ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Τον Σεπτέμβριο του 2008, λίγο πριν το καθεστώς Μπους, που… ταλαιπώρησε για οκτώ ολόκληρα χρόνια τον πλανήτη, με τη σταυροφορία «κατά της τρομοκρατίας», παραδώσει τη σκυτάλη της ηγεμονίας της υπερδύναμης στα χέρια ενός Αφροαμερικανού, του Μπαράκ Ομπάμα, φρόντισε να του κληρονομήσει και μια πληγή που δεν έχει κλείσει μέχρι τις μέρες μας.
Γιατί η Ιστορία έχει καταγράψει ότι η κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους του νεώτερου, ήταν εκείνη που αμέλησε… ύποπτα να παρέμβει εγκαίρως και να αποτρέψει την κατάρρευση της Lehman Brothers. Ένα ιδιότυπο «κούρεμα» της δημοσιονομικής σταθερότητας των ΗΠΑ, που λειτούργησε ως ντόμινο για να βυθιστεί η παγκόσμια οικονομία στην ύφεση. Και να φτάσει η Ελλάδα, να απειλεί ολόκληρο το οικοδόμημα με κατάρρευση.
Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, στο περιθώριο του… πολιτικού ακτιβισμού της ελληνικής Κυβέρνησης, η χώρα κατάντησε δακτυλοδεικτούμενη. Περίπου ως το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης. Πέρα από τους ηγέτες της Ένωσης, η δημόσια κατσάδα σε βάρος της Ελλάδας, προέρχεται και από τα διεθνή ΜΜΕ. Που συναγωνίζονται μεταξύ τους σε ευρηματικότητα.
Όπως για παράδειγμα ο «Economist», ένα βρετανικό έντυπο που, σε ένα οξύμωρο σχήμα, εμφανίζεται να αγωνιά για την προστασία της ευρωζώνης, εκεί δηλαδή όπου το Λονδίνο δεν σεργιανίζει.
Στο σημερινό του εξώφυλλο, ο «Economist» έχει τη λέξη Greece, με τα «E» ως σύμβολα του ευρώ, να καταρρέουν και να πέφτουν στον Παρθενώνα. Ενώ το άρθρο που συνοδεύει την εντυπωσιακή φωτογραφία, αφηγείται γλαφυρά τα δομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, και τις παρενέργειες από την καταργηθείσα πλέον πρόθεση του Γιώργου Παπανδρέου να διοργανώσει δημοψήφισμα, στρέφεται κυρίως κατά της πολιτικής ηγεσίας της Ευρώπης.
Θεωρώντας ήδη «παρελθόν» τον σημερινό Πρωθυπουργό, ο «Economist» υπονοεί ότι η ελληνική κρίση, που έφερε την ευρωζώνη στα όριά της, θα πρέπει να αποτελέσει υπόδειγμα στρατηγικής, για την ουσιώδη αλλαγή της στάσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στις χώρες-μέλη. Απέναντι σε κοινωνίες ενεργών πολιτών, που δοκιμάζονται, και αναζητώντας έναν «πρόθυμο ένοχο» για τα δεινά τους, στρέφουν τα βέλη τους κατά της ιδέας της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης.
Όσο για το πλέον μεστό επιμύθιο της συλλογιστικής του «Economist», συνοψίζεται στην παρακάτω αποστροφή του άρθρου: «Το ευρώ θα πρέπει να περάσει τη βάσανο της λαϊκής ετυμηγορίας. Αν δεν συνέλθουν οι ηγέτες της ευρωζώνης, η συνάντηση του ενιαίου νομίσματος με τη λαϊκή ετυμηγορία, μπορεί να αποδειχθεί μοιραία για το ευρώ».
Φυσικά, η Ιστορία δεν συγχωρεί τους μοιραίους. Ούτε οι λαοί.
