Ομιλία Μικη Θεοδωράκη στην Θεσσαλονίκη Βίντεο Γ΄

Ομιλία Μίκη Θεοδωράκη στην Θεσσαλονίκη Βίντεο Β΄

« Πράσινη ενέργεια, έτσι χωρίς πρόγραμμα!»

Ο Υπεύθυνος Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης κ. Σταύρος Καλαφάτης, αναφορικά με το ζήτημα της ανάκλησης των αδειών ΑΠΕ έκανε την ακόλουθη δήλωση:

Η πράσινη ενέργεια βρισκόταν και βρίσκεται σε κάθε σχεδόν εξαγγελία της κυβέρνησης. Ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του τη θεωρούν κάτι σαν πανάκεια για την «κάλυψη» της αναποτελεσματικής πολιτικής τους. Ωστόσο, η εφαρμογή της, όπως και κάθε ενέργειας της κυβέρνησης, στερείται σοβαρού προγραμματισμού.

Η πράσινη ενέργεια για να λειτουργήσει, απαιτεί την ύπαρξη υποστηρικτικών μηχανισμών και όχι επικοινωνιακών τερτιπιών. Έτσι, στο γνώριμο πια μοτίβο του «ράβε-ξήλωνε», η κυβέρνηση αποφάσισε ότι πρέπει να ρυθμίσει τώρα, το ζήτημα της ανάκλησης των αδειών ΑΠΕ που δεν έχουν προχωρήσει σε καμιά περαιτέρω αδειοδοτική διαδικασία.

Το πρόβλημα ήταν γνωστό στην κυβέρνηση ήδη, πριν από τη ψήφιση του ν. 3851/2011, ένα χρόνο πριν.

Διερωτάται, λοιπόν, κάποιος. Τι την εμπόδισε να το ρυθμίσει τότε αλλά το φέρνει ένα χρόνο μετά, χάνοντας πολύτιμο χρόνο ;

Ομιλία Μίκη Θεοδωράκη Α βίντεο

5η ΔΟΣΗ; ΠΡΟΣΘΕΤΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ; ΟΧΙ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!

 Η 5η ΔΟΣΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΘΕΤΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΔΙΔΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ! ΑΝΤΙΘΕΤΑ, Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ!

Του Παν. Λαφαζάνη

Ένα από τα πιο άθλια ψεύδη, κοινές απάτες, των καιρών μας είναι οι ισχυρισμοί κυβέρνησης και τρόικας ότι η 5η δόση της πρώτης χρηματοδότησης των 110 δις. αλλά και η πρόσθετη χρηματοδότηση, που αποφασίστηκε πρόσφατα, των 65 περίπου δις. για το 2012-2013 δίδονται για να σωθεί η χώρα μας!

Μόνο ξεδιάντροποι ληστές και αποικιοκράτες αλλά και εγχώριοι δουλοπρεπείς υποτακτικοί θα μπορούσαν να προβάλλουν τόσο βρώμικα ψέματα! .

Μας λένε ξεδιάντροπα για παράδειγμα ότι, αν δεν δοθεί η 5η δόση των 12 δις ευρώ στη χώρα μας, τότε δεν θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις!

Ξετσίπωτο ψέμα!

1. Η 5η ΔΟΣΗ ΑΡΚΕΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΚΟΥΣ ΚΑΙ ΧΡΕΟΛΥΣΙΑ!

Κι αυτό γιατί η 5η δόση δίδεται μόνο και μόνο για να πληρώσει η χώρα μας τους ληστρικούς τόκους και τα χρεολύσια! Με δύο λόγια για να πληρώσει τους πιστωτές, δηλαδή το χρηματιστικό κεφάλαιο.

Ιδού ποια είναι η αλήθεια!

Η συνολική χρηματοδότηση της τρόικας για το έτος 2011 (συμπεριλαμβανομένης και της 5ης δόσης), σύμφωνα με τα στοιχεία του προϋπολογισμού του 2011, θα ανέλθει στα 46 δις ευρώ. Το ποσό αυτό μόλις που φθάνει για να πληρωθούν, πάντα σύμφωνα με προϋπολογισμό του 2011, τόκοι 16 δις ευρώ, χρεολύσια μεσομακροπρόθεσμου χρέους 28,2 δις και η ενίσχυση κατά 2 δις του γνωστού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας!

Και μάλιστα τα 46 δις της τροικανής χρηματοδότησης δεν θα αρκέσουν ούτε και γι’ αυτά, αφού οι δαπάνες για τόκους το 2011 θα ξεπεράσουν κατά πολύ τις προβλέψεις!

Επομένως, για ποιους μισθούς και συντάξεις μας λένε οι άθλιοι προπαγανδιστές;

Οι μισθοί και οι συντάξεις, αλλά και όλες οι εναπομείνασες κοινωνικές και λειτουργικές δαπάνες, πληρώνονται καθ’ ολοκληρία από τη φορολογία της ελληνικής κοινωνίας!

Μόνο ένα ελάχιστο ποσό γύρω στα 2 δις, είναι χρειαζούμενο για να συμπληρώσει τις σχετικές ως άνω δαπάνες, ποσό, που ακόμα και αν η χώρα κάνει στάση πληρωμών, μπορεί να βρεθεί άνετα για να καλυφθεί δανειοδοτικά το σχετικό έλλειμμα (πχ. εσωτερικός δανεισμός κτλ.).

ΑΡΑ, Η ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑ ΠΑΕΙ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΞΕΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΟΥΣ ΤΟΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΕΟΛΥΣΙΑ!

Το ίδιο θα συμβεί και με την πρόσθετη χρηματοδότηση των 65 δις για τα έτη 2012-2013. Ολόκληρη θα κατευθυνθεί για να καταβάλλει η χώρα μας τα ληστρικά επιτόκια και χρεολύσια.

