Κάθε χωριό και η Ιστορία του: «Το Σχολάρι (Σαραϊ)» Απόσπασμα Από το βιβλίο του Γεωργίου Χρ. Μουλαδάκη, συνταξιούχου δασκάλου.

Οι κάτοικοι του χωριού είναι ως επί το πλείστον πρόσφυγες ή καλύτερα απόγονοι προσφύγων , ελάχιστοι είναι αυτοί που προήλθαν από την ανάμειξη με ντόπιους Μακεδόνες (με γάμου κοινωνία).Οι πρώτοι μετανάστες ήρθαν από την Ανατολική Θράκη με τον πρώτο διωγμό του 1914 (έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ) για να αποφύγουν την επιστράτευση των Τούρκων…. Ο κύριος όγκος των κατοίκων , όμως, άρχισε να καταφθάνει από το 1922…..Το μεγαλύτερο μέρος των προσφύγων ήρθε από το Σχολάρι της Ανατολικής Θράκης. Το Σχολάρι βρισκόταν στα νότια της Ανατολικής Θράκης , σαράντα περίπου χιλιόμετρα από τη θάλασσα του Ελλήσποντου. Κεφαλοχώρι με πέντε-έξι χιλιάδες κατοίκους, όπου ανθούσε η γεωργία, η αμπελουργία και η κτηνοτροφία. Το ίδιο έτος φτάνει ένα δεύτερο μεγάλο κύμα μεταναστών από το Νταουτλή της Ανατολικής Θράκης. Το Νταουτλή βρισκόταν αμέσως μετά τον ποταμό Έβρο , στο τρίγωνο μεταξύ Κεσάνης, Ουζούγκιπριου και Μαλγάρων…..Ακόμα ένα κύμα προσφύγων που εγκατέλειπε το Σοχούμ το 1922, ήρθε στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης , για να καταλήξει τελικά στο Σαράϊ. …Τρία χρόνια αργότερα, το 1925, την ίδια τύχη είχαν και οι Έλληνες της Βόρειας Θράκης (Ανατολικής Ρωμυλίας) …Μια μεγάλη μερίδα, κυρίως από το Μπορντίβο και από την παραλιακή Αγαθούπολη βρήκαν καταφύγιο στο Σχολάρι. Όλοι οι παραπάνω ήταν άριστοι οικογενειάρχες, σκαπανείς της γης , τίμιοι , φιλόπονοι , εργατικοί, με καθαρές και πλούσιες ελληνικές παραδόσεις…. Η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 βρήκε τους πρόσφυγες προγόνους μας μοιρασμένους στο Σχολάρι (Σαράϊ ) και τη Δαφνούντα (Νεμπή Μαχαλάς).Με το Β.Δ. 20/61922 ΦΕΚ 105/1922 οι κοινότητες αυτές προσαρτήθηκαν από την Κοινότητα Κλείσαλι μέχρι το 1946 . Μετά από τέσσερα χρόνια μετονομάσθηκαν το μεν Κλείσαλι Προφήτης, το δε Σαράϊ σε Σχολάριο και ο Νεμπή Μαχαλάς σε Δαφνούντα….. Το 1930 η Πολιτεία παραχωρεί κλήρους γης των 40 στρεμμάτων σε κάθε προσφυγική οικογένεια. ….. Το Σεπτέμβριο του 1932 ο εγκέλαδος ταρακουνά τη γη μες επίκεντρο την Ιερισσό, 6.5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ . Τα παλιά ετοιμόρροπα πέτρινα και πλινθόκτιστα σπίτια σωριάζονται στο έδαφος και οι περισσότεροι άνθρωποι μένουν άστεγοι….Με την παραχώρηση οικοπέδων στο Σχολάρι από την Κοινότητα Προφήτη, υποχρεώνονται και οι κάτοικοι της Δαφνούντας να μετακομίσουν στο Σχολάρι. …Έτσι, οι δύο συνοικισμοί συγχωνεύονται σε έναν και το Σχολάρι γίνεται ένα μεγάλο χωριό. Από το 1934-1935 όλοι οι κάτοικοι συμβιώνουν και ζουν αρμονικά και δημιουργικά.

Σημαντική η συμβολή των δασκάλων μας στην καταγραφεί της ιστορίας και της Λαογραφίας στα χωριά της υπαίθρου.

