Κάποιος ειδικός να μας απαντήσει τι σημαίνει αυτή η ένδειξη της πινακίδας

Καρναβάλι Νυμφόπετρας 2010

Για μια ακόμη χρονιά ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Μέγας Αλέξανδρος» Νυμφόπετρας φιλοδοξεί να παρουσίαση και φέτος το καλύτερο καρναβάλι, παρασέρνοντας μικρούς και μεγάλους σε ένα πολύωρο ατελείωτο Γλέντι. Οι καρναβαλικές εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν την Καθαρά Δευτέρα το μεσημέρι στον κεντρικό δρόμο του χωριού. Την Έναρξη των εκδηλώσεων θα ανοίξουν τα πρωτότυπα και σατιρικά άρματα συνοδευόμενα από δεκάδες μεταμφιεσμένους καρναβαλιστές. Η επικαιρότητα και καθημερινότητα των ανθρώπων θα βρεθούν στο στόχαστρο της σάτιρας των διοργανωτών, προσφέροντας άφθονο γέλιο στους θεατές. Μετά το πέρας των καρναβαλικών παρελάσεων θα προσφερθεί σε όλους τους επισκέπτες η πατροπαράδοτη φασολάδα συνοδευόμενη από παραδοσιακά εδέσματα, ενώ λίγο αργότερα θα στηθεί λαϊκό γλέντι στην πλατεία του χωριού με όλους τους καλεσμένους. Ένα λαϊκό πανηγύρι που ευελπιστούν οι διοργανωτές να χαρίσει αξέχαστες στιγμές στους φίλους που θα επιλέξουν το καρναβάλι της Νυμφόπετρας. Φωτογραφικά στιγμιότυπα από το περσινό καρναβάλι που σημείωσε μεγάλη επιτυχία.

Η διοίκηση του Συλλόγου «Μέγας Αλέξανδρος» Νυμφόπετρας καλεί όλους όσους θέλουν να συμμετέχουν στις καρναβαλικές εκδηλώσεις να το δηλώσουν στα τηλέφωνα: 23930 51425, 51311 και 51653.

Ετήσιος Χορός Κ.Α.Π.Η. Δήμου Εγνατίας

Με χαρά σας προσκαλούμε στον Ετήσιο Χορό και στην κοπή της βασιλόπιτας που διοργανώνει το Κ.Α.Π.Η Δήμου Εγνατίας, που θα διεξαχθεί στη ταβέρνα "Νυμφόπετρες" στη Νυμφόπετρα Δήμου Εγνατίας, τη Παρασκευή 22/01/2010 στις 20.00 μ.μ..

Γιώργος Εμμανουηλίδης: Ο καταξιωμένος Πόντιος καλλιτέχνης μιλά στα «Εμβόλιμα Νέα».