2. ΑΝ Η ΤΡΟΙΚΑ ΔΕΝ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΣΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΘΑ ΤΙΝΑΖΕ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ!

Πέραν τούτων, ας υποθέσουμε ότι η τρόικα δεν κατέβαλε την 5η δόση ούτε την πρόσθετη χρηματοδότηση.

Αυτό, ενώ δεν θα ήταν καταστροφή για τη χώρα μας, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω, θα επέφερε μια πραγματική καταστροφή για τις τράπεζες και την ευρωζώνη, αλλά και για το δολάριο και τις ΗΠΑ!

Αν η τρόικα δεν χρηματοδοτούσε, λοιπόν, τη χώρα μας, η τελευταία, αφού δεν μπορεί να καταφύγει για δανεισμό στις αγορές, μιας και οι τελευταίες είναι κλειστές, θα δήλωνε αδυναμία αποπληρωμής του χρέους. Με δύο λόγια θα έκανε στάση πληρωμών!

Μια στάση πληρωμών, όμως, από μέρους της χώρας μας θα σήμαινε ότι δημόσιο αλλά και ιδιωτικό ελληνικό χρέος, περίπου 500 δις, προς το εξωτερικό, κυρίως προς την Ευρώπη, δεν θα μπορούσε να πληρωθεί.

Αυτό απλά σημαίνει ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες περίπου θα τινάζονταν στον αέρα, ενώ θα ακολουθούσε «ντόμινο» εξελίξεων ανάλογων με τις ελληνικές, σε Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία … σε όλη την ευρωζώνη, πράγμα που, πιθανότατα, θα επέφερε την αποσύνθεσή της !

Ειδικότερα, σε περίπτωση στάσης πληρωμών της Ελλάδας, όπως πολύ χαρακτηριστικά γράφει ο Πάνος Παναγιώτου στο XrimaNews.gr, θα επισυμβούν τα εξής:

«Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, κάτοχος ελληνικών κρατικών ομολόγων ύψους, περίπου, 40 δις ευρώ θα πρέπει να τα θεωρήσει χαμένα και να μετατραπεί επισήμως σε προβληματική τράπεζα.

Το ΔΝΤ και η ΕΕ θα πρέπει να ξεχάσουν τα χρήματα που έχουν δώσει μέχρι στιγμής στην Ελλάδα, καθώς θα είναι αδύνατο νι' αυτήν να τα αποπληρώσει, εκτός και αν είναι το ΔΝΤ και η ΕΕ αποφασισμένα να κινηθούν νομικά εναντίον της Ελλάδας σε μία διαμάχη που μπορεί να κρατήσει δεκαετίες.

Οι διεθνείς τράπεζες, ασφαλιστικές και αντασφαλιστικές εταιρίες που έχουν ασφαλίσει ελληνικό χρέος ύψους 70 δις δολαρίων, θα πρέπει να πληρώσουν τους κατόχους των ασφαλίστρων ενώ αν η 'μόλυνση' της πτώχευσης μεταφερθεί και στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία το ύψος των ασφαλίστρων που θα πρέπει να καταβληθούν θα είναι αρκετό για να προκαλέσει μία νέα κρίση.

Η ελληνική πτώχευση θα προκαλέσει, πιθανότατα, απογείωση των επιτοκίων δανεισμού στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας συμπεριλαμβανομένης της Ισπανίας και της Ιταλίας, οδηγώντας την ευρωπαϊκή κρίση σε μία νέα διάσταση

Οι Μέρκελ, Σαρκοζί και όσοι πολιτικοί έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην επίτευξη της συμφωνίας για το ελληνικό πακέτο στήριξης θα πρέπει, κατά πάσα πιθανότητα, να ξεχάσουν τις πολιτικές τους καριέρες, καθώς θα κατηγορηθούν τόσο για την παταγώδη αποτυχία των πολιτικών τους αποφάσεων όσο και για το ότι 'πέταξαν' δισεκατομμύρια των Ευρωπαίων φορολογούμενων σε μία 'χαμένη υπόθεση'.

Η εμπιστοσύνη στα προγράμματα στήριξης της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας θα εξανεμιστεί, με αποτέλεσμα ο κίνδυνος πτώχευσης των δύο αυτών χωρών να απογειωθεί.

Η εμπιστοσύνη στο ΔΝΤ και την ΕΕ θα καταρρακωθεί και η κοινωνική κατακραυγή θα αυξηθεί κατακόρυφα κάνοντας δύσκολη την υλοποίηση προγραμμάτων δημοσιονομικής εξυγίανσης ακόμη και σε χώρες εκτός Ευρώπης, πόσο μάλλον εντός αυτής».

Όπως αβίαστα προκύπτει από τα παραπάνω, η διακοπή της χρηματοδότησης της Ελλάδας από την τρόικα θα ήταν απολύτως καταστρεπτική για την ευρωζώνη!

Πέραν αυτού, μια προβληματική εξέλιξη για την ευρωζώνη, θα ήταν βαρύτατο πλήγμα για το δολάριο και τελικά για τις ΗΠΑ, που θα αντιμετώπιζαν το φάσμα μιας νέας βαθύτερης ύφεσης. Κι αυτό διότι, μέσα στις σημερινές συνθήκες, χωρίς την ευρωζώνη και το σκληρό υπερτιμημένο ευρώ, δεν θα μπορούσε να υπάρξει ένα υποτιμημένο δολάριο, τονωτικό για την αμερικάνικη οικονομία ούτε, πολύ περισσότερο, η δυνατότητα να τυπώνονται αθρόα δολάρια από τη FED και να διατηρούν τα τελευταία την αγοραστική τους αξία!

Γι’ αυτό άλλωστε, ο Μ. Ομπάμα ενδιαφέρεται διακαώς για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας!

Θέλει, πάση θυσία, να αποφευχθεί μια ελληνική στάση πληρωμών!

3. Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ!