Η αναφορά μας στους εκπαιδευτικούς είναι αναφορά τιμής για την προσφοράς τους όχι μόνο σε αυτό κάθε αυτό το έργο που πρόσφεραν και προσφέρουν στην μάθηση των παιδιών μας αλλά για την ευρύτερη πρόσφορα τους, τόσο στην ιστορία του κάθε τόπου όσο και στην λαογραφία του, που θα την χαρακτηρίζαμε πολύτιμη για τον τόπο μας και μοναδικό θησαυρό για τον εμπλουτισμό των γνώσεων μας. Οι δάσκαλοι από τα παλαιοτέρα ακόμα χρόνια παράλληλα με τα κύρια καθήκοντα τους ασχολούνταν με πολύ μεράκι με την καταγραφεί της Ιστορίας και της Λαογραφίας των χωριών όπου υπηρετούσαν. Μέσα από αυτές τις καταγραφές οι νεότερες γενεές πληροφορούνται ιστορικά και λαογραφικά γεγονότα του τόπου τους που ίσως και να αγνοούσαν. Η ιστοσελίδα μας θέλοντας να τίμηση του σκαπανείς του πνεύματος αφενός και αφετέρου να ενημέρωση τις νεότερες γενιές θα αναρτά εργασίες εκπαιδευτικών με ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία των χωριών μας όπως αυτοί τα κατέγραψαν με τις συγγραφικές τους εκδόσεις. Η ιστοσελίδα μας είναι ανοικτή σε όλους οσους θέλουν να αναρτήσουν την ιστορία του χωριού τους και την λαογραφία του. Σήμερα αναρτάμε

Απόσπασμα από το βιβλίο:« Προφήτης Ιστορία –Λαογραφία» του Αθανασίου Χ. Τσουκαλά , δασκάλου.

Πριν από χιλιάδες χρόνια μια τεράστια λίμνη πληρούσε ολόκληρο το λεκανοπέδιο Λαγκαδά. …Απομεινάρια της τεράστιας εκείνης λίμνης είναι οι δύο γραφικές λίμνες του λεκανοπεδίου , Βόλβη και Κορώνεια….Οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής , κατά την παλαιολιθική εποχή ήταν οι αρχαίοι Μύγδονες , φύλο θρακικό…..Ο Προφήτης στα χρόνια της τουρκοκρατίας ήταν γνωστό ως Κλήσαλη. Σε δημόσια έγγραφα της εποχής, ορθογραφικά το συναντούμε και ως Κλείσαλι, Κλίσαλι, Κλησελή και Κλισελί. Η ονομασία του προήλθε από την εκκλησία του Προφήτη Ηλία (εκκλησία τ Αϊ Λιά ) και η ορθότερη γραφή του πρέπει να θεωρείται το Κλήσαλη. Από τους Έλληνες τα χρόνια της σκλαβιάς ονομάζονταν απλά Αϊ-Λιας... Σίγουρα όμως η περιοχή κατοικούνταν από τους αρχαίους χρόνους και αυτό αποδεικνύεται από ….οικισμό νεολιθικής εποχής στη θέση Άσπρα Χώματα,…στην περιοχή Αγ. Παρασκευής…λακκοειδείς και κιβωτιόσχημοι τάφοι του 1ου και 2ου μΧ. αιώνα,… στο Ασάρ ( τουρκ. Κάστρο) διακρίνονται τείχη,…όστρακα αγγείων,… στο παρεκκλήσι του Αγ. Αθανασίου…ακέφαλο άγαλμα κόρης ρωμαϊκών χρόνων….. Το 1769 ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος αποκαλεί το χωριό όχι ως Κλήσαλη … αλλά με το ελληνικό και χριστιανικό του όνομα , Προφήτης Ηλίας….. Με Β.Δ. την 28-6-1918 … το χωριό Κλήσαλη αναγνωρίζεται ως κοινότητα του ελληνικού κράτους με τους συνοικισμούς Μπουλαϊλή και Γκιολτζούκ Μαχαλάδες…. Με τη συνθήκη της Λωζάνης και την ανταλλαγή των πληθυσμών, οι τούρκοι εγκαταλείπουν τους γύρω συνοικισμούς…Οι συνοικισμοί Μπουλαϊλή (Δρυμιά), Γκιολτζούκ Μαχαλάδες (Μικροκώμη), Νεμπή ( Δαφνούντας) , Τσαλή (Νυμφόπετρα) , Τσεσμέ (Κοκκινοχώρι) και Δερελή (Ποταμιά) υπάγονται στην κοινότητα Κλήσαλη. …Στις 28-12-1926Αριθμ 7/1927 το χωριό Κλήσαλη μετονομάστηκε σε Προφήτης. Με Β.Δ. στις 22-7-1933 η Νυμφόπετρα και στις 6-8-1946 το Σχολάρι αποτελούν ξεχωριστές κοινότητες.