Ο Γιώργος Εμμανουηλίδης είναι ο καταξιωμένος πόντιος καλλιτέχνης που έβαλε την δική του σφραγίδα στο ποντιακό τραγούδι. Γεννήθηκε το 1937 στον Καταχά Πιερίας από πόντιους γονείς. Τα πρώτα ακούσματα για τον τότε μικρό Γιωργούλη όπως τον αποκαλούσαν οι δικοί του, προήρθαν από τους γονείς του. « Ο πατέρας μου έπαιζε λύρα και η μάνα μου τραγουδούσε, είχε πολύ καλή φωνή η Μητέρα μου. Το πρώτο τραγούδι που τραγούδησα ήμουν 6 χρονών». Μας είπε. Το εξαιρετικό ταλέντο του και κυρίως το σπάνιο ηχόχρωμα της φωνής του ήταν φυσικό να προκαλέσει γρήγορα το ενδιαφέρον των συνθετών. « Τα πρώτα τραγούδια που τραγούδησα ήταν σε στοίχους του συμπατριώτης μου τραγουδιστή και συνθέτη του αείμνηστου Πέτρου Χαραλαμπίδη». Η μετέπιπτα σταδιοδρομία στο ποντιακό τραγούδι του Γιώργου Εμμανουηλίδη ήταν ραγδαία. Συνεργάστηκε με κορυφαίους πόντιους καλλιτέχνες όπως τον πατριάρχη της ποντιακής λύρας τον Γώγο Πετρίδη, τον Παναγιώτη Ασλανίδη, τον Μάντη Σαββίδη, τον Κωστίκα Κωνσταντινίδη, τον Γιάννη Τσανάκαλη και πόλους άλλους. Ταυτόχρονα ηχογραφεί δεκάδες τραγούδια συνεργαζόμενος με την εταιρία VASIPAP. Γιώργος Εμμανουηλίδης τραγούδησε μια μεγάλη κάμα τραγουδιών με θεματολογία κοινωνικού περιεχομένου όπως αυτά που αναφέρονται στην Αγάπη στον Ερώτα, στην Προσφυγιά, τραγούδια της ξενιτιάς αλλά και τραγούδια ιστορικά που αναφέρονται στον ξεριζωμό και την Γενοκτονία των Ποντίων, πολλά από τα οποία δεν έγινα γνωστά στον ευρύ κοινό. Σε όλη την καλλιτεχνική του πορεία ο Γιώργος Εμμανουηλίδης πρόβαλε και τήρησε πιστά την ποντιακή παραδοσιακή μουσική. Στοιχεία που πρέπει να γίνουν οδηγό για κάθε νέο καλλιτέχνη. Κλείνοντας την συνομιλία μας ζητήσαμε από το Γιώργο Εμμανουηλίδη να μας πει τι θυμάται πιο έντονα στην καλλιτεχνική του πορεία, είπε. « Η αγάπη του κόσμου δεν μπορεί περιγραφεί με λόγια. Όπου και αν τραγουδούσα, έρχονταν πάρα πολύς κόσμος και με αγκάλιαζε. Έζησα στιγμές αξέχαστες με τους ξενιτεμένους στην Γερμανία». Σήμερα ο Γιώργος Εμμανουηλίδης ζει στο χωριό του στον Καταχά Πιερίας με την σύζυγο του την Σοφία και τα παιδιά του. Κλείνοντας σημείωμα μας αυτό για τον πόντιο καλλιτέχνη Γιώργο Εμμανουηλίδη του όποιου η προσφορά είναι μεγάλη στο ποντιακό τραγούδι απευθύνουμε πρόταση προς τα ποντιακά σωματεία ΠΟΠΣ, ΠΟΕ, Στέγη Ποντίων Καλλιτεχνών να πραγματοποιήσουν εκδήλωση τιμής σε αυτόν το σπουδαίο καλλιτέχνη. Στην φωτογραφία ο Γιώργος Εμμανουηλίδης καθηλωμένος στο αναπηρικό του αμαξίδιο.

Απάντηση Δημάρχου Μενεμένης σε κινητοποιήσεις

Σχετικά με την κινητοποίηση που διοργάνωσαν σήμερα τα μέλη του Συλλόγου Γυναικών ΡΟΜ Δενδροποτάμου για το πρόβλημα της σχολικής στέγης στον Άγιο Νεκτάριο, ο Δήμαρχος Μενεμένης, Γιώργος Ακτσελής, έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Μας προκαλεί έκπληξη η απόφαση των μελών του Συλλόγου Γυναικών ΡΟΜ Δενδροποτάμου να οργανώσουν κινητοποίηση για τη σχολική στέγη τη στιγμή που το στεγαστικό πρόβλημα στον Άγιο Νεκτάριο βαίνει προς τη λύση του: το έργο της ανέγερσης του 3ου Δημοτικού Σχολείου οδεύει προς τη δεύτερη δημοπράτησή του στις 10 Φεβρουαρίου, ενώ η κατασκευή του 5ου Δημοτικού Σχολείου είναι σε εξέλιξη (είναι στη φάση έκδοσης της άδειας ανοικοδόμησης και δημοσίευσης των τευχών δημοπράτησης). Η Διοίκηση του Δήμου Μενεμένης ήταν η πρώτη που προέβη σε κινητοποιήσεις για τη σχολική στέγη καλώντας τους γονείς των μαθητών του Αγίου Νεκταρίου να συμμετάσχουν στο σχολικό αγιασμό που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο στο προαύλιο της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης. Στην κινητοποίηση του Σεπτεμβρίου ο Σύλλογος Γυναικών ΡΟΜ Δενδροποτάμου ήταν απών. Θέτουμε, λοιπόν, το ερώτημα ποια είναι τα πραγματικά κίνητρα του Συλλόγου που προβαίνει σε διαμαρτυρία, ενώ γνωρίζει τη θετική εξέλιξη των έργων για τα δύο σχολεία; Μήπως οι πρόεδροι του Συλλόγου χρησιμοποιούν το ευαίσθητο θέμα της εκπαίδευσης ως όχημα για την προσωπική ή πολιτική τους προβολή;».