Αυτή, όμως, η διακοπή της χρηματοδότησης της Ελλάδας από την τρόικα δεν θα είχε ιδιαίτερα δυσμενείς επιπτώσεις για τη χώρα μας και πάντως χίλιες φορές λιγότερο δυσμενείς από τη σημερινή μνημονιακή κατεδάφιση!

Είναι προφανές ότι η διακοπή της τροϊκανής χρηματοδότησης θα εξωθούσε τη χώρα σε διακοπή, τουλάχιστον προσωρινή, της αποπληρωμής του χρέους. Με δυο λόγια, σε αυτό που κοινώς λέγεται στάση πληρωμών!

Μια στάση πληρωμών, όμως, της Ελλάδας, όπως επανειλλημένα έχει γραφτεί στην Ίσκρα, θα ήταν χίλιες φορές προτιμότερη από την ατελείωτη μνημονιακή λεηλασία (για περισσότερα πατήστε ΕΔΩ ).

Διότι αν η Ελλάδα προχωρούσε αποφασισμένη σε προσωρινή διακοπή αποπληρωμής του χρέους, το πιθανότερο που θα συνέβαινε θα ήταν να τρέξουν οι πιστωτές να διαπραγματευτούν μαζί της για τη διαγραφή σημαντικότατου μέρους του χρέους, του μεγαλύτερου εξ αυτού και για ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής του υπόλοιπου!

Πολύ περισσότερο, που η οριστική διακοπή αποπληρωμής του χρέους θα είχε τραγικές συνέπειες για την ίδια την ευρωζώνη αλλά και το δολάριο και την αμερικάνικη οικονομία!

Κι αν όμως, παρ’ ελπίδα, αυτό δεν συνέβαινε, πράγμα σπανιότατο, και η Ελλάδα μετέτρεπε την προσωρινή σε μόνιμη διακοπή αποπληρωμής του χρέους, η μεν ευρωζώνη θα κλυδωνιζόταν, μέχρι διαλύσεως, μαζί και το δολάριο, ενώ η Ελλάδα θα αντιμετώπιζε εντελώς βραχυχρόνιες δυσκολίες και γρήγορα, με μια προοδευτική κυβέρνηση, θα μπορούσε να ανασυγκροτηθεί και να γνωρίσει ισχυρούς αναπτυξιακούς ρυθμούς και μια νέα ελπιδοφόρα, παραγωγική, κοινωνική και οικολογική προοπτική!

4. ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ!

Επομένως, υπάρχει εναλλακτικός δρόμος έναντι της 5ης δόσης, της πρόσθετης χρηματοδότησης και του μεσοπρόθεσμου προγράμματος καταστροφής της χώρας!

Κι αυτός ο δρόμος είναι η άρνηση της τρόικας, των μνημονίων και της τροικανής χρηματοδότησης.

Αυτός ο δρόμος περνάει μέσα από την προσωρινή διακοπή αποπληρωμής του χρέους, η οποία, αν δεν φέρει ανεκτό αποτέλεσμα με διαπραγματεύσεις, μπορεί να γίνει οριστική μη αποπληρωμή του χρέους και έναυσμα μιας καινούργιας αναπτυξιακής πορείας του τόπου.Αυτός ο δρόμος όχι μόνο είναι χίλιες φορές προτιμότερος από τη σημερινή «αποικιακή» παράδοση της χώρας αλλά κυρίως είναι ελπιδοφόρος και με προοπτική!Αυτός ο δρόμος, τέλος, απαιτεί μια μεγάλη προοδευτική ΑΝΑΤΡΟΠΗ στη χώρα, που μπορεί να προκύψει από τη συμπαραταγμένη και αναπροσανατολισμένη Αριστερά και ένα μεγάλο ενωτικό λαϊκό εργατικό κίνημα για μια νέα προοδευτική κυβέρνηση, με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς!Ίσως, αυτά που συμβαίνουν αυτήν την περίοδο στις πλατείες, να είναι προπομπός πολύ μεγάλων ιστορικών αναγεννητικών εξελίξεων στον τόπο!

Ο Βενιζέλος σε ρόλο συντονιστή;

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ

Στη χθεσινή πολύωρη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, τα βλέμματα ήταν και πάλι στραμμένα στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Υπό την έννοια ότι ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας έχει καταφέρει το τελευταίο διάστημα να δίνει την εικόνα του εξαιρετικά ενεργού, παρουσιάζοντας κάθε φορά θέσεις που προκαλούν συζητήσεις, και ανοίγουν θέματα για το παρόν και το μέλλον του ΠΑΣΟΚ.

Χθες, ο άλλοτε δελφίνος του Γιώργου Παπανδρέου φρόντισε και πάλι να κάνει αισθητή την παρουσία του. Δεν αναφέρθηκε με λεπτομέρειες στο οικονομικό πρόγραμμα, μιας και το είχε κάνει στην προηγούμενη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου. Δεν μίλησε ξανά για απώλεια της πολιτικής διεύθυνσης του τόπου, καθώς είχε αναφερθεί σχετικά στην… προ-προηγούμενη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου.

Αυτή τη φορά, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας ζήτησε «διευθυντήριο». Πρότεινε να συσταθεί μια Διυπουργική Επιτροπή, η οποία θα έχει την ευθύνη της παρακολούθησης και εφαρμογής του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Και συνολικά του σχεδίου εξόδου της Ελλάδας από την κρίση την οποία διέρχεται σήμερα η χώρα. Στα πρότυπα μιας αντίστοιχης Διυπουργικής Επιτροπής, η οποία είχε συσταθεί από την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, για την παρακολούθηση του «εθνικού στόχου» των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.

Φυσικά, το «διευθυντήριο» το οποίο περιγράφει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, υπονοεί ότι θα υπάρχει και κάποιος συντονιστής. Που δεν θα είναι ο σημερινός Υπουργός Οικονομικών, πιθανότατα όμως ούτε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.

Για μια τόσο κρίσιμη αποστολή, οι «διακριτές» υποψηφιότητες είναι ελάχιστες. Και ο Ευάγγελος Βενιζέλος δείχνει να ξεχωρίζει, σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο.

Πολλοί λοιπόν είναι εκείνοι, μέσα στο ΠΑΣΟΚ, που από χθες… ποντάρουν αρκετά λεφτά στην προοπτική να επιλεγεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος ως συντονιστής ενός τέτοιου εγχειρήματος, από τη στιγμή που ο Γιώργος Παπανδρέου θα συμφωνήσει με την πρόταση αυτή.

Προφυλακίστηκε για την υπεξαίρεση ο πρώην γ.γ. του δήμου Θεσσαλονίκης

Στην φυλακή οδηγήθηκε πριν από λίγο με κοινή απόφαση ανακριτή και εισαγγελέα ο Μ.Λεμούσιας πρώην γενικός γραμματέας του δήμου Θεσσαλονίκης και στενός συνεργάτης του του τέως δημάρχου Β.Παπαγεωργόπουλου. Κατηγορείται για συνέργεια κατ' εξακολούθηση υπεξαίρεσης δημοσίου χρήματος που αφορά την "μαύρη" τρύπα στα ταμεία του δήμου

Seleo.gr News

“Κι αν φύγω;”

NΙΚΟΛΑΟΣ-ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ

Αυτή η συνεδρίαση ήταν πράγματι… η ώρα του Πρωθυπουργού. Λίγες ώρες μετά την κατάθεση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος στη Βουλή, και αφού δημοσιοποιήθηκαν πλέον οι κοινωνικά ακραίες επιπτώσεις των μέτρων που προβλέπει, ο Γιώργος Παπανδρέου προσήλθε στο Κοινοβούλιο, προκειμένου να απαντήσει σε επίκαιρες ερωτήσεις των υπόλοιπων πολιτικών αρχηγών.

Όπως ωστόσο σχολίαζαν χαριτολογώντας στο Μέγαρο Μαξίμου, ακόμη κι αν δεν υπήρχε αυτή η συνεδρίαση, θα την προκαλούσε ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, προκειμένου να του δοθεί η ευκαιρία να μιλήσει στη «μεγάλη σκηνή». Από το πλέον θεσμικό βήμα της Δημοκρατίας μας λοιπόν, ο Πρωθυπουργός προσπάθησε να θέσει τις βάσεις για να υπερβεί το πολιτικό αδιέξοδο το οποίο αντιμετωπίζει η Κυβέρνησή του.

Ζήτησε και πάλι την ευρύτερη δυνατή συναίνεση, από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης. Όχι για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, την ψήφιση του οποίου θα επιδιώξει μονάχα από το ΠΑΣΟΚ, αλλά για την εφαρμογή μια σειράς διαρθρωτικών αλλαγών, κυρίως στο επίπεδο των θεσμών και της λειτουργίας του πολιτεύματος.

Εκεί ήταν που μίλησε για πρώτη φορά δημοσίως, και τόσο ανοιχτά, για τη σκέψη του να προχωρήσει σε δημοψήφισμα. Όχι φυσικά για τα μέτρα, αλλά για τις βαθιές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα.

Ο Γιώργος Παπανδρέου επιχείρησε να απενοχοποιήσει την Κυβέρνησή του για την εφαρμογή του Μνημονίου, και τις επιπτώσεις των μέτρων του στη μέση ελληνική οικογένεια. Παραδέχτηκε ότι βρισκόμαστε σε κηδεμονία, όχι όμως μονάχα σήμερα, αλλά εδώ και πολλά χρόνια, εξαιτίας του ελλείμματος και του χρέους που κουβαλάει για δεκαετίες ολόκληρες η χώρα.

Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι των παρεμβάσεών του όμως, ήταν η συναισθηματική αποστροφή-απάντηση, στις βαριές κατηγορίες που άκουγε από τον Αλέξη Τσίπρα. «Αν φύγω, θα φύγει και το Μνημόνιο; Θα φύγει και το χρέος; Τα θέλουμε αυτά τα χρήματα; Αν μου πείτε… φτύστους, θα το κάνω. Την επομένη όμως δεν θα έχουμε χρήματα να πληρώσουμε μισθούς. Είναι αυτή μια πατριωτική στάση;», αναρωτήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου.

Και εν μέρει, αποκάλυψε τον πυρήνα του επιχειρήματος με το οποίο θα προσέλθει στις επόμενες εκλογές, που κατά τα φαινόμενα δεν θα αργήσουν.

Απαράδεκτη η πρακτική των απορρίψεων αλιευμάτων στις ευρωπαϊκές θάλασσες. 180.000 τόνοι ψαριών πετιούνται κάθε χρόνο στην Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα

Απάντηση της Επιτρόπου Δαμανάκη στον Ευρωβουλευτή της ΝΔ Καθηγητή Ιωάννη Α. Τσουκαλά

«Η παύση της σπάταλης πρακτικής των απορρίψεων είναι ζωτικής σημασίας για την στροφή προς βιωσιμότερες αλιευτικές μεθόδους. Η Επιτροπή έχει ήδη λάβει μέτρα για τη μείωση των απορρίψεων, διατυπώνοντας προτάσεις που υιοθετήθηκαν αργότερα ως νομικές πράξεις, με τις οποίες απαγορεύθηκε η διαλογή αλιευμάτων ανώτερης κατηγορίας (δηλαδή η απόρριψη ψαριών χαμηλής αξίας για να κρατηθεί επί του σκάφους χώρος για αλιεύματα υψηλότερης αξίας) και ελήφθησαν μέτρα για τη βελτίωση της επιλεκτικότητας των αλιευτικών εργαλείων», ανέφερε η Επίτροπος Δαμανάκη, αρμόδια για θέματα Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας, απαντώντας σε γραπτή ερώτηση του ευρωβουλευτή της ΝΔ, Καθηγητή Ιωάννη Α. Τσουκαλά, μέλους της Επιτροπής Αλιείας του Ευρ. Κοινοβουλίου.

Οι απορρίψεις αλιευμάτων αποτελούν μία από τις σημαντικότερες αρνητικές παρενέργειες της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (Κ.Αλ.Π.) και ένα από τα σημεία που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά στην επικείμενη αναθεώρησή της. Συγκεκριμένα, ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών εκτιμά ότι, σε παγκόσμια κλίμακα, το μέγεθος των απορρίψεων φτάνει τα 9 εκ. τόνους, ενώ ΜΚΟ εκτιμούν ότι οι απορρίψεις μπορεί να φτάνουν και τα 30 εκ. τόνους. Η Ευρ. Επιτροπή αναφέρει χαρακτηριστικά ότι στην Βόρεια Θάλασσα έχουν παρατηρηθεί απορρίψεις συγκεκριμένων ειδών σε ποσοστά έως και 70% των συνολικών αλιευμάτων.

Με την ερώτησή του, ο Έλληνας ευρωβουλευτής θέλησε να πληροφορηθεί για τα μέτρα που η ΕΕ είναι διατεθειμένη να λάβει για την εξάλειψη αυτού του φαινομένου καθώς και για τις συνέπειες μιας ενδεχομένης απαγόρευσης αυτής της πρακτικής.

Στην απάντησή της, η Ευρ. Επιτροπή αναφέρει ότι η αποτελεσματικότητα των υπαρχόντων μέτρων δεν έχει μέχρι σήμερα αξιολογηθεί πλήρως και ότι εκπονείται σχετική μελέτη με σκοπό να εκτιμηθούν οι περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της εφαρμογής μέτρων μείωσης των απορρίψεων. Ταυτόχρονα, εξετάζεται σειρά κινήτρων στο πλαίσιο της αγοράς και των διαρθρωτικών πολιτικών, καθώς και αντικίνητρα που σχετίζονται πρωτίστως με τη λήψη μέτρων για περισσότερους ελέγχους και επιθεωρήσεις. Ακόμη, η νομοθεσία για την Κ.Αλ.Π. υποχρεώνει κατά κανόνα και τα πλοία τρίτων χωρών που δραστηριοποιούνται στα ύδατα της ΕΕ, να συμμορφώνονται με τους ίδιους κανόνες που ισχύουν και για τα κοινοτικά σκάφη, εκτός εάν έχουν συμφωνηθεί με την εν λόγω τρίτη χώρα ειδικές ρυθμίσεις.

Σε ερώτηση του κου Τσουκαλά σχετικά με την επιτήρηση της επιβολής απαγόρευσης των απορρίψεων, η κα Δαμανάκη ανέφερε ότι η Επιτροπή στήριξε διάφορες πιλοτικές μελέτες με «πλήρη τεκμηρίωση» της αλιείας, με χρήση τηλεόρασης κλειστού κυκλώματος επί του σκάφους για την παρακολούθηση των αλιευμάτων. Βάσει αυτού του συστήματος, τα σκάφη υποχρεούνται να καταγράφουν τα συνολικά τους αλιεύματα (εκφορτωνόμενα και απορριπτόμενα ψάρια) και σε αντάλλαγμα τους δίνονται άλλα κίνητρα υπό τη μορφή αυξημένων αλιευτικών δυνατοτήτων. Η Επιτροπή προσβλέπει στο αποτέλεσμα της επιστημονικής και τεχνικής αξιολόγησης όσον αφορά τις πιθανές επενέργειες της κανονιστικής ρύθμισης των επιτρεπόμενων εκφορτώσεων με τη χρήση του εν λόγω συστήματος, ώστε να διαπιστώσει κατά πόσον θα πρέπει να εξεταστούν ανάλογα μέτρα στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης της Κ.Αλ.Π.

Με αφορμή την απάντηση της Ελληνίδας Επιτρόπου, ο κος Τσουκαλάς δήλωσε: «Η πρακτική της απόρριψης αλιευμάτων έχει δυστυχώς εξαπλωθεί με σημαντικές επιπτώσεις τόσο στη βιωσιμότητα του θαλάσσιου πλούτου όσο και στην ευημερία των ευρωπαίων αλιέων. Τέτοιες πρακτικές συντείνουν στη μείωση των αλιευτικών δυνατοτήτων και στη σπατάλη χρόνου και χρήματος για τους αλιείς μας. Μα πάνω από όλα, η απόρριψη πολύτιμης τροφής για γραφειοκρατικούς και οικονομικούς λόγους αποτελεί ύβρι, όταν πάνω από 900 εκατομμύρια άνθρωποι στο πλανήτη, δηλαδή ο ένας στους επτά ανθρώπους, αντιμετωπίζει το φάσμα της πείνας. Η ποσότητα αλιευμένων ψαριών που πετιούνται ξανά στη θάλασσα είναι τεράστια. Περίπου το 13% των συνολικών αλιευμάτων στην περιοχή του Βορειοανατολικού Ατλαντικού και το 5% στην περιοχή της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας απορρίπτονται. Η καταπολέμηση τέτοιων φαινομένων φαίνεται, ευτυχώς, να αποτελεί προτεραιότητα στις τρέχουσες συζητήσεις για την αναθεώρηση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής. Ελπίζουμε η Επιτροπή να δείξει την απαραίτητη αποφασιστικότητα για την έγκυρη και αποτελεσματική αντιμέτωπιση αυτού του προβλήματος».

Ο Καρχιμάκης ανέλαβε να “ματώσει” το ΠΑΣΟΚ

OFF THE RECORD

Την εποχή της διακυβέρνησης του τόπου από τη Νέα Δημοκρατία, ο Μιχάλης Καρχιμάκης είχε εξελιχτεί στο πολιτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που ανακάλυπτε και έφερνε στη δημοσιότητα υποθέσεις τις οποίες αξιοποιούσε στη συνέχεια η ηγεσία της Ιπποκράτους, προκειμένου να καταγγείλει σκάνδαλα.

Σήμερα, από τη θέση του Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ πλέον, ο Κρητικός πολιτικός συνεχίζει να ασχολείται με την… αντικατασκοπία, αυτή τη φορά όμως με αντικείμενο μελέτης στελέχη του Κινήματος, καθώς και όσους έχουν διοριστεί σε καίριες θέσεις ευθύνης, μετά τον εκλογικό θρίαμβο του 2009 και τον σχηματισμό Κυβέρνησης.

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, το Μέγαρο Μαξίμου θέλει να γνωρίζει εκ των προτέρων υποθέσεις που θα μπορούσαν ενδεχομένως να εκθέσουν την Κυβέρνηση, στην τελική ευθεία μιας προεκλογικής μάχης, ώστε να τις χειριστεί με τρόπο που δεν θα προκαλέσουν στο ΠΑΣΟΚ πολιτική ζημιά. Το δε επιτελείο του Μιχάλη Καρχιμάκη κρίθηκε ως το πλέον αξιόπιστο για μια τέτοια αποστολή, με δεδομένες τις επιτυχίες που είχε στο παρελθόν.

Δεν πρέπει εξάλλου να διαφεύγει της προσοχής ότι ο Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου είναι πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του Γιώργου Παπανδρέου, με βαθιές ρίζες στον κομματικό μηχανισμό. Με αποτέλεσμα να γνωρίζει «πρόσωπα και πράγματα», σχεδόν όσο κανείς άλλος στο Κίνημα.

Νίκος Χουντής: "Η ‘ταμπακιέρα’ του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος βρίσκεται στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας"

 Συνέντευξη του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Χουντή στο ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο 105,5» (Μπούλκα Μιχαλοπούλου)
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Χουντής σχολιάζοντας το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα στο ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο 105,5» είπε μεταξύ άλλων:

«Είναι ένα πρόγραμμα, το οποίο είχε ήδη προσυμφωνηθεί με την Τρόικα και ταυτόχρονα καταδεικνύει την αποτυχία του Μνημονίου. Είναι ένα πρόγραμμα απαράδεκτο, κοινωνικά άδικο, οικονομικά αναποτελεσματικό, προκαλεί κοινωνικό Αρμαγεδδώνα.

Η κυβέρνηση κατάθεσε στη Βουλή το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα με εκβιαστικό τρόπο, θέτοντας το δίλλημα ή θα πάει το χρέος στο 200% του ΑΕΠ, δηλαδή Χρεοκοπία του Κράτους, δηλαδή χρεοκοπία του ελληνικού λαού ή αποδοχή του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος.

Η ‘ταμπακιέρα’ αυτού του προγράμματος βρίσκεται στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας κυρίως στις Γαλλικές και Γερμανικές πολυεθνικές επιχειρήσεις.

Το πρόβλημα είναι πλέον πολιτικό. Πρέπει να φύγει αυτή η κυβέρνηση, να αλλάξουν οι πολιτικοί συσχετισμοί σε Ελλάδα και Ευρώπη, να αλλάξουν οι εφαρμοζόμενες πολιτικές. Οι εργαζόμενοι, τα κινήματα των αγανακτισμένων, οι πολίτες, πρέπει να αποτελέσουν τους μοχλούς αυτών των αλλαγών».

Η αφετηρία της “εθνικής επανεκκίνησης”

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

Εάν σε κάτι συμφωνούν και συναινούν οι αγανακτισμένοι και μη συμπολίτες μας, που γεμίζουν καθημερινά τις πλατείες των πόλεων μας, αυτό είναι ότι το πολιτικό σύστημα και το κράτος της μεταπολίτευσης απέτυχε να παρακολουθήσει τις ραγδαίες εξελίξεις που άλλαξαν τον κόσμο, απέτυχε να δημιουργήσει ισχυρούς θεσμούς δικαίου, απέτυχε να προασπίσει τα βασικά δικαιώματα των συμπολιτών μας στην εργασία και την περιουσία.

Πάνω από όλα όμως, απέτυχε στο να συνθέσει κοινωνικές δυνάμεις και να δώσει έκφραση σε μία διαχρονική απαίτηση της κοινωνίας για μία πολιτική που βλέπει πέρα και πάνω από το μικροκομματικό όφελος και τις πελατειακές σχέσεις.

Εάν ως πολιτικό σύστημα υπερβαίναμε την «τυραννία της επαγγελματικής πολιτικής και της καθεστωτικής κληρονομικότητας», θα είχαμε τολμήσει εδώ και καιρό να συνεννοηθούμε για τις μεγάλες δομικές ανατροπές στην οικονομία, την παραγωγή, τους θεσμούς και τη λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

Αντί αυτού και αντί να δούμε και να κατανοήσουμε ότι αυτός ο περίφημος μεσαίος κοινωνικός χώρος, το κέντρο, το σημείο δηλαδή σύγκλισης και συνάντησης των πολιτών, διψούσε για συναινετικές ανατροπές, εμείς λεηλατήσαμε τις ελπίδες του, υποθηκεύσαμε την ψήφο του και το μέλλον του, ασκώντας πολιτική με μοναδικό όραμα τα νούμερα των δημοσκοπήσεων και με περιεχόμενο ιδέες, που είχαν ήδη από καιρό ξεπερασθεί.

Η πολιτική τάξη της χώρας, με εξαίρεση λίγες φωτεινές περιπτώσεις, δεν έβλεπε ψηλά και μακριά μένοντας αιχμάλωτη του μικρού, του εφήμερου, του πρόσκαιρου. Και μαζί της έμενε πίσω και η Ελλάδα.

Φροντίσαμε και αγωνιστήκαμε για τη Δημοκρατία αλλά δεν την καταστήσαμε θεσμικά ισχυρή και παραγωγική. Αντί για αυτό ανοίξαμε διάπλατα τις πόρτες στον επιζήμιο λαϊκισμό που ευτελίζει τους θεσμούς και αδυνατεί το κράτος.

Δώσαμε δύναμη και εξουσίες, στην κομματοκρατία, στην γραφειοκρατία, στις συντεχνίες και σε εξωθεσμικές οικονομικές δυνάμεις.

Δεν μπορέσαμε ποτέ να χαράξουμε Εθνική στρατηγική ακόμα και για τα αυτονόητα, όπως η Εξωτερική Πολιτική και η Παιδεία.

Τώρα στο παρά πέντε και στο χείλος της αβύσσου, με χιλιάδες ελληνικές οικογένειες να αντιμετωπίζουν το φάσμα της φτώχειας και το εθνικό μας κύρος έρμαιο στα χείλη και την πένα του κάθε γραφειοκράτη ή κερδοσκόπου, η κυβέρνηση ανακαλύπτει το δρόμο της συναίνεσης.

Η ιστορία εκδικείται, γιατί τώρα αναζητά τη συναίνεση το κόμμα που ιστορικά πρωταγωνίστησε στην ανέξοδη πολιτική σύγκρουση, στον λαϊκισμό, στην αποσάθρωση της παραγωγικής βάσης της πατρίδα μας.

Το κόμμα που και τώρα δείχνει αδύναμο να προωθήσει τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η οικονομία μας και να απεξαρτηθεί από τη βαθιά του διασύνδεση με τον κρατισμό. Δύο χρόνια τώρα το μόνο που πετύχαμε ήταν να περικόψουμε οριζόντια μισθούς και συντάξεις και να αυξηθεί η φορολογία των πολλών.

Πόσο διαφορετικά θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα, αν η κυβέρνηση που έχει και την πολιτική πρωτοβουλία των κινήσεων, αντί να επιλέξει τον δρόμο της διαίρεσης, της άσκοπης αντιπαράθεσης, του σκληρού καταγγελτικού λόγου, είχε ακολουθήσει τον δρόμο της εθνικής συνεννόησης.

Σήμερα η χώρα μας θα είχε κάνει βήματα μπροστά, η αγορά θα αισιοδοξούσε, η κοινωνία θα ήλπιζε και η διεθνής κοινότητα θα μας έβλεπε με εκτίμηση.

Δυστυχώς, το αντίθετο συνέβη. Χάσαμε χρόνο, ενέργεια, προσανατολισμό, κύρος.

Και όλα αυτά γιατί ποτέ δεν είχαμε κουλτούρα συνεννόησης. Αλλά και όποτε επιλέγαμε τον δρόμο αυτό, τον περπατάγαμε ενωμένοι πάνω σε.. ερείπια. Σπάνια πριν οδηγηθούμε εκεί.

Με άλλα λόγια, δεν μάθαμε από την ιστορία μας. Την πολιτική μας συνόδευε η αλαζονεία και ο ρεβανσισμός. Και όταν ξεκινούσαμε πάλι, είχαμε το βλέμμα στο χτες, κοιτούσαμε προς τα πίσω και γι’αυτό… σκοντάφταμε.

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, η Νέα Δημοκρατία προτάσσει την ιστορική αναγκαιότητα της συναίνεσης. Της συναίνεσης όμως, για τη δυναμική αναδιάταξη των ζωτικών δυνάμεων της πατρίδα μας.

Συναίνεση, στον εθνικό αφανισμό, κανείς δεν έχει δικαίωμα να δώσει.

Την καρέκλα τους και την πολιτική τους υστεροφημία τη βάζουν πάνω από το εθνικό συμφέρον, όχι αυτοί που αρνούνται την ύφεση, ως μέσο για να εξυγιανθεί δημοσιονομικά η οικονομία μας, αλλά αυτοί που για πολιτικούς λόγους δεν τολμούν να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να ανοίξουν το δρόμο σε μία νέα λύση.

Σε μία λύση, που ενώνει τους συμπολίτες μας που συγκεντρώνονται στις πλατείες και περιμένουν επιτέλους την επανάσταση της κοινής λογικής.

Την επανάσταση της συναίνεσης στο όνομα της Δημοκρατίας.

Γιατί η ίδια η Δημοκρατία είναι η πολιτική τέχνη της σύνθεσης, της συνεννόησης και της συναίνεσης. Η συναίνεση είναι κατεξοχήν πολιτική κατεύθυνση και πράξη, που χρειάζεται θάρρος και αποφασιστικότητα.

Είναι η πολιτική επιλογή που παραμερίζει τους προσωπικούς εγωισμούς και τον κομματικό πατριωτισμό μπροστά στην ανάγκη να σωθεί η χώρα. Είναι αλήθεια και η ιστορία το έχει αποδείξει, ότι δεν είναι κάτι που εύκολα γίνεται. Προϋποθέτει να το έχει εξηγήσει κανείς μέσα του και να το πιστεύει.

Η σύνθεση ωστόσο, προϋποθέτει ειλικρίνεια. Έμφαση στην ουσία και όχι τις εντυπώσεις. Δεν είναι επικοινωνία, ούτε και ανέχεται «απολιτίκ», χαρακτηριστικά που κάποιοι επιχειρούν να της προσδώσουν και που δεν είναι άλλοι, παρά εκείνοι που στο όνομα των μικρών τους ιδεών, την υπονομεύουν.

Συνιστά συνειδητή δέσμευση να κάνει κάποιος, όσες υποχωρήσεις ή διορθώσεις, απαιτούνται στην πορεία του, προκειμένου να εδραιωθεί ένας κοινός βηματισμός, ακόμη και ετερόκλητων δυνάμεων.

Είναι γνωστό ότι η συναίνεση υπήρξε για τον υπογράφοντα πολιτική αρχή, αξία και στόχευση, μεθοδολογία και στάση ζωής, από το ξεκίνημα της δημόσιας διαδρομής μου.

Η συναίνεση αποτελεί εθνική επιλογή και όχι ευκαιριακή διέξοδο.

Δυστυχώς, στο πρόσφατο Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, είδαμε τον Πρωθυπουργό να προσέρχεται, χωρίς να πιστεύει ειλικρινά στη συναίνεση, την οποία ζητούσε από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις.

Δεν ήταν προετοιμασμένος να απαντήσει στο κεφαλαιώδες ερώτημα του «τι έφταιξε» και φτάσαμε ως εδώ.

Διεκδίκησε τη συμφωνία ή έστω ανοχή των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων, όπως θα έπρεπε να είχε κάνει πριν από ένα χρόνο, τότε που επέλεγε μόνος, κατηγορώντας όλους τους άλλους, την ένταξη της Ελλάδας σε ένα δανειακό μηχανισμό στήριξης, ο οποίος λειτούργησε ως «μεγάλος επιταχυντής» για την ύφεση, αναδεικνύοντας πιο εμφαντικά τις παθογένειες και τις στρεβλώσεις του οικονομικού και κρατικού μοντέλου της Ελλάδας.

Η εθνική επανεκκίνηση, την οποία προσδιορίζει η Νέα Δημοκρατία ως αφετηρία για την επιστροφή της Ελλάδας στο επίκεντρο της διαμόρφωσης των εξελίξεων, από το περιθώριο στο οποίο μας οδήγησε η επιπολαιότητα της Κυβέρνησης, προϋποθέτει από όλους να ξεπεράσουμε πρωτίστως τον δικό μας κακό εαυτό.Εμείς προτείνουμε μια εθνική επανεκκίνηση, η οποία θα συμπληρωθεί από μια Συνταγματική Αναθεώρηση, που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εποχής.

Θα αποδεικνύει ότι μάθαμε από τα λάθη μας.

Θα απαντάει σε ερωτήματα που έρχονται από το μέλλον.

Θα παρακινεί τους δικαίως «Αγανακτισμένους» Έλληνες, να αποτελέσουν μέρος της λύσης του προβλήματος, και όχι αφηγητές της μελαγχολικής διαδρομής ως το αδιέξοδο. Αυτός είναι ο δρόμος της πραγματικής συναίνεσης.

Της συναίνεσης που θα έχει ως οδηγό ένα Εθνικό Σχέδιο για την έξοδο από την κρίση, που μαζί θα καταρτίσουμε και το οποίο θα βλέπει πιο μακριά και μετά από αυτή.

Γιατί στο βάθος δεν είναι το φως της άκρης του τούνελ αλλά η πόρτα μέσα από την οποία θα περάσουμε για να ατενίσουμε το κοινό μας μέλλον, τη Νέα Ελλάδα.

Αυτή τη Νέα Ελλάδα, και τη δικαιούμαστε, και είναι στο χέρι μας να την κερδίσουμε.

Αρκεί να πιστέψουμε στην αξία της εθνικής συνεννόησης, που ακριβώς ως αξία δεν έχει κομματικό η προσωπικό …τίμημα.

Το άρθρο του Δημήτρη Αβραμόπουλου δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Crash”, τεύχος Ιουνίου.

7ο Πρόγραμμα-Πλαίσιο για την έρευνα: 28,5 δις ευρώ για την χρηματοδότηση της έρευνας για τα επόμενα τρία χρόνια

Ελάχιστο δεσμευτικό στόχο χρηματοδότησης της έρευνας με 1% του ΑΕΠ από τα Κράτη Μέλη ως το 2015 ζητά ο Ευρωβουλευτής της ΝΔ Καθηγητής Ιωάννης Α. Τσουκαλάς

Υπερψηφίστηκε στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, Έκθεση της Επιτροπής Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας για την ενδιάμεση αξιολόγηση της πορείας του 7ου Προγράμματος Πλαισίου για την Έρευνα και την Τεχνολογική ανάπτυξη. Το 7ο ΠΠ είναι το μεγαλύτερο ερευνητικό πρόγραμμα στο κόσμο με συνολικό προϋπολογισμό 52 δις ευρώ για τα έτη 2007-2013.

Η Έκθεση ψηφίζεται σε μια δύσκολη συγκυρία για την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς η οικονομική κρίση κάνει ακόμη σημαντικότερη την ορθή κατανομή των κονδυλίων που προορίζονται για την ενίσχυση της έρευνας και της καινοτομίας. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επιβεβαιώνει ότι μέσα σε αυτή τη συγκυρία, περισσότερο από ποτέ, η Ευρώπη οφείλει να επενδύσει στην έρευνα και την καινοτομία προκειμένου να ανακτήσει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και να θεμελιώσει οικονομική και κοινωνική πρόοδο για τους Ευρωπαίους πολίτες.

Ένα από τα θέματα που εξετάζει η Έκθεση είναι η δυνατότητα απλοποίησης των διαδικασιών του 7ου Προγράμματος-Πλαισίου έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί η γραφειοκρατία, να αποφευχθούν τα λογιστικά σφάλματα και οι ερευνητές να επιστρέψουν στα εργαστήρια.

Ένα δεύτερο θέμα είναι ο επαναπροσανατολισμός του 7ου ΠΠ για τα επόμενα χρόνια, έτσι ώστε η ερευνητική προσπάθεια της Ευρώπης να δώσει προτεραιότητα στους στόχους της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής 2020 και να εστιαστεί στις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ΕΕ, όπως η γήρανση του πληθυσμού, η αντιμετώπιση ασθενειών, το ενεργειακό πρόβλημα, η βιώσιμη ανάπτυξη και η κλιματική αλλαγή. Για τις τρεις χρονιές που απομένουν μέχρι την ολοκλήρωση του 7ου ΠΠ, το 2013, τα διαθέσιμα ