Χαρά στο κουράγιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης που επιμένει ν' ασχολείται με την Κορώνεια. Αν η λίμνη σωθεί, θα οφείλεται στις Βρυξέλλες. Σίγουρα όχι στις τοπικές κοινωνίες, οι οποίες, αφού την εξαφάνισαν από προσώπου Γης, κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να εμποδίσουν την επανασύστασή της. Κάποτε είχαμε τέτοιες αυταπάτες, ότι οι ντόπιοι πληθυσμοί είναι οι πρώτοι που ενδιαφέρονται για τη διατήρηση των οικοσυστημάτων. Οπως αποδείχθηκε, τουλάχιστον στην Ελλάδα, δεν έχουν ιδιαίτερες αντιρρήσεις να καταστραφούν τα πάντα, εφόσον αυτό φέρνει εύκολο χρήμα. Είδατε ποτέ καμιά κινητοποίηση για την Κορώνεια, τριάντα χρόνια τώρα; Να κλείσει ένας δρόμος, να γίνει μια πορεία προς το Διοικητήριο, να επιδοθεί ένα ψήφισμα στον υπουργό; Η λίμνη εξαφανίστηκε μπροστά στα μάτια των ανθρώπων που κατοικούν γύρω της. Και δεν ακούστηκε κουβέντα. Ακόμη και σήμερα, τίποτε δεν έχει αλλάξει. Απλώς, πέσαμε σε βροχερή χρονιά και άρχισαν να αποδίδουν κάποιες παροχετεύσεις χειμάρρων. Αν οι ελεγκτές της Ευρωπαϊκής Ενωσης κάνουν καμιά βόλτα από τα μέρη μας, δε θα τους σώσει η βορειοευρωπαϊκή νηφαλιότητά τους. Θα βρεθούν αντιμέτωποι με το εγκεφαλικό. Μέρα μεσημέρι, γύρω από την Κορώνεια, εκατοντάδες χωράφια ποτίζονται με «κανόνια». Λες και η Κορώνεια δε βρίσκεται εκεί αλλά κάπου στο νότιο ημισφαίριο, μια κουκίδα στο χάρτη με την οποία ίσως κάποτε ασχοληθεί κάποιο ντοκιμαντέρ του «Νάσιοναλ Τζεογράφικ». Δεν της κάνουν ούτε καν τη χάρη να ποτίσουν νύχτα, ώστε το μισό νερό να μην πηγαίνει χαμένο με την εξάτμιση. Μεσημέρι βολεύει, μεσημέρι θα ποτίσουν. Εξαντλώντας τον υδροφόρο ορίζοντα για καλλιέργειες οι οποίες εξασφαλίζουν ξεκούραστες ώρες κολτσίνας στο καφενείο. Και, φυσικά, με την ακλόνητη βεβαιότητα ότι κανένας δε θα τους ενοχλήσει. Μπορούμε να παραπέμπουμε το πρόβλημα σε μια αόριστη «εκστρατεία ενημέρωσης και πειθούς». Ακούγεται ωραίο αλλά είναι η εύκολη λύση για να μην αναλάβουμε το πολιτικό κόστος και, εντέλει, να μην αλλάξει τίποτε. Εκείνοι που είδαν τη λίμνη να μετατρέπεται σε κρανίου τόπο, αλλά εξακολουθούν να σπαταλούν έτσι το νερό, δε θα αλλάξουν συνήθειες. Συνήθειες θ΄ αλλάξουν μόνον όταν η δημόσια διοίκηση αποφασίσει να σφραγίσει τις παράνομες γεωτρήσεις. Οχι απαραίτητα και τις έξι χιλιάδες. Εστω, εκείνες που ξοδεύουν το νερό για υδροβόρες καλλιέργειες -πράγμα πολύ εύκολο αν η Περιφέρεια αποφασίσει να βγάλει μερικές φωτογραφίες την ώρα του ποτίσματος. Αλλιώς, δε θα κάνουμε ούτε καν μια τρύπα στο νερό. Με τέτοια ξεραΐλα...
Του Μάκη Βοϊτσίδη στον «Αγγελιοφόρο»