Στην Ξηροκρήνη αντιπαράθεση για αγωγό φυσικού αερίου

Διαμαρτυρία για σύνδεση αγωγού φυσικού Αγωγού αερίου στην Ξηροκρήνη λόγο τοποθέτησης του κλωβού τροφοδοσίας σε λάθος σημείο. Ζητήθηκε η επέμβαση της αστυνομίας.

Αύριο αφιέρωμα στον Μεγάλο Πόντιο καλλιτέχνη Γιώργο Εμμανουηλίδη.

Επιστολή διαμαρτυρίας του Δημάρχου Μενεμένης στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη

Επιστολή διαμαρτυρίας για τη μη τοποθέτηση Αστυνομικών της Γειτονιάς στον Δήμο Μενεμένης απέστειλε ο Δήμαρχος, Γιώργος Ακτσελής, στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, και τον υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη, Σπύρο Βούγια. Όπως εξηγεί ο Δήμαρχος Μενεμένης στην επιστολή του «ο Δήμος Μενεμένης εμφανίζει μεγάλη εγκληματικότητα, ίσως τη μεγαλύτερη στο πολεοδομικό συγκρότημα, ενώ μία μόνο ανεπαρκώς επανδρωμένη Αστυνομική Υπηρεσία στον Άγιο Νεκτάριο είναι εκ των πραγμάτων αδύναμη να προστατέψει ακόμα και τον εαυτό της». Ο κ. Ακτσελής επισημαίνει, εξάλλου, ότι «αντί το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη να προστατέψει τις περιοχές που έχουν ανάγκη, στέλνει τους αστυνομικούς να ασκήσουν τα νέα τους καθήκοντα σε περιοχές ασφαλείς» Ο Δήμαρχος Μενεμένης υπενθυμίζει, επίσης, ότι «έχουμε κάνει επανειλημμένες εκκλήσεις για συντονισμένες ενέργειες αντιμετώπισης της εγκληματικότητας, όχι μόνο στη Μενεμένη, αλλά και στην υπόλοιπη δυτική Θεσσαλονίκη», ενώ ολοκληρώνει την επιστολή του σημειώνοντας ότι «ο Δήμος Μενεμένης δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει έξω από το σχεδιασμό των νέων μέτρων της ΕΛ.ΑΣ». Η επιστολή κοινοποιήθηκε και στους υπουργούς Επικρατείας, Εθνικής Άμυνας και Δικαιοσύνης, στη Γενική Γραμματέα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, στον Νομάρχη Θεσσαλονίκης, στην ΤΕΔΚ νομού Θεσσαλονίκης, στον Γενικό Επιθεωρητή της Αστυνομίας Βορείου Ελλάδος, στον Γενικό Αστυνομικό Διευθυντή Θεσσαλονίκης και στον Εισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης.

Η Ιστορία του δήμου Βερτίσκου

Η ιστορία της περιοχής εξελίσσεται παράλληλα με αυτήν του ευρύτερου ελλαδικού χώρου. Με βάση τα αποτελέσματα της Αρχαιολογικής έρευνας στο Λοφίσκο, στην Όσσα και στον οικισμό Γαλήνης του δημοτικού διαμερίσματος της Όσσας, διαπιστώνεται ότι η περιοχή του όρους Βερτίσκος κατοικείται από την Ύστερη Εποχή του Χαλκού. Σε πολλές θέσεις όπως στην Όσσα, παρουσιάζεται μια χρονική αλληλουχία και στην Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου, αλλά και στους Ιστορικούς Χρόνους. Στην Όσσα και συγκεκριμένα στη Γαλήνη, υπάρχουν ευρήματα της Ελληνιστικής και Ρωμαϊκής περιόδου, όπως και απομεινάρια χριστιανικού ναού. Η περιοχή κατά την αρχαιότητα κατοικούνταν από τους Βισάλτες, θρακοφρυγική φυλή, συγγενική με τους γείτονες Κριστωναίους, που είχαν κοινό βασιλιά και φιλικές σχέσεις με τους Μύγδωνες, κατοίκους της ευρύτερης περιοχής των λιμνών και της πεδιάδας της Θεσσαλονίκης. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και πριν τον 19ο αιώνα οι οικισμοί ορεινών περιοχών είχαν ως βασικό πυρήνα δημιουργίας τους κολίγους, οι οποίοι προκειμένου να ξεφύγουν από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στα πεδινά και την αυξανόμενη εκμετάλλευση των ιδιοκτητών γης, κατέφυγαν στα ορεινά, όπου επιβίωναν μέσω μιας πολυεπίπεδης παραγωγικής διαδικασίας, με παράλληλη άσκηση βιοτεχνίας, κτηνοτροφίας και αγροτικής παραγωγής για εσωτερική κατανάλωση. Σχετικό παράδειγμα η Όσσα, με κύριο χαρακτηριστικό την εξειδίκευση στην υποδηματοποιία και ο Βερτίσκος με ειδικότητα στα χαλιά από κατσικότριχα, τα «τσούλια», αλλά και ενδείξεις για άσκηση ξυλογλυπτικής τέχνης. Αρχαιολογικοί χώροι έχουν βρεθεί, παρ’ όλα αυτά όμως δεν έχουν τύχει της ανάλογης αξιοποίησης και προβολής, με αποτέλεσμα να παραμένουν άγνωστοι στο ευρύ κοινό. Ενδεικτικά αναφέρονται οι ακόλουθοι: --Οικισμός-Τούμπα σε λόφο με επιχώσεις της Ύστερης εποχής του χαλκού στο Λοφίσκο --Οικισμός – Τούμπα με επιχώσεις της Ύστερης Εποχής του Χαλκού και των Ρωμαικών χρόνων στην Όσσα - Τούμπα σε φυσικό λόφο με επιχώσεις της Ύστερης Εποχής του Χαλκού και της Πρώιμης Εποχής του Σιδήρου κοντά στον οικισμό Γαλήνης, στην Όσσα - Οικισμός σε λόφο με επιχώσεις της Πρώιμης Εποχής του Σιδήρου της Κλασσικής, Ελληνιστικής και Ρωμαϊκής περιόδου στην Όσσα Οικισμός με επιχώσεις της Νεότερης Νεοελληνικής,της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού και των ιστορικών χρόνων στον οικισμό Πέντε Βρύσες, στον Εξάλοφο

Εκδήλωση τιμής στον αείμνηστο Παναγιώτη Τανιμανίδη.

Εκδήλωση μνήμης πραγματοποίησε η Πανελληνία Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων (ΠΟΠΣ) στο δημοτικό κινηματοθέατρο Θεσσαλονίκης αφιερωμένη στον αείμνηστο Παναγιώτη Τανιμανίδη. Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε μουσικό θεατρικό έργο που έγραψε ο συνθέτης Νάκος Ευσταθιάδης, με θεματολογία τον ξεριζωμό των Ελλήνων του Πόντου. Τόσο οι μουσικοί όσο και οι συντελεστές του θεατρικού δρώμενου άφησαν έντονες συγκινήσεις στου θεατές. Ιδιαίτερα χειροκροτήθηκε ο νεαρός Χαράλαμπος Τσανικίδης για την συγκλονιστική ερμηνεία των τραγουδιών. Χαιρετισμό απεύθυνε ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης κ. Παναγιώτης Ψωμιάδης. Για την ζωή και το έργο του Παναγιώτη Τανιμανίδη μίλησε ο φιλόλογος καθηγητής κ. Παναγιώτης Παπαδόπουλος. Την εκδήλωση παρακολούθησε πλήθος κόσμου μεταξύ των οποίων και πατριάρχης της λαογραφίας, όπως τον αποκαλούν οι πόντιοι, κ. Στάθης Ευσταθιάδης με την σύζυγο του Ελισάβετ. Φωτογραφικά στιγμιότυπα από την εκδήλωση

Νυμφόπετρα: Ιστορία και λαογραφία του χωριού. Απόσπασμα από το βιβλίο του δασκάλου Ιωάννη Κυρ. Παπαδόπουλου

Η Νυμφόπετρα είναι χωριό τριάντα περίπου ετών. Πρώτα ήταν κτισμένο πάνω στους λόφους που βρίσκονται βόρεια του σημερινού χωριού. Οι πρώτοι ιδρυτές και κάτοικοι του χωριού ήταν Τούρκοι. Τα σπίτια τους οι Τούρκοι τα είχαν κτίσει σκορπιστά, το ένα μακριά από το άλλο και κατά συνοικίες. Το παλιό αυτό χωριό ονομάζονταν «Τσαλί Μαχαλά», γιατί είχε πολλά τσαλιά (τούρκικη λέξη που σημαίνει παλιούρια, αγκαθερούς θάμνους). Μαχαλάδες (τούρκικη λέξη που σημαίνει γειτονιές, συνοικίες). Οι Τούρκοι ασχολούνταν με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Καλλιεργούσαν σιτάρι και περισσότερο σίκαλη. Έτρωγαν σκυλίσιο ψωμί. Έτρεφαν επίσης γίδια, πρόβατα και άλογα. Υδρεύονταν από τα ρέματα και από τα πιγαδια. Το 1914 ήρθαν οι πρώτοι Έλληνες Θρακιώτες που εγκατασταθήκαν σε τούρκικα σπίτια. Βρήκαν λίγες τούρκικες οικογένειες – περίπου 10 - που και αυτές σύντομα έφυγαν. Το 1915 οι ελληνικές οικογένειες επέστρεψαν στην Θράκη. Αναγκάστηκαν όμως να επιστρέψουν στο χωριό λογά των πολεμικών γεγονότων στην Θράκη. Το 1922 ήρθαν και άλλες οικογένειες. Από τότε το χωριό κατοικείτο μόνο από ελληνικές οικογένειες. Εκτός από τους Θρακιώτες ήρθαν και εγκατασταθήκαν και άλλοι πρόσφυγες, Πόντιοι, Βλάχοι, Σαρακατσάνοι, Αθίγγανοι κ.α.

Δήμος Μενεμένης: Συγκέντρωση φαρμάκων για την Αϊτή

Στην άμεση συγκέντρωση φαρμάκων για το δοκιμαζόμενο λαό της Αϊτής προχωρά ο Δήμος Μενεμένης σε συνεργασία με τη νεοσύστατη εθελοντική ομάδα του. Τα φάρμακα θα μεταφέρουν στη σεισμόπληκτη χώρα τα μέλη της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Γιατροί Καρδιάς». Τα φάρμακα συγκεντρώνονται σε ειδικά κουτιά στα δημοτικά κτίρια και τα φαρμακεία της Μενεμένης. Πρέπει να σημειωθεί ότι πρέπει να παραχωρούνται σε κλειστές συσκευασίες. Τα φάρμακα που συγκεντρώνονται είναι: ---Αντιβιοτικά ευρέως φάσματος (εκτός από Augmentin) - Παυσίπονα (εκτός από ασπιρίνη) - Σίδηρος σε χαπάκια για ενήλικες και σταγόνες για παιδιά -Γάζες Fucidi –Σελήνιο -Αντιμυκητιασικό Fungustatin - Almora, για την πρόληψη και θεραπεία της αφυδάτωσης - Αντιεπιληπτικά - Αντιυπερτασικά, και Πολυβιταμίνες.

Κάθε χωριό και η Ιστορία του: «Το Σχολάρι (Σαραϊ)» Απόσπασμα Από το βιβλίο του Γεωργίου Χρ. Μουλαδάκη, συνταξιούχου δασκάλου.

Οι κάτοικοι του χωριού είναι ως επί το πλείστον πρόσφυγες ή καλύτερα απόγονοι προσφύγων , ελάχιστοι είναι αυτοί που προήλθαν από την ανάμειξη με ντόπιους Μακεδόνες (με γάμου κοινωνία).Οι πρώτοι μετανάστες ήρθαν από την Ανατολική Θράκη με τον πρώτο διωγμό του 1914 (έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ) για να αποφύγουν την επιστράτευση των Τούρκων…. Ο κύριος όγκος των κατοίκων , όμως, άρχισε να καταφθάνει από το 1922…..Το μεγαλύτερο μέρος των προσφύγων ήρθε από το Σχολάρι της Ανατολικής Θράκης. Το Σχολάρι βρισκόταν στα νότια της Ανατολικής Θράκης , σαράντα περίπου χιλιόμετρα από τη θάλασσα του Ελλήσποντου. Κεφαλοχώρι με πέντε-έξι χιλιάδες κατοίκους, όπου ανθούσε η γεωργία, η αμπελουργία και η κτηνοτροφία. Το ίδιο έτος φτάνει ένα δεύτερο μεγάλο κύμα μεταναστών από το Νταουτλή της Ανατολικής Θράκης. Το Νταουτλή βρισκόταν αμέσως μετά τον ποταμό Έβρο , στο τρίγωνο μεταξύ Κεσάνης, Ουζούγκιπριου και Μαλγάρων…..Ακόμα ένα κύμα προσφύγων που εγκατέλειπε το Σοχούμ το 1922, ήρθε στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης , για να καταλήξει τελικά στο Σαράϊ. …Τρία χρόνια αργότερα, το 1925, την ίδια τύχη είχαν και οι Έλληνες της Βόρειας Θράκης (Ανατολικής Ρωμυλίας) …Μια μεγάλη μερίδα, κυρίως από το Μπορντίβο και από την παραλιακή Αγαθούπολη βρήκαν καταφύγιο στο Σχολάρι. Όλοι οι παραπάνω ήταν άριστοι οικογενειάρχες, σκαπανείς της γης , τίμιοι , φιλόπονοι , εργατικοί, με καθαρές και πλούσιες ελληνικές παραδόσεις…. Η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 βρήκε τους πρόσφυγες προγόνους μας μοιρασμένους στο Σχολάρι (Σαράϊ ) και τη Δαφνούντα (Νεμπή Μαχαλάς).Με το Β.Δ. 20/61922 ΦΕΚ 105/1922 οι κοινότητες αυτές προσαρτήθηκαν από την Κοινότητα Κλείσαλι μέχρι το 1946 . Μετά από τέσσερα χρόνια μετονομάσθηκαν το μεν Κλείσαλι Προφήτης, το δε Σαράϊ σε Σχολάριο και ο Νεμπή Μαχαλάς σε Δαφνούντα….. Το 1930 η Πολιτεία παραχωρεί κλήρους γης των 40 στρεμμάτων σε κάθε προσφυγική οικογένεια. ….. Το Σεπτέμβριο του 1932 ο εγκέλαδος ταρακουνά τη γη μες επίκεντρο την Ιερισσό, 6.5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ . Τα παλιά ετοιμόρροπα πέτρινα και πλινθόκτιστα σπίτια σωριάζονται στο έδαφος και οι περισσότεροι άνθρωποι μένουν άστεγοι….Με την παραχώρηση οικοπέδων στο Σχολάρι από την Κοινότητα Προφήτη, υποχρεώνονται και οι κάτοικοι της Δαφνούντας να μετακομίσουν στο Σχολάρι. …Έτσι, οι δύο συνοικισμοί συγχωνεύονται σε έναν και το Σχολάρι γίνεται ένα μεγάλο χωριό. Από το 1934-1935 όλοι οι κάτοικοι συμβιώνουν και ζουν αρμονικά και δημιουργικά.

Σημαντική η συμβολή των δασκάλων μας στην καταγραφεί της ιστορίας και της Λαογραφίας στα χωριά της υπαίθρου.

Η αναφορά μας στους εκπαιδευτικούς είναι αναφορά τιμής για την προσφοράς τους όχι μόνο σε αυτό κάθε αυτό το έργο που πρόσφεραν και προσφέρουν στην μάθηση των παιδιών μας αλλά για την ευρύτερη πρόσφορα τους, τόσο στην ιστορία του κάθε τόπου όσο και στην λαογραφία του, που θα την χαρακτηρίζαμε πολύτιμη για τον τόπο μας και μοναδικό θησαυρό για τον εμπλουτισμό των γνώσεων μας. Οι δάσκαλοι από τα παλαιοτέρα ακόμα χρόνια παράλληλα με τα κύρια καθήκοντα τους ασχολούνταν με πολύ μεράκι με την καταγραφεί της Ιστορίας και της Λαογραφίας των χωριών όπου υπηρετούσαν. Μέσα από αυτές τις καταγραφές οι νεότερες γενεές πληροφορούνται ιστορικά και λαογραφικά γεγονότα του τόπου τους που ίσως και να αγνοούσαν. Η ιστοσελίδα μας θέλοντας να τίμηση του σκαπανείς του πνεύματος αφενός και αφετέρου να ενημέρωση τις νεότερες γενιές θα αναρτά εργασίες εκπαιδευτικών με ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία των χωριών μας όπως αυτοί τα κατέγραψαν με τις συγγραφικές τους εκδόσεις. Η ιστοσελίδα μας είναι ανοικτή σε όλους οσους θέλουν να αναρτήσουν την ιστορία του χωριού τους και την λαογραφία του. Σήμερα αναρτάμε

Απόσπασμα από το βιβλίο:« Προφήτης Ιστορία –Λαογραφία» του Αθανασίου Χ. Τσουκαλά , δασκάλου.

Πριν από χιλιάδες χρόνια μια τεράστια λίμνη πληρούσε ολόκληρο το λεκανοπέδιο Λαγκαδά. …Απομεινάρια της τεράστιας εκείνης λίμνης είναι οι δύο γραφικές λίμνες του λεκανοπεδίου , Βόλβη και Κορώνεια….Οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής , κατά την παλαιολιθική εποχή ήταν οι αρχαίοι Μύγδονες , φύλο θρακικό…..Ο Προφήτης στα χρόνια της τουρκοκρατίας ήταν γνωστό ως Κλήσαλη. Σε δημόσια έγγραφα της εποχής, ορθογραφικά το συναντούμε και ως Κλείσαλι, Κλίσαλι, Κλησελή και Κλισελί. Η ονομασία του προήλθε από την εκκλησία του Προφήτη Ηλία (εκκλησία τ Αϊ Λιά ) και η ορθότερη γραφή του πρέπει να θεωρείται το Κλήσαλη. Από τους Έλληνες τα χρόνια της σκλαβιάς ονομάζονταν απλά Αϊ-Λιας... Σίγουρα όμως η περιοχή κατοικούνταν από τους αρχαίους χρόνους και αυτό αποδεικνύεται από ….οικισμό νεολιθικής εποχής στη θέση Άσπρα Χώματα,…στην περιοχή Αγ. Παρασκευής…λακκοειδείς και κιβωτιόσχημοι τάφοι του 1ου και 2ου μΧ. αιώνα,… στο Ασάρ ( τουρκ. Κάστρο) διακρίνονται τείχη,…όστρακα αγγείων,… στο παρεκκλήσι του Αγ. Αθανασίου…ακέφαλο άγαλμα κόρης ρωμαϊκών χρόνων….. Το 1769 ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος αποκαλεί το χωριό όχι ως Κλήσαλη … αλλά με το ελληνικό και χριστιανικό του όνομα , Προφήτης Ηλίας….. Με Β.Δ. την 28-6-1918 … το χωριό Κλήσαλη αναγνωρίζεται ως κοινότητα του ελληνικού κράτους με τους συνοικισμούς Μπουλαϊλή και Γκιολτζούκ Μαχαλάδες…. Με τη συνθήκη της Λωζάνης και την ανταλλαγή των πληθυσμών, οι τούρκοι εγκαταλείπουν τους γύρω συνοικισμούς…Οι συνοικισμοί Μπουλαϊλή (Δρυμιά), Γκιολτζούκ Μαχαλάδες (Μικροκώμη), Νεμπή ( Δαφνούντας) , Τσαλή (Νυμφόπετρα) , Τσεσμέ (Κοκκινοχώρι) και Δερελή (Ποταμιά) υπάγονται στην κοινότητα Κλήσαλη. …Στις 28-12-1926Αριθμ 7/1927 το χωριό Κλήσαλη μετονομάστηκε σε Προφήτης. Με Β.Δ. στις 22-7-1933 η Νυμφόπετρα και στις 6-8-1946 το Σχολάρι αποτελούν ξεχωριστές κοινότητες.