«Έφυγε» ο δημιουργός του Μουσείου Κέρινων Ομοιωμάτων των Ιωαννίνων Ο διάσημος γλύπτης Παύλος Βρέλλης,μας άφησε τεράστια κληρονομιά.

Τον άνθρωπο που ίδρυσε το Μουσείο Ελληνικής Ιστορίας στο Μπιζάνι Ιωαννίνων,όπου ο επισκέπτης έρχεται σε επαφή με την ιστορία, μέσα από κέρινα ομοιώματα, ξακουστών, αλλά και αφανών ηρώων, που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην Ελλάδα, από την προεπαναστατική περίοδο έως και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο,αποχαιρετούν σήμερα τα Γιάννενα!!!Ο διάσημος γλύπτης Παύλος Βρέλλης,«έφυγε» αφήνοντας μας,μια τεράστια κληρονομιά.

Ποιός ήταν ο Παυλος Βρέλλης

Γεννημένος στα Γιάννενα στις 25/3/1923, ορφάνεψε σε ηλικία 4 ετών από μητέρα. Εννέα χρόνια αργότερα χάνεται και ο πατέρας του.Η θεία του, Σοφία Παραμυθιώτη, αδερφή της μητέρας του, τον μεγαλώνει και τον σπουδάζει. Ο ρόλος της, τόσο σαν παιδαγωγός (δασκάλα η ίδια), όσο και σαν παρουσία με σπουδαία καλλιτεχνική αγωγή, τον επηρεάζει βαθύτατα.Το έργο της δύσκολο.Όχι μόνο επειδή ο Α' Παγκόσμιος πόλεμος άφησε έντονα τα σημάδια του, αλλά επειδή ο Παύλος είναι ο πλέον ζωντανός από τους ανιψιούς της. Η καλλιτεχνική του πλευρά, είχε αρχίσει ήδη να διαφαίνεται από την παιδική του ηλικία, όταν είχε ζωγραφίσει ή σμιλέψει σε ξύλο ή πέτρα, αγαπημένους του ήρωες. Η άλλη του πλευρά όμως ήταν αυτή που στάθηκε η αιτία να προχωρήσει μπροστά στη ζωή. Ο ζωντανός του χαρακτήρας και η αγάπη του για δράση και ανακαλύψεις, τον κράτησε ζωντανό πνευματικά, όταν -έφηβο πια- τον συνέλαβαν οι Γερμανοί κατά την περίοδο της κατοχής, χρησιμοποιώντας τον μαζί με άλλα παιδιά για να καθαρίζει απομεινάρια πολεμικού υλικού, που δεν είχε εκραγεί...Έχοντας ζήσει σα μελλοθάνατος, σκάλιζε στη φυλακή απλά αντικείμενα σε ξύλο, περίμενε τις τελευταίες του στιγμές, είδε φίλους να χάνονται για πάντα, αποτύπωνε μορφές συγκρατούμενων του, με διαφορετική πια ενόραση. Άρχισε να έχει τις πρώτες του πνευματικές ανησυχίες, οι οποίες τώρα πια δε βασίζονταν απλά σε μια παρόρμηση για εξερεύνηση, αλλά σε μια ανάγκη για έκφραση, μέσα απ' αυτά που ένιωθε ότι τον αντιπροσώπευαν περισσότερο.Μετά από επιθυμία και προτροπές της θείας του, θα τον δούμε το 1945, να μπαίνει στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία και να αποφοιτά το 1947. Σε ηλικία 23 χρονών (πριν μπει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών), καταπιάνεται με τη δημιουργία προτομών.Το 1954, αποφοιτά από τη Σχολή του με Θεωρητικό και Πρακτικό Πτυχίο. Είναι, τώρα πια, ο πρώτος Ηπειρώτης που κατάφερε να περάσει στη Σχολή αυτή και ο πρώτος Ηπειρώτης που αποφοιτεί απ' αυτή, με τέτοια εφόδια.Δε σταματά εκεί τις σπουδές του. Με υποτροφία, παρακολουθεί μαθήματα Τέχνης & Τεχνικής της Χαλκογλυπτικής στη Φλωρεντία (όπου εργάζεται για σύντομο χρονικό διάστημα) και Ψηφοθεσίας στη Ραβέννα. Εργάζεται όμως, κυρίως, σαν καθηγητής Τεχνικών σε Γυμνάσια και Λύκεια. Ανακαλύπτει τις αδυναμίες του συστήματος της εκπαίδευσης και προετοιμάζει κατάλληλα, με τα μαθήματά του αυτά, μελλοντικούς υποψήφιους Αρχιτεκτονικής.

Το μουσείο στο Μπιζάνι

Έχοντας αποσυρθεί από τη μέση εκπαίδευση, με το βαθμό του γυμνασιάρχη, αγόρασε μια πετρώδη έκταση γης, 17 στρέμματα, τον Φλεβάρη του 1983, κοντά στο χωριό Μπιζάνι (απέχει 12 χλμ. από τα Γιάννενα και βρίσκεται πολύ κοντά στα ιστορικά πεδία μαχών, που σημάδεψαν τις μάχες των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-'13). Για τα επόμενα 12 χρόνια, δούλεψε πάρα πολύ σκληρά, δεδομένου ότι άρχισε όλο το εγχείρημά του, σε ηλικία 60 χρονών. Ευτύχησε να έχει την αμέριστη βοήθεια πρώην μαθητών και πιστών του φίλων και την υποστήριξη ατόμων, οι οποίοι γνώριζαν τη δουλειά του και πίστευαν στην καλλιτεχνική του φλέβα.

