγότερο θεσμοί. Διαχειριζόμαστε την επιβίωση της γλώσσας, επομένως τη διάκριση τι είναι ποίηση και τι δεν είναι, τι είναι λογοτεχνία και τι σκαριφήματα εντυπωσιασμού. Διαχειριζόμαστε τη διάσωση της διάκρισης ποιοτήτων στη χρήση της Ελληνίδας γλώσσας, της ανυπότακτης σε μεταπρατισμό λειτουργίας φιλόσοφου λόγου, διάσωση ασυμβίβαστων απαιτήσεων αλήθειας, όχι χρήσιμων σκοπιμοτήτων.

Στην προοπτική αυτού του χρέους, μια ασήμαντη, περιθωριακή, «ιδιώτου λόγου» επιφυλλίδα ψελλίζει τα δικά της βραβεύματα για την ποίηση και τη λογοτεχνία σε γλώσσα ελληνική – έτσι, σαν «μπουκάλα στο πέλαγο» της παρακμιακής και φέτος ακρισίας, του πληθωρισμού της ασημαντότητας. Οταν σε καμιά απολύτως πτυχή του συλλογικού μας βίου δεν λειτουργεί πια διάκριση ποιοτήτων και υπεράσπιση του χαρίσματος, γιατί να αποτελέσουν εξαίρεση τα βραβεία της Ακαδημίας Αθηνών; Θα αντιτάξει λοιπόν ο ιδιώτης στις ποιητικές επιλογές της Ακαδημίας την αναιδέστατη, αλλά διψασμένη για ποιότητα, δική του προτίμηση:

Την έκπληξη και τον θαυμασμό που του γέννησε το μεγάλο, σε μέγεθος και μαστορική, ποιητικό έργο του Νίκου Παναγιωτόπουλου, «Σύσσημον ή Τα Κεφάλαια» («Ινδικτος»). Από κοντά τα «Μικρά Βασίλεια» της Ανθής Λεούση, κορυφαία εκφραστική. Μαζί η «Φοινικιά» του Γιώργου Χαβουτσά (Γαβριηλίδης) και το ποιητικό κόσμημα που είναι η μετάφραση από τον ίδιο (από τα ρωσικά) του βιβλίου «Ταξίδι στην Αρμενία», του Μάντελσταμ («Ινδικτος»). Ακόμα: «Μιχαήλ», του Στρατή Πασχάλη, «Μετά την ομορφιά» του Χρήστου Κούκη, «Εδώ στο λίγο», της Ελένης Μαρινάκη.

Στην πεζογραφία τα βραβεία της ιδιωτικής αντίστασης θα ξεκινούσαν από την καινούργια έκρηξη απίστευτου ταλέντου, που είναι τα διηγήματα της Ελεωνόρας Σταθοπούλου «Καλό αίμα, κακό αίμα» («Εστία»). Θα περνούσαν στη ζείδωρη ανανέωση του αφηγηματικού λόγου που κομίζουν τέσσερα κιόλας βιβλία του Γιάννη Μακριδάκη (όλα στην «Εστία»): «Ανάμισης ντενεκές», «Η δεξιά τσέπη του ράσου», «Ηλιος με δόντια», «Λαγού μαλλί». Αναδρομικά (στα βραβεία καθυστερήσεις επιτρέπονται) θα τιμούσε ο ιδιώτης τη Μαρία Αγγελίδου για το λογοτεχνικό κορύφωμα που είναι η μετάφρασή της: «Το εμβατήριο του Ραντέτσκυ», του ανυπέρβλητου Joseph Roth («Αγρα»). Ενδείξεις όλα, μέτρα ποιότητας.

Για να σωθεί η ελληνικότητα, τώρα που τελειώνει ο Ελλαδισμός.

Εσπειραν ανέμους, θερίζουν θύελλες

Του ΠΑΝΟΥ ΣΩΚΟΥ στην "Ελευθεροτυπία"

Ενα χρόνο τώρα η ελληνική κοινωνία απαιτεί να πάνε κάποιοι φυλακή για να πληρώσουν για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας.

Οι πολίτες εννοούν ότι πρέπει να πάνε φυλακή αυτοί που έφαγαν με χρυσά κουτάλια και οδήγησαν τη χώρα σε τούτο το χάλι. Αυτό το κλίμα, εμμέσως πλην σαφώς, το τροφοδότησε η ίδια η κυβέρνηση πέρυσι, τέτοιο καιρό όταν άρχισε με χοντροκομμένο τρόπο να μιλάει για κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας. Το αίτημα των πολιτών είναι απολύτως δικαιολογημένο. Το σύνθημα το είχε δώσει ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, πέρυσι, που ήταν λαλίστατος, όταν είχε δηλώσει ύστερα από μια επίσκεψή του στις Βρυξέλλες πως στις συναντήσεις του με τους Ευρωπαίους εταίρους όλοι τον ρωτούσαν: «μα επιτέλους δεν θα βάλετε κάποιον φυλακή;».

Λίγες μέρες μετά, ο πρωθυπουργός ευρισκόμενος στη Μόσχα με τον υπουργό Οικονομικών, επικαλούμενος αυτή την απαίτηση των εταίρων, έδωσε από εκεί εντολή στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο Χ. Παπουτσή να καταθέσει η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ πρόταση σύστασης εξεταστικής επιτροπής για την οικονομία. Το κλίμα τότε ήταν ακόμα καλό για την κυβέρνηση. Ηταν στα πάνω της κι όλοι νόμιζαν ότι αν τιμωρηθεί κάποιος κάτι θα αλλάξει και η κοινωνία θα πάρει το αίμα που ζητούσε. Ομως ένα χρόνο μετά, ένας μετά τον άλλον οι υπουργοί και βουλευτές βγάζουν την ουρά τους απέξω και δηλώνουν ότι διαφωνούν με την πρόταση που είχαν υπογράψει ενώ και η ίδια η κυβέρνηση ακόμα δεν την ενεργοποίησε.

Εσπειρε λοιπόν ανέμους, υποσχέθηκε δηλαδή αίμα στο λαό, και τώρα θα θερίσει θύελλες, γιατί το αίμα ακόμα δεν άρχισε να ρέει. Βλέπετε το ΠΑΣΟΚ είχε υποσχεθεί και ως αντιπολίτευση ότι θα ξανανοίξει τη διερεύνηση των σκανδάλων που είχε κουκουλώσει η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή, για να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Οι εξεταστικές άνοιξαν, ολοκλήρωσαν το έργο τους, αλλά δεν μάθαμε κάτι που δεν ξέραμε. Η εξεταστική για το Βατοπέδιο μπορεί να παρέπεμψε τρεις πρώην υπουργούς της Ν.Δ. αλλά τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα εκείνης της περιόδου έμειναν αλώβητα, ενώ δεν έφερε στην επιφάνεια στοιχεία που δεν ήταν γνωστά από την πρώτη διερεύνηση. Η εξεταστική για τη Ζίμενς ανακυκλώνει τα ονόματα των Τσουκάτου, Μαντέλη άντε και λίγο Τσοχατζόπουλου στο ψιθυριστό, αλλά κι αυτή, σύμφωνα με πληροφορίες, βρίσκεται σε αδιέξοδο.

Την ίδια στιγμή οι επιτελείς του πρωθυπουργού, εγκλωβισμένοι στο αδιέξοδό τους, διαδίδουν για λόγους εντυπώσεων δήθεν ξεσπάσματα του πρωθυπουργού, ο οποίος σε μυστικές συσκέψεις ζητάει επιμόνως από τους αρμόδιους υπουργούς «να πάνε κάποιοι φυλακή γιατί είναι απαίτηση του λαού...». Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι είναι απαίτηση του λαού να φυλακιστούν αυτοί που έφαγαν, έφαγαν, έφαγαν... (για την ώρα όσοι είχαν κατηγορηθεί βγαίνουν λόγω ελλείψεως στοιχείων ένας ένας από την φυλακή). Και εντάξει, ο κόσμος καλά κάνει και το απαιτεί. Είναι δυνατόν, όμως, ο πρωθυπουργός να ζητάει να πάει κάποιος φυλακή αν δεν υπάρχει απόδειξη διάπραξης αδικήματος; Στη φυλακή δεν οδηγείται κάποιος με προεδρικό διάταγμα ούτε με πρωθυπουργική απόφαση, αλλά μόνον αν υπάρχει αμετάκλητη δικαστική απόφαση ενοχής. Και για να αποδειχθεί ενοχή χρειάζονται στοιχεία, που θα προκύπτουν από αξιόπιστες μαρτυρικές καταθέσεις, και πάνω απ' όλα χρειάζεται διάθεση για έρευνα σε βάθος «ακόμα κι αν ματώσουμε...», που έλεγε πριν από δύο χρόνια ο ίδιος ο Παπανδρέου.

Μόνο που τα στόματα δεν ανοίγουν και η σε βάθος έρευνα δεν γίνεται. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι στην ευνομούμενη χώρα που λέγεται Ελλάδα να κυκλοφορούν ελεύθεροι όσοι θα έπρεπε να ήταν φυλακή. Η έννοια «εξεταστική επιτροπή» έχει χάσει πια την αξιοπιστία της, αφού σχεδόν καμία απ' όσες συστάθηκαν δεν αποκάλυψε την αλήθεια. Αντιθέτως, ενίσχυσε ακόμα πιο πολύ την εντύπωση στους πολίτες ότι η συγκάλυψη και όχι η αποκάλυψη είναι στο DNA του πολιτικού κόσμου.

Ο πολιτικός κόσμος θα πρέπει να βρει άλλες λύσεις προστασίας του δημόσιου χρήματος. Κι αυτές δεν μπορεί πάρα να είναι αποτρεπτικές, να δημιουργούν δηλαδή τις προϋποθέσεις διαφάνειας και λογοδοσίας κατά τη διάρκεια της άσκησης πολιτικής διοίκησης.

sokos@enet.gr Θέλει συμμάχους

Εμπειρος πολιτικός και γνώστης της εγχώριας και διεθνούς οικονομικής κατάστασης, προσπαθώντας να ερμηνεύσει την πιθανή απόφαση του Γ. Παπανδρέου να κάνει εκλογές την άνοιξη, μας έλεγε:

Ή γνωρίζει ότι δεν θα μπορέσει να αποφύγει την αναδιάρθρωση του χρέους και θέλει συμμάχους στην κυβέρνηση για να το κάνει ή πιστεύει ότι δεν έχει να προσφέρει κάτι περισσότερο και θέλει να αποχωρήσει. Ο ίδιος πολιτικός, παίρνοντας ως δεδομένο ότι το ΠΑΣΟΚ ύστερα από νέες εκλογές θα έχει οριακή αυτοδυναμία, εκτιμά ότι το πιο πιθανό ενδεχόμενο είναι το πρώτο. Δηλαδή, ο πρωθυπουργός να θέλει μια κυβέρνηση συνεργασίας με τη Ν.Δ., προκειμένου να μην επωμισθεί μόνο αυτός το κόστος της αναδιάρθρωσης του χρέους.

Κρύβουν τις μετρήσεις για τις διοξίνες

Του ΦΙΛΗ ΚΑΪΤΑΤΖΗ

Μυστικές από τους πολίτες οι όποιες μετρήσεις έχουν γίνει από τον ΕΦΕΤ για τα επίπεδα διοξινών σε τομείς τυποποιημένων προϊόντων ή κηπευτικών και άλλων ειδών διατροφής, καθώς, εκτός από το επίσημο site που είναι γυμνό από ανάλογη πληροφόρηση, η ηγεσία του αρνήθηκε να δώσει στοιχεία.

Μόνο σε επίσημες αρχές μπορούμε να δώσουμε, δήλωσε ο αντιπρόεδρος του ΕΦΕΤ κ. Ράλλης στη Ναταλία Τσιγαρίδου, υπεύθυνη του Δικτύου Δράσης Καταναλωτών τής Greenpeace, χωρίς να μπει καν στον κόπο να καταλάβει ότι δεν αφορά το ζήτημα αυτό μια οργάνωση αλλά την πολιτεία, τους πολίτες, που μένουν «γυμνοί» από ενημέρωση και εγκληματικά απροστάτευτοι απέναντι σε προβλήματα που αφορούν τη δημόσια υγεία.

Ενα μόνο απλό δελτίο Τύπου στο site του υπουργείου Υγείας (προϊσταμένη αρχή του ΕΦΕΤ) δίνει και το μέγεθος του... ενδιαφέροντος του κράτους σχετικά με το διατροφικό σκάνδαλο που προέκυψε στη Γερμανία: «Ο υπουργός ΥΚΑ κ. Ανδρέας Λοβέρδος και ο υφυπουργός κ. Χρήστος Αηδόνης έδωσαν εντολή στον ΕΦΕΤ να διενεργηθεί αμέσως ο απαιτούμενος έλεγχος στα σχετικά προϊόντα, που ενδεχομένως έχουν εισαχθεί στη χώρα μας και προς πάσα κατεύθυνση». Ουάου!

Δεν είστε καλοπροαίρετοι, μπορεί να πει ο υπουργός για τα σχόλιά μας. Δώστε μας ένα εύλογο χρονικό περιθώριο έως ότου ολοκληρώσουμε την έρευνά μας, μπορεί πάλι να πει ο απρόσωπος ΕΦΕΤ.

Να το κάνουμε κύριοι, αλλά πείτε μας: Είναι μυστικό το είδος, πού και πόσες μετρήσεις έχουν γίνει στη χώρα μας εδώ και δώδεκα χρόνια από τότε (1999) που ξέσπασε το διατροφικό σκάνδαλο με τις διοξίνες; Αποδείξτε μας εμπράκτως ότι οι υπηρεσίες του κράτους δεν έμειναν σε ευχολόγια, αλλά προχώρησαν σε εμπεριστατωμένες μετρήσεις χαρτογραφώντας και τις πηγές διοξινών στο τόπο μας.

«Η Ελλάδα δεν έχει πολιτική για την εξάλειψη των διοξινών, δεν έχει ξεκάθαρη πολιτική και φαίνεται να υπάρχει άγνοια του πραγματικού μεγέθους του προβλήματος» δήλωσε ο Νίκος Χαραλαμπίδης, διευθυντής τής Greenpeace.

«Υστερα από παρεμβάσεις μας, είπε (μεταξύ των οποίων μετρήσεις σε μητρικό γάλα, μετρήσεις σε στάχτες από χωματερές), η Ελλάδα απέκτησε δύο εργαστήρια (στο Δημόκριτο και το Εθνικό Αστεροσκοπείο αντίστοιχα), τα οποία έχουν τη δυνατότητα μέτρησης των διοξινών. Αυτό που δεν έχει αποκτήσει ακόμα η χώρα μας είναι εθνική στρατηγική για τη μείωση των διοξινών (εντοπισμός των πιο σημαντικών πηγών, λήψη μέτρων, συστηματικές μετρήσεις για αξιολόγηση των μέτρων). Πρώτο βήμα αποτελεί η καταγραφή των κύριων πηγών διοξινών στην Ελλάδα. Αξίζει να πούμε ότι -σύμφωνα με σχετικές εργαστηριακές αναλύσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά το παρελθόν για λογαριασμό τής Greenpeace- κυριότερη πηγή διοξινών στη χώρα μας είναι οι χωματερές! Δυστυχώς, η απουσία συστηματικής καταγραφής δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι ζούμε σε ένα παράδεισο που απειλείται μόνο από τις εισαγόμενες διοξίνες».

Τα τελευταία χρόνια ο ΕΦΕΤ ανακοινώνει ότι πραγματοποιεί αναλύσεις για διοξίνες στην ελληνική αγορά. Τα αποτελέσματα των αναλύσεων όμως δεν δημοσιοποιούνται, αλλά παραμένουν στα αρχεία του ΕΦΕΤ και του εργαστηρίου όπου πραγματοποιήθηκαν. Με αυτό τον τρόπο δεν υπάρχει διαφάνεια και ολοκληρωμένη ενημέρωση των καταναλωτών σχετικά με την ανίχνευση ή μη διοξινών στην Ελλάδα, μας εξήγησε η Ναταλία Τσιγαρίδου, που μας αναφέρει δυνατές περιπτώσεις σημαντικής ρύπανσης τροφίμων από διοξίνες, όπως τις έχει καταγράψει η περιβαλλοντική οργάνωση.

1989 - Ολλανδία

Το 1989 βρέθηκε ότι το γάλα σε μια περιοχή της Ολλανδίας ήταν εξαιρετικά επιβαρημένο με διοξίνες. Πηγή των διοξινών ήταν το παρακείμενο εργοστάσιο καύσης αποβλήτων. Για χρόνια, το ρυπασμένο γάλα μαζευόταν και καταστρεφόταν στον ίδιο αποτεφρωτήρα που προκαλούσε το πρόβλημα! Ανιχνεύτηκαν τότε 13,5 πικογραμμάρια διοξίνης ανά γραμμάριο γάλακτος. Λόγω αυτού του συμβάντος (υπόθεση Lickebaertpolder), η ολλανδική κυβέρνηση έθεσε ως όριο για τις διοξίνες στο λίπος του γάλακτος τα 6 pg. Παρ' όλο που τα εργοστάσια καύσης ξόδεψαν έκτοτε εκατομμύρια φιορίνια τότε για βελτίωση των μέτρων ασφαλείας, οι παρακείμενοι στα εργοστάσια πληθυσμοί συνεχίζουν να εκτίθενται, ακόμη και σήμερα, σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα διοξινών.

1990 - Αυστρία

Ενα σκάνδαλο ξέσπασε στο χωριό Brixlegg της επαρχίας Τιρόλου της Αυστρίας, όταν μετρήθηκαν υψηλές συγκεντρώσεις διοξινών σε αγελαδινό γάλα της περιοχής (520-1.420 pg TEQ / λίτρο γάλακτος). Καθώς η ανεκτή πρόσληψη διοξίνης στην Αυστρία είναι 1 pg ανά κιλό βάρους ανά μέρα, η κατανάλωση του γάλακτος θεωρήθηκε επικίνδυνη κυρίως για τα παιδιά και τις εγκύους. Πηγή των διοξινών ήταν ένα παρακείμενο εργοστάσιο ανακύκλωσης χαλκού. Το πρόβλημα ήταν ότι μαζί με τα καλώδια χαλκού που ανακυκλώνονταν, καιγόταν και το πλαστικό περίβλημα από PVC, το οποίο επειδή περιέχει χλώριο, αποτελεί πηγή έκλυσης διοξινών.

1993 - Βρετανία

Γάλα και βόειο κρέας από τρεις φάρμες δεν επιτράπηκε να πουληθεί στην αγορά επειδή ανιχνεύθηκαν υψηλές συγκεντρώσεις διοξινών που προέρχονταν από τη χημική βιομηχανία Coalite Chemicals.

1997 - Αρκανσο, ΗΠΑ

2.000 εργάτες πτηνοτροφείων στο Αρκανσο χρειάστηκε να μείνουν στα σπίτια τους μέχρι να διαπιστωθεί αν τα επίπεδα διοξίνης στους χώρους δουλειάς τους ήταν κάτω από τα νέα όρια που θέσπισε η Αμερικανική Υπηρεσία Περιβάλλοντος (ΕΡΑ).

1998 - Γαλλία

Τρεις δημοτικοί αποτεφρωτήρες απορριμμάτων στην περιοχή της πόλης Lille κοντά στο Βέλγιο έλαβαν εντολή να κλείσουν τον Ιανουάριο του 1998, όταν ανιχνεύτηκαν υψηλά επίπεδα διοξίνης σε γάλα αγελάδων που έβοσκαν στην περιοχή.

1997-99 - Ευρωπαϊκή Ενωση/Βραζιλία

Τον Μάρτιο του 1998, η Ευρωπαϊκή Ενωση απαγόρευσε τις εισαγωγές πούλπας κίτρου από τη Βραζιλία. Η πούλπα κίτρου, που χρησιμοποιείται για ζωοτροφές, είχε αναμιχθεί με απόβλητα της χημικής βιομηχανίας Solvay, η οποία παράγει χλωριωμένα προϊόντα. Αποτέλεσμα της ανάμιξης αυτής ήταν να ανιχνευτούν υψηλά επίπεδα διοξινών στις ζωοτροφές που εξήχθησαν στην Ευρώπη. Οι ζωοτροφές διανεμήθηκαν σε 291 διαφορετικούς προορισμούς σε 11 ευρωπαϊκές χώρες (ανάμεσά τους η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Γερμανία, η Ελβετία, η Γαλλία, η Σουηδία και η Φινλανδία).

Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε όταν αναλύσεις σε γάλα και βούτυρο στη Γερμανία έδειξαν υψηλές συγκεντρώσεις διοξινών. Τα επίπεδα διοξίνης στη ζωοτροφή ήταν 5,6-7,1 pg Ι-TEQ/g (110-140 φορές λιγότερο δηλαδή από την περίπτωση του σκανδάλου στο Βέλγιο). Με αφορμή το σκάνδαλο αυτό, η Ευρωπαϊκή Ενωση εξέδωσε στις 24-7-98 την Οδηγία 98/60, όπου ορίζει ως αποδεκτό όριο διοξίνης στις ζωοτροφές (και συγκεκριμένα στην πούλπα κίτρου) το όριο ανίχνευσης των διοξινών δηλαδή το 0,5 pg Ι-TEQ/g.

1999 - Βέλγιο

Το πρόβλημα με τις διοξίνες στα κοτόπουλα και τα παράγωγα προϊόντα (αυγά και προϊόντα που περιέχουν αυγό) εντοπίστηκε τον Ιανουάριο 1999, όταν Βέλγοι πτηνοτρόφοι παρατήρησαν μειωμένη παραγωγή αυγών από τα πουλερικά τους. Οι πρώτες αναλύσεις έδειξαν την παρουσία υψηλών συγκεντρώσεων διοξινών στη ζωοτροφή που χρησιμοποιήθηκε. Οι διοξίνες αυτές πέρασαν στα κοτόπουλα και τα αυγά. Σύμφωνα με τις αναλύσεις, οι μέγιστες συγκεντρώσεις διοξινών στο λίπος των κοτόπουλων είναι 170-1.460 φορές πάνω από τις συνήθεις, ενώ στα αυγά 80-3.425 φορές πάνω από τις συνήθως μετρούμενες σε ευρωπαϊκές χώρες. Σε ό,τι αφορά την παρουσία διοξινών στην επίμαχη ζωοτροφή, αυτή μετρήθηκε 1.562 φορές πάνω από το όριο της Ε.Ε. Το σκάνδαλο οδηγεί την κυβέρνηση σε παραίτηση.

2004 - Ολλανδία, Βέλγιο, Γερμανία

162 φάρμες σε Ολλανδία, Βέλγιο και Γερμανία έκλεισαν προσωρινά, όταν διαπιστώθηκε ότι χρησιμοποίησαν προϊόν ζωοτροφής με πατάτα στο οποίο ανιχνεύθηκαν διοξίνες. Απαγορεύτηκε η διάθεση στην αγορά των ζώων από τις φάρμες αυτές ως προληπτικό μέτρο και μέχρι την ολοκλήρωση των ελέγχων.

2006 - Βέλγιο, Ολλανδία, Γερμανία

Οι αρχές στο Βέλγιο, την Ολλανδία και τη Γερμανία έκλεισαν αρκετές εκατοντάδες φάρμες εκτροφής χοίρων και πουλερικών μετά την ανίχνευση διοξινών σε ζωοτροφές.

2010 - 2011 - Γερμανία

Πάνω από 4.700 φάρμες εκτροφής χοίρων και πουλερικών έκλεισαν προληπτικά στη Γερμανία όταν στις ζωοτροφές που χρησιμοποιούσαν ανιχνεύθηκαν διοξίνες. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, το σκάνδαλο κοστίζει στη βιομηχανία τροφίμων 60.000 ευρώ εβδομαδιαία. Οι διοξίνες προέρχονταν από βιομηχανικά έλαια που χρησιμοποιήθηκαν στις ζωοτροφές.

«Ελευθεροτυπία»