ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
Μεταξύ «μεταβατικότητας» και «εκτός τόπου και χρόνου» κινείται εδώ και λίγες ώρες η χώρα, ενώ την ίδια στιγμή η συναίνεση και η εθνική σωτηρία έχουν γίνει κλοτσοσκούφι πάλι με υπαιτιότητα του Γιώργου Παπανδρέου. Ενός πρωθυπουργού που άλλα έλεγε στους υπουργούς του και άλλα είπε στους βουλευτές του.
Με συγχωρείτε που θα το πω, αλλά δεν αντέχω. Αυτό που παρακολουθούμε είναι τσίρκο. Το πρωί πάμε για εθνική καταστροφή, το μεσημέρι φαίνεται ότι την αποφεύγουμε, το απόγευμα κάτι πάει να γίνει, και καταλήγουμε το βράδυ εκεί απ΄ όπου ξεκινήσαμε. Είναι προφανές ότι υπάρχει πλήρης αδυναμία συνεννόησης.
Η δήλωση του Αντώνη Σαμαρά δημιούργησε κάποιες ελπίδες. Το κομβικό σημείο προκειμένου να υπάρξει σύγκλιση ήταν η παραίτηση του πρωθυπουργού. Οι πρώτες αντιδράσεις από Σαρκοζί και Μέρκελ ήταν θετικές. Κι ενώ διαφαινόταν ότι βαίνουμε σε μια μορφή εθνικής συνεννόησης, ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε μια θεαματική τούμπα ανατρέποντας τα δεδομένα.
Δυστυχώς καταφέραμε-γιατί περί κατορθώματος πρόκειται- ακόμα μια φορά, να τροφοδοτήσουμε τα διεθνή μέσα ενημέρωσης με δυσμενή σχόλια. Όταν μια χώρα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής, και το τέλος της προαναγγέλλεται με τον πλέον ιταμό τρόπο, είναι σχιζοφρενικό οι πολιτικές δυνάμεις να συμπεριφέρονται ως να μη συμβαίνει τίποτα.
Επιτέλους αν κάποιος δεν μπορεί να πατήσει φρένο προκειμένου να σταματήσει αυτή η ξέφρενη πορεία προς το γκρεμό, να κλείσουμε τα μάτια και να προσευχηθούμε. Διαφορετικά ας κάνουν το ελάχιστο. Να συμφωνήσουν στην πρόταση του Αντώνη Σαμαρά- η οποία για να είμαστε ειλικρινείς θα μπορούσε να ήταν καλύτερη- ώστε να οδηγηθούμε σε εκλογές, αφού πρώτα εξασφαλιζόταν η 6η δόση και ψηφιζόταν η δανειακή σύμβαση.