(Αρχι)μάστορας, ενδυματολόγος, συλλέκτης

Δούλεψε ασταμάτητα ως εργάτης, (Αρχι)μάστορας, ενδυματολόγος, συλλέκτης κι αρχιτέκτονας, προκειμένου να δώσει μορφή και ζωή, τόσο στον περιβάλλοντα χώρο όσο και στο εσωτερικό του κτιρίου που "φιλοξενεί" τα κέρινα ομοιώματά του. Κύριος σκοπός του ήταν να μπορέσει να κερδίσει τον επισκέπτη μ' έναν ενδιαφέροντα τρόπο, ώστε να τον κάνει, σταδιακά, να αισθανθεί ο ίδιος υποκείμενο της Ιστορίας και μέσα από τη διαδικασία του "να ανακαλύπτει και να αποκαλύπτει" τα θέματα, να αποκτήσει μια πρωτόφαντη εμπειρία, διευρύνοντας τα όσα γνώριζε σχετικά με πρόσωπα και γεγονότα. Η Ελληνική Ιστορία ήταν η μόνη πηγή απ' την οποία άντλησε τα θέματά του. Με ιδιαίτερη φροντίδα χάραξε δρόμους, διαμόρφωσε πλατείες, έφτιαξε, με τα χέρια του καλντερίμια και βραχόκηπους, μετασχημάτισε το φυσικό περιβάλλον γύρω από το μουσείο και φύτεψε αμέτρητα δέντρα και φυτά. Στο κτιριακό συγκρότημα, που περιλαμβάνει το Μουσείο, τη βιβλιοθήκη, το γραφείο και το χώρο εργασίας του, έδωσε μορφή Αστικής Φρουριακής Αρχιτεκτονικής, που συναντάται μόνο στην ενδοχώρα της Ηπείρου κατά τον 18ο αιώνα.Πάντα, σεβόμενος "τα μορφολογικά και ρυθμολογικά στοιχεία που η ίδια η παράδοση τού έχει υπαγορεύσει" όπως ο ίδιος συνήθηζε να λέει...

epirusgate

Σχέδιο νόμου γιά τήν Υγεία

Σκέψεις στό τόλμημα τής Ολοήμερης Λειτουργίας τών Νοσοκομείων, μέ διάθεση δημιουργικής κριτικής ! Του Ξενοφώντα Καραγεωργίου, τέως Διοικητού τού Γενικού Νοσοκομείου Θηβών

Πολύς θόρυβος έγινε τίς τελευταίες ημέρες μέ αφορμή τό σχέδιο νόμου πού συζητείται στήν Βουλή. Πολύ φοβάμαι πώς

• Όχι μόνον θά έχουμε μία χαμένη ευκαιρία νά αντιμετωπίσουμε θεσμικά όλα τά από πολλών ετών εντοπισμένα κενά, αλλά καί,

• Θά μπούν οι βάσεις γιά περαιτέρω επιδείνωση τής ήδη προβληματικής λειτουργίας όλων τών μονάδων τού Εθνικού Συστήματος Υγείας, αλλά καί,

• Θά αυξηθούν έτι περαιτέρω οι δαπάνες τών ήδη προβληματικών ασφ. ταμείων.

Θά προσπαθήσω νά αποδείξω γιατί ισχυρίζομαι τά ανωτέρω, εντοπίζοντας πού γίνονται τά κραυγαλέα λάθη, πού θά έπρεπε νά αποκλείσουν τό τόλμημα τής «Ολοήμερης Λειτουργίας τών Νοσοκομείων», μέ τήν ως έχει σήμερα κατάσταση :

1. «Ολοήμερη Λειτουργία Νοσοκομείων»

Καθιερώνεται η ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων που ανήκουν στο ΕΣΥ με την επέκταση των εξωτερικών ιατρείων και τη διενέργεια διαγνωστικών, θεραπευτικών και επεμβατικών πράξεων πέραν του τακτικού ωραρίου. Σε όλα τα νοσοκομεία που ανήκουν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (Ε.Σ.Υ.) τα τακτικά ιατρεία λειτουργούν καθημερινά τις πρωινές ώρες με τετράωρη τουλάχιστον υποχρεωτική παρουσία ειδικευμένων ιατρών.

• Οι διαγνωστικές, θεραπευτικές, επεμβατικές καί άλλες διαγνωστικές πράξεις ήδη καθυστερούν στά περισσότερα νοσοκομεία (εάν όχι σέ όλα) νά ολοκληρωθούν,

τώρα πού θά προστεθούν καί απογευματινά Ιατρεία πότε θά ολοκληρώνονται ?

Μεγαλύτερη καθυστέρηση δέν θά

Α. απαξιώσει τό ΕΣΥ ?

Β. ενισχύει τόν ιδιωτικό τομέα τής Υγείας ?

• Οι αμοιβές τών Δημ. Νοσοκομείων έχουν νά αναπροσαρμοσθούν από τό 1991 !

Ενώ οι πάσης φύσεως παράμετροι πού συμμετέχουν στά λειτουργικά κόστη έχουν αυξηθεί επανειλημμένως από τότε, καμμία Κυβέρνηση (μέ τήν σιωπηλή υποστήριξη όλων τών συνδικαλιστικών ηγεσιών !) δέν αύξησε τίς αμοιβές τών παρεχομένων υπηρεσιών.

Μέ αποτέλεσμα ολοένα καί περισσότερο νά μεγαλώνει η απόσταση εισπράξεων – δαπανών. Καταντήσαμε στό σημείο νά μήν συμφέρει οικονομικά σέ ένα Νοσοκομείο νά προβαίνει σέ σειρά πράξεων, γιατί θά εισπράξει λιγότερα από όσα θά δαπανήσει γιά νά τίς επιτελέσει...

• Γιατί ανοίγει η κερκόπορτα γιά πρωϊνό ωράριο μικρότερο τού ισχύοντος, νομοθετημένο μάλιστα ? ΄Ετσι, δέν θά διοχετεύονται μέ ένα τόσο μικρό πρωϊνό ωράριο περισσότεροι (αλλά) επί πληρωμή ασθενείς στήν απογευματινή λειτουργία ?

• Δέν διαβλέπει η Πολ. Ηγεσία τόν κίνδυνο νά υπονομεύεται από τούς (πολλούς & υπαρκτούς) δόλιους μέ κάθε τρόπο η πρωϊνή λειτουργία ώστε νά στέλνονται οι ασθενείς τά απογεύματα ?

Πρέπει νά καταβάλλεται συστηματική προσπάθεια ώστε όλα τά πρωϊνά τακτικά εξωτερικά ιατρεία νά λειτουργούν μονίμως 8 π.μ. – 2 μ.μ. Ειδικά στά επαρχιακά νοσοκομεία όπου αυτό καταστρατηγείται, εις βάρος τής παραγωγής εισοδήματος από τούς ασθενείς, δηλαδή εις βάρος τού παραγομένου εθνικού προϊόντος.

• Οι επί πληρωμή απογευματινές επισκέψεις : άς πάρουμε π.χ. τίς αμοιβές στό

ΚΑΤ, τηρουμένων τών αναλογιών θά έχουμε ανάλογες αμοιβές στά υπόλοιπα δημόσια νοσοκομεία,

45 € ο Λέκτορας (δηλαδή ο Επιμελητής Β΄ ?, θά κάνη ένας επιμελητής Β΄ απογευματινό ιατρείο ?γιατί νά τόν προτιμήσουν οι ασθενείς ? καί μέ συνέπεια νά λείψει κάποιες ημέρες από τό πρόγραμμα εφημερεύσεως ?)

60 € ο Επιμελητής Α' - Αναπληρωτής Διευθυντής - Επίκουρος Καθηγητής

75 € ο Διευθυντής - Αναπληρωτής Καθηγητής

90 € ο Καθηγητής.
Ποιό ποσόν θά πληρώσει τό δημόσιο ασφ. ταμείο από τό συνολικό αντίτιμο πού θά πληρώσει ο απογευματινός ασθενής ? ΄Ολο ? ΄Οποιο καί νά πληρώσει, δέν θά είναι μία δυσβάστακτη, νέα, δαπάνη γιά αυτό ? Πού μπορεί νά τό οδηγήσει ταχύτερα στήν ορατή χρεωκοπία του? Καί πότε θά πληρώσουν τά ασφ. ταμεία τίς υποχρεώσεις τους στά νοσοκομεία ? Καί εάν σέ βέβαιη Υπουργική μελλοντική ρύθμιση πληρωμής τών νοσοκομειακών υποχρεώσεων πρός τούς πάσης φύσεως προμηθευτές διαγραφούν αυτές οι τών ασφ. ταμείων υποχρεώσεις πρός τά δημόσια νοσοκομεία, τότε πώς τά νοσοκομεία θά πληρώσουν τίς (εύλογα απαιτητές) αμοιβές στό προσωπικό τους ?

• Τό ωράριο τών Ιατρών,βάσει τού πρό 10ετίας ατυχέστατου Προεδ. Διατάγματος προβλέπει 48 ώρες εβδομαδιαία απασχόληση. Αυτές οι 48 ώρες είναι ελάχιστες, απόδειξη ότι δέν τηρήθηκε επί σειράν ετών τό Π.Δ. Δέν μπορεί νά εκπονηθεί σοβαρό καί αξιοπρεπές πρόγραμμα μηνιαίων εφημεριών μέ 48 ώρες, γιατί τότε κάθε Κλινική θά πρέπει νά έχει τουλάχιστον 8 ειδικευμένους ιατρούς, πού όμως σέ ελάχιστες περιπτώσεις υπάρχουν !

Καί εάν υπάρχουν, γιατί νά τούς πληρώνει ο δύσμοιρος Ελληνικός Λαός, όταν μπορεί νά έχει, όχι τά ίδια αλλά, καλύτερα αποτελέσματα μέ μικρότερες δαπάνες ?

΄Αρα χρειάζεται τροποποίηση τού ωραρίου,

- Οι ειδικευμένοι, από 48 ώρες νά έχουν έως 64 τουλάχιστον, καί

- Οι ειδικευόμενοι, από 58 ώρες νά έχουν έως 72 τουλάχιστον,

Μέ τήρηση σχολαστική τών ρεπό, τών μισθολογικών προσαυξήσεων γιά εργασία κατά τίς νύκτες, τά Σαββατοκύριακα, τίς δημόσιες αργίες, κ.λ.π., εννοείται.

Εάν όμως εργάζονται στά απογευματινά ιατρεία, πόσες ώρες θά μένουν τελικά γιά νά επιτελέσουν εφημερίες ? Καί εάν η κα Υπουργός θέλει, ενδεχομένως, νά εξαιρέσει τίς ώρες απασχολήσεως τών απογευματινών ιατρείων από τίς 48 εβδομαδιαίες, αυτό είναι νόμιμο ? ΄Οχι βέβαια !

Η ολοήμερη λειτουργία, ως έχει τό σχέδιο νόμου, πλήττει καίρια τήν δυνατότητα επιτελέσεως προγράμματος εφημερεύσεων !

Πώς είναι σίγουρη η κα Υπουργός ότι θά υπάρξει η κατάλληλη καί επαρκής εκείνη διοικητική υποστήριξη κατά τήν απογευματινή λειτουργία ? Σέ πολλά νοσοκομεία λείπουν καί διοικητικοί υπάλληλοι.

Για την κάλυψη επιπλέον αναγκών δύναται να συμμετέχει στη λειτουργία του νοσοκομείου πέραν του τακτικού ωραρίου και το επικουρικό προσωπικό όλων των κλάδων.

• Πρέπει νά ξεκαθαρισθεί μέ συγκεκριμένη μνεία ότι Επικουρικό Προσωπικό δέν είναι μόνον τό Ιατρικό, αλλά θά είναι καί Νοσηλευτικό, Παραϊατρικό, ακόμη καί Διοικητικό.

• Χωρίς τήν απόκτηση Επικουρικού Προσωπικού όλων τών ειδικοτήτων, πού συμμετέχουν στήν καθημερινή λειτουργία ενός νοσοκομείου, τό εγχείρημα τής απογευματινής λειτουργίας θά αποτύχει πανηγυρικά !

• Νά μήν ξεχνούμε ότι οι μισθοί τών Επικουρικών καί οι ασφαλιστικές εισφορές τους σέ όλα τά Δημ. Ασφ. ταμεία πληρώνονται μόνον από τό νοσοκομείο. Δυστυχώς η συντριπτική πλειοψηφία τών Δημ. Νοσοκομείων δέν μπορούν νά απασχολούν – πληρώνουν αρκετούς επικουρικούς...

΄Αρα, ποιά θά είναι η εν τή πράξει εφαρμογή ? Σχεδόν μηδενική...

Τα έσοδα από την πέραν του τακτικού ωραρίου λειτουργία κατατίθενται στο ταμείο του νοσοκομείου και εγγράφονται σε μοναδιαίο λογαριασμό. Διατίθενται κατά προτεραιότητα για την κάλυψη των αναγκών αυτής, καθώς και άλλων αναγκών του νοσηλευτικού ιδρύματος. Ποσοστό των ανωτέρω εσόδων αποδίδεται στην οικεία Υγειονομική Περιφέρεια για την αμοιβή επικουρικού προσωπικού των υγειονομικών μονάδων του Ε.Σ.Υ. και για την κάλυψη των λειτουργικών τους αναγκών, συμπεριλαμβανομένης της υπερωριακής απασχόλησης του προσωπικού για την πέραν του τακτικού ωραρίου λειτουργία και της αμοιβής πλέον των αρχικά προβλεπομένων εφημεριών.

• Τί θά γίνει εάν τά έσοδα είναι λιγότερα από τίς αμοιβές τών εμπλεκομένων στήν (πρόσθετη) απογευματινή λειτουργία ? Πώς θά πληρωθούν τά διαφεύγοντα? ΄Αραγε, θά πληρωθούν ποτέ ?

Καί δέν θά μεγαλώσει τό οικονομικό άνοιγμα τών Δημοσίων Νοσοκομείων ? Ενώ επικρέμεται η σπάθη τού Δ. Ν. Τ. ? Δέν θά υπερβούμε έτσι τό υπεσχημένο κόστος τού Ε.Σ.Υ. στό Δ.Ν.Τ. ? Μάς νοιάζει πράγματι ?

• Νά ληφθεί νομοθετικά συγκεκριμένη μέριμνα κάθε Υγειονομική Διοικητική Περιφέρεια νά συμμετέχει στίς δαπάνες επικουρικού προσωπικού εκάστου νοσοκομείου, όχι αορίστως (συγκεκριμένα, π.χ. μέ τό 25 %).

Αλλά από τήν άλλη μεριά, από ποιόν προϋπολογισμό ουσιωδών εσόδων καί αυτή ?

Μέ όλα τά ανωτέρω καθίσταται φανερό πώς η επίτευξη τής Ολοήμερης Λειτουργίας τών Νοσοκομείων μέ τίς σημερινές υποδομές,

• Καί ανεφάρμοστη είναι,

• Καί πολλαπλώς ζημιογόνα (θά) είναι,

- Αφενός γιά τόν Πολίτη, καί,

- Αφετέρου γιά τήν οικονομική κατάσταση Νοσοκομείων καί Ασφ. Ταμείων.

Σάββατο, 24 Ιουλίου 2010 Η τελευταία ανάρτηση του troktikou - Καληνύχτα Ελλάδα

Καληνύχτα Ελλάδα, ο τόπος που γέννησε την Δημοκρατία κατάντησε να σκοτώνει την ελευθερία της έκφρασης.


Καλό ταξίδι Σωκράτη και να μας προσέχεις από εκεί πάνω.

Ο κ. Πάνος Ιωαννίδης, πρόεδρος της Κίνησης για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο μίλησε σε εκδήλωση στο Μόντρεαλ του Καναδά.

Ο Πρόεδρος της Κίνησης μίλησε προς την Ελληνική Κοινότητα του Μόντρεαλ του Καναδά, στις 18 Ιουλίου, 2010. Στην συγκέντρωση παρευρέθηκαν ηγέτες της Ελληνικής Καναδικής Κοινότητας, η ηγεσία της Διεθνούς Παν-Μακεδονικής, κα Νίνα Κατσούλη και ο τέως πρόεδρος της Διεθνούς Παν-Μακεδονικής Αμερικής και Καναδά καθώς επίσης παρευρέθηκαν και πολλές προσωπικότητες της κοινωνικής και πολιτικής ζωής σε μια αίθουσα κατάμεστη από κόσμο. Ο κ. Ιωαννίδης μίλησε για την δύναμη της ειρηνικής αντίστασης, για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση για το Κυπριακό, για την ιστορία των αγώνων της Κύπρου και προσέφερε σχέδιο για ελπίδα για το μέλλον.

Πινακίδες κρυμμένες πίσω από δένδρα στον κόμβο Νυμφόπετρας - Βαϊοχωρίου.

Πινακίδα παραπλάνησης στον κάτω κόμβο Προφήτη του δήμου Εγνατίας.

Στον Προφήτη του δήμου Εγνατίας οι κάτοικοι γιόρτασαν με παραδοσιακές εκδηλώσεις τον προστάτη τους Άγιο Προφήτη Ηλία.

 

Πλήθος κόσμου παρακολούθησε τις εκδηλώσεις που διοργάνωσε ο πολιτιστικός Σύλλογος Προφήτη με την ευκαιρία της εορτής του προστάτη του χωριού, που φέρει και το όνομα του Προφήτη Ηλία. Την παραμονή της εορτής πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη περιφορά της εικόνας του Αγίου στους δρόμους του χωριού, ανήμερα της εορτής τελέστηκε αρχιερατική πανηγυρική θεια λειτουργία χοροστατώντας του νέου Μητροπολίτου Λαγκαδά κ.κ. Ιωάννη, ο οποίος μίλησε στους πιστούς για το έργο του αγίου Προφήτου Ηλία.  

Μεγάλη επιτυχία σημείωσαν οι πενθήμερες εκδηλώσεις.

Οι κάτοικοι και οι επισκέπτες του χωριού είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν παραδοσιακές εκδηλώσεις που διοργάνωσε ο πολιτιστικός σύλλογος του χωριού. Ειδικότερα την πρώτη ημέρα των εκδηλώσεων παρουσιαστήκαν χορευτικά παραδοσιακά συγκροτήματα, ενώ την δεύτερη μέρα ήταν αφιερωμένη στον γνωστό μας καραγκιόζη. Την τρίτη μέρα είχαν την ευκαιρία όσοι παραβρεθήκαν να παρακολουθήσουν μια ξεκαρδιστική θετική παράσταση από το τοπικό θετικό εργαστήρι σε κείμενα του συντοπίτη τους κ Α. Τσουκαλά. Παραμονή της εορτής διοργανώθηκε λαϊκή βραδιά. Ανήμερα της εορτής χορευτικά συγκροτήματα από τον Προφήτη, την Γερακαρού και την Ξυλούπολη παρουσίασαν χορούς από όλοι την Ελλάδα. Ο Σύλλογος του Προφήτη παρουσίασε χορούς από την Νησιωτική Ελλάδα την Μακεδονία και την Θράκη ο Σύλλογος της Γερακαρούς χορούς από τον αλησμόνητο πόντο και ο σύλλογος Ξυλούπολης χορούς της Μακεδονίας. Ιδιαίτερη έκπληξη αποτέλεσαν οι μικροί χορευτές από το Προφήτη που χόρεψαν άψογα το γνωστό συρτάκι και το παραδοσιακό χασάπικο. Ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Προφήτη κ Αθανάσιος Σαρβανάς εξέφρασε στα «Ε.Ν» την ικανοποίηση του για την συμμετοχή του κόσμου στις εκδηλώσεις.

 

Με τα από σαράντα χρόνια ανέβηκε τα σκαλιά του Αϊ Λιά.

Ούτε δέκα ούτε είκοσι χρόνια αλλά σαράντα χρόνια πέρασαν από τότε που ανέβηκε για τελευταία φορά τα σκαλιά στον λόφο του Αϊ Λιά πριν πάρει τον δρόμο για την ξενιτιά όπως και αλλά κοριτσόπουλα της ηλικίας της. Ήρθε όμως η ώρα μετά από σαράντα χρόνια να ξανανεβεί τα σκαλιά όπως και τότε στην γιορτή του. «Ευχαριστώ τον θεό που με αξίωσε να έρθω και πάλι στον Αϊ Λιά» λέει με συγκίνηση η κ. Φρειδερίκη Γιαννακίδου από την Νυμφόπετρα, ξεδιπλώνοντας ταυτόχρονα μνήμες από το παρελθόν του μεγάλου πανηγυριού που στήνονταν στην χάρη του αγίου κάθε καλοκαίρι. Περιδιάβηκε τους δρόμους και τα σοκάκια του χωριού. Είδε γνώριμα αλλά και άγνωστες από την εξέλιξη περιοχές. « Άλλαξε το χωριό, τα πλατάνια με τις βρύσες δεν υπάρχουν πια, τα καλντερίμια άλλαξαν όψη, τα σπίτια το ίδιο» μας λέει η κ. Γιαννακίδου. Όμως δεν ξέχνα και τα κτήρια που γίνονταν τα γλέντια. «Σε αυτό τραγουδούσε η Νίτσα Τσίτρα, στο άλλο πιο πάνω είχε λαϊκό πρόγραμμα με γνωστές τραγουδίστριες ποιο πέρα άλλο μαγαζί και όλοι την νύκτα γλεντούσε ο κόσμος. Εμείς κοριτσόπουλα πάνω κάτω μέσα στον καυτό ήλιο να κάνουμε σεργιάνι στους πάγκους με τα πολύχρωμα παιχνίδια» τονίζει χαρακτηριστικά.

Δείτε στις προηγούμενες αναρτήσεις μας φωτογραφικά στιγμιότυπα και βιντεοσκοπημένα στιγμιότυπα από τα χορευτικά συγκροτήματα που συμμετείχαν στις εκδηλώσεις του Πολιτιστικού Συλλόγου Προφήτη

Βιντεοσκοπημένα στιγμιότυπα από τις παραδοσιακές πανηγυρικές εκδηλώσεις στον Προφήτη του δήμου Εγνατίας. Αναλυτικό ρεπορτάζ από τις εκδηλώσεις σε λίγο.

Φωτογραφικά στιγμιότυπα από χορευτικά συγκροτήματα που συμμετείχαν στις εκδηλώσεις το Αϊ Λιά στον Προφήτη του δήμου Εγνατίας. Σε λίγο βιντεοσκοπημένα στιγμιότυπα.

Η Γλυκερία στον Σοχό, στα πλαίσια του 3ου φεστιβάλ «Ράκοβο»

Την Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010 Το φεστιβάλ «Ράκοβο» έχει την τιμή να φιλοξενήσει τη δημοφιλή τραγουδίστρια Γλυκερία σε μια μουσική συναυλία με παραδοσιακά τραγούδια. Μαζί της τραγουδά και παίζει η νεαρή Αρετή Κετιμέ και η μουσική ορχήστρα «ΗΔΥΜΕΛΟΝ». (η συναυλία θα πραγματοποιηθεί στο Στάδιο των 12 Αποστόλων) Ώρα έναρξης 8:30μ.μ.

Γενική είσοδος: 15 Ευρώ! Εισιτήρια προπωλούνται στο Δημαρχείο Σοχού

Πληροφορίες:

Δήμος Σοχού

Τηλ 2395330131

Εικόνες και βίντεο από την περιφορά της εικόνας του Αγίου Προφήτου Ηλία που πραγματοποιήθηκε στον Προφήτη του δήμου Εγνατίας.

Επικίνδυνες λακκούβες στον δρόμο Προφήτη - Νυμφόπετρας. Ο κίνδυνος ατυχήματος είναι ορατός. Οι αρμόδιες υπηρεσίες πρέπει να παρέμβουν άμεσα

Εικόνες από την Ελληνική ύπαιθρο.

Στο Ακριτοχώρι Σερρών, οι κάτοικοι εορτάζουν την δική τους Παναγιά.

Στις 22 Ιουλίου ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ποντίων Ακριτοχωρίου Σερρών «Οι Ακρίτες» διοργανώνουν πανηγυρικές εκδηλώσεις με την ευκαιρία της εορτής της Παναγιάς Μάγαρας, του Πόντου. Οι κάτοικοι του χωριού πήραν την πρωτοβουλία να αναβιώσουν ήθη και έθιμα από το μεγάλο πανηγύρι που πραγματοποιούνταν στο προσκύνημα της Παναγιάς Μάγαρας η Οτ καγιά της επαρχίας Πάφρας. Στις 22 Ιουλίου 2008 προς ανάμνηση του ξεχασμένου προσκυνήματος των Παφραίων και μετά από πρωτοβουλία κατοίκων του Ακριτοχωρίου, τοποθετήθηκε στην εκκλησία του χωριού η νέα εικόνα της Παναγίας Μάγαρας την οποία αγιογράφησα δωρεάν οι μοναχές του Ι. Η. Τίμιου Προδρόμου Ακριτοχωρίου. Προς χάριν της Παναγίας ψάλετε την μέρα της εορτής της το απολυτίκιο του, του Δρος Χαραλάμπου Μ. Μπούσια (Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

σε Ήχος α΄Των ουρανίων Ταγμάτων

Φρουρός, ακέστωρ και σκέπη και μέγα στήριγμα

Παφραίων Χριστωνύμων, και Ποντίων απάντων,

της Μάγαρας Παρθένε, σκέπε πιστούς νύν είς Ακριτοχώριον

ασπαζομένους την εικόνα σου τη σεπτήν, χαριτόβρυτε Παντάνασσα.

Στις εκδηλώσεις θα πάρουν μέρος οι Καλλιτέχνες : Αλέξης Παρχαρίδης (τραγούδι) / Γ. Σανίδης (λύρα) / Πουλαντζακλής Γιώργος (κεμανέ, λύρα, τραγούδι) / Σιαμίδης Γιώργος (αγγείον, γαβάλ) / Πολυχρονίδης Γιάννης (νταούλι) καθώς  και οι Μωμόγεροι του Αγ. Δημητρίου- Ρυακίου Κοζάνης.

Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Θεσσαλονίκη»

Απίθανη, αλλά μόνη ελπίδα

Tου Χρηστου Γιανναρα

Είναι μάλλον φανερό ότι ο ελλαδικός Ελληνισμός δεν έχει ακόμη αντιληφθεί τι συμβαίνει στην Ελλάδα τους τελευταίους εννέα μήνες. Αλλά μοιάζει να μην το έχει αντιληφθεί ούτε ο Ελληνισμός της διασποράς, που συνήθως βλέπει καθαρότερα, γιατί βλέπει από μακριά. Οι έξω από την Ελλάδα Ελληνες ξεσηκώθηκαν δυναμικά, στη δεκαετία του ’70, για το Κυπριακό. Πέτυχαν τότε, ειδικά στις ΗΠΑ, να ανασταλεί από το Κογκρέσο η παροχή αμερικανικής εξοπλιστικής βοήθειας στην Τουρκία. Και ανέτρεψαν την πολιτική Καραμανλή-Μπήτσιου που βιαζόταν να «κλείσει» οπωσδήποτε, με οποιουσδήποτε όρους, το Κυπριακό. Γεγονός αυθόρμητης οργάνωσης, συντονισμού και μαζικών κινητοποιήσεων ήταν και ο ξεσηκωμός, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, για το Μακεδονικό: οι λαοθάλασσες στα συλλαλητήρια της Νέας Υόρκης, του Τορόντο, του Σύντνεϋ, που τόσο λοιδορήθηκαν αργότερα (και λοιδορούνται) από κονδυλοφόρους περίεργων κινήτρων στο εσωτερικό. Είτε για την οικονομική ανάπτυξη πρόκειται και την ανάκαμψη από ύφεση βαθιά είτε για την άμυνα πατρώας γης και παράδοσης πολιτισμού, το βασικό προαπαιτούμενο είναι το λαϊκό «φρόνημα». Και «φρόνημα» θα πει, να είναι αυτονόητα και εμπειρικά βεβαιωμένος ο πολίτης (όχι ψυχολογικά ντοπαρισμένος από ρητορείες) ότι η κοινωνία στην οποία ανήκει και μετέχει του εξασφαλίζει ποιότητα ζωής πραγματικά πολύτιμη. Οτι η γλώσσα αυτής της κοινωνίας, με τον πλούτο της μακραίωνης ιστορικής της διαδρομής και την εκφραστική της πληρότητα, είναι προνόμιο ξεχωριστό για τη ζωή του. Οτι η γη και οι οικισμοί της πατρίδας του έχουν ομορφιά και πατίνα αρχοντιάς που του υπαγορεύουν αξιοπρέπεια. Οτι συνεχίζει η συλλογικότητα στον τόπο του να σαρκώνει συμπεριφορές, ήθη και παραδόσεις που παραπέμπουν σε «νόημα» της ύπαρξης και της συνύπαρξης πέρα από την τυφλή αναγκαιότητα των ενστίκτων. Μόνο με τέτοιες προϋποθέσεις «φρονήματος» ανασκουμπώνεται ένας λαός, για να βγει από μια οικονομική καταστροφή ή να αποσοβήσει έξωθεν απειλή. Τέτοιο «φρόνημα» δεν υπάρχει πια στην Ελλάδα. Σώζεται ίσως μια συναισθηματική, επιδερμική παραλλαγή του στους έξω από την Ελλάδα Ελληνες, που μπορεί να ξεσηκώνει ενθουσιαστικές εκρήξεις όταν θίγεται το «εθνικό φιλότιμο». Αλλά είναι αδύνατο να προκαλέσει κοινωνική ανάκαμψη στο εσωτερικό της χώρας. Οι Ελληνες σήμερα είμαστε ένας λαός που μοιάζει να μην πιστεύει σε τίποτα, ούτε στην ιστορία του, στη γλώσσα του, στον άλλοτε πολιτισμό του, ούτε στο κράτος του, στους κοινωνικούς θεσμούς, στη συλλογική αξιοπρέπεια. Λαός με ανήκεστα κατεστραμμένη τη γλώσσα του και τη γη του, με δραματικά χαμηλό επίπεδο κατά κεφαλήν καλλιέργειας, στερημένος λογική και κρίση, παραδομένος σε αντικοινωνικές συμπεριφορές, σε κτηνώδη εγωκεντρικά ορμέμφυτα, στον πρωτογονισμό της ζούγκλας των διεκδικήσεων δίχως την παραμικρή αίσθηση σχέσεων κοινωνίας. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε να καταλάβουμε, ούτε οι ελλαδικοί ούτε της διασποράς οι Ελληνες, τι ακριβώς συμβαίνει στην πατρίδα μας τους τελευταίους εννέα μήνες. Οτι δεν πρόκειται για εφήμερη «κρίση», συνέπεια της παγκόσμιας, ούτε απλώς για κατάρρευση του καραγκιοζίδικου πολιτικού μας συστήματος. Δεν πρόκειται αυτή τη φορά για έξωθεν απειλές που επιδέχονται διαμαρτυρίες και συλλαλητήρια, για επιβουλές του χερσαίου ή θαλάσσιου χώρου, δόλιο σφετερισμό ονομάτων, ιστορίας, κυριότητας. Αυτή τη φορά πρόκειται για συντελεσμένη καταστροφή. Για απώλεια της σύνολης εθνικής κυριαρχίας, πρόκειται για διακυβέρνηση της χώρας από ξένους ελεγκτές και επιτρόπους. Μπορεί η κηδεμονία να μας προσφέρθηκε σαν σωτήρια λύση, λίγο πριν η κυβέρνηση κηρύξει «στάση πληρωμών» και αρχίσουμε να σφαζόμαστε στους δρόμους για λίγα τρόφιμα. Αλλά δεν παύει να συνιστά συντελεσμένη καταστροφή. Και ούτε συγκρίνεται με τις περιπτώσεις άλλων χωρών που τέθηκαν επίσης, για κάποιο διάστημα, υπό κηδεμονίαν. Εδώ έχουμε νόσο που έχει αχρηστέψει ζωτικά όργανα του κοινωνικού σώματος. Ο εγκέφαλος (η κυβέρνηση, υποτίθεται) εμφανίζει απίστευτη ανικανότητα θετικών ενεργημάτων: Αρνείται να πάρει μέτρα για πρόκληση και ανάπτυξη της παραγωγικότητας, περιορίζεται να τσεκουρώνει τα μικρά και μεσαία εισοδήματα πνίγοντας την αγορά και επιτείνοντας την ύφεση. Οι μηχανισμοί της διαφθοράς ανέγγιχτοι, το κομματικό χρήμα αναιδέστατα προκλητικό, το κράτος παραλυμένο, έρμαιο του γκανγκστερικού συνδικαλισμού. Στον ιδιωτικό τομέα η ασυδοσία των εκβιασμών και της απανθρωπίας ξαναζωντανεύει τη φρίκη μυθιστορημάτων του Ντίκενς στον 19ο αιώνα. Με κυβέρνηση εδώ «σοσιαλιστική»! Τα κόμματα βυθισμένα σε παντελή αυτισμό, εγκλωβισμένα στην ψυχοπαθολογική ιδιοτέλεια και μονομανία της οψέποτε εκλογικής επιτυχίας. Τα ΜΜΕ εμπορευματοποιημένα ώς το μεδούλι (και τα κρατικά: εξευτελισμένη δημοσιογραφία λακέδων της κάθε κυβέρνησης) κυνηγάνε μόνο τηλεθέαση σκυλεύοντας την αγωνία μισθωτών και συνταξιούχων με αναλύσεις, από το πρωί ώς το βράδυ, της σαδιστικής μείωσης των εισοδημάτων τους. Χωρίς να ξεχνάμε το γεγονός που έχει κυριολεκτικά διαλύσει τον κοινωνικό ιστό στην Ελλάδα, εδώ και πολλά χρόνια: τη θεσμοποιημένη ατιμωρησία, την κοινή βεβαιότητα ότι «όλα επιτρέπονται». Ηταν το μεγάλο ψηφοθηρικό κατόρθωμα του Ανδρέα Παπανδρέου, ο έμπρακτος θρίαμβος του λαϊκιστικού αμοραλισμού του. Αυτή η καταστροφή δεν ανατάσσεται. Η παραβατικότητα στην Ελλάδα, το ψέμα, η ατιμία, η κλοπή δημόσιου χρήματος, η φοροδιαφυγή, το «λάδωμα», η κατάχρηση, η αναίδεια, το νταϊλίκι του εκβιαστή, του παραβάτη των νόμων, ο χλευασμός της ηθικής και των κοινωνικών αναστολών, είναι οι «λαϊκές κατακτήσεις» των τελευταίων τριάντα χρόνων. «Κατακτήσεις» που θεμελιώθηκαν και παγιώθηκαν χάρη στην ειδεχθή ανηθικότητα όλων των κομμάτων, άσχετα με τις παραπλανητικές τους επωνυμίες και τις ψυχωτικές τους εμμονές. Λέγεται ότι έλεγε ο Λένιν (πριν από τον πραγματικό ή φανταστικό Κίσινγκερ) πως αν θέλεις να εξαφανίσεις ιστορικά έναν λαό, τον αποκόβεις από τη γλώσσα του. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα και τα διδακτικά βιβλία στα ελληνικά σχολειά, τριάντα έξι χρόνια τώρα, προσφέρονται για να σπουδάσει κανείς το πόσο μεθοδικά και δόλια μπορεί να συντελεστεί αυτή η αποκοπή ενός λαού από τη γλώσσα του. Δεν φτάσαμε αιφνίδια στην κηδεμόνευση από το ΔΝΤ και στην εξουδετέρωση της Ελλάδας στον διεθνή πολιτικό στίβο. Προηγήθηκαν η μεθοδική αποχαύνωση του πληθυσμού με τη μονοτροπία μεγιστοποίησης της καταναλωτικής ευχέρειας, η προγραμματική αγλωσσία, η διάλυση δημοτικού - γυμνασίου και η αχρήστευση του λυκείου, ο ευτελισμός και το μπάχαλο των πανεπιστημίων, η συστηματική διαστροφή της ιστορικής αυτοσυνειδησίας του Ελληνα, η χλεύη για τη μεταφυσική και για τον πολιτισμό που μόνο αυτή γεννάει. Η Ελλάδα έχει τελειώσει. Ελάχιστες οι πιθανότητες να ξαναβγεί από τη στάχτη φλόγα με Συντακτική Εθνοσυνέλευση και καινούργιο Σύνταγμα. Αλλά μοναδική ελπίδα.

Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Μακεδονία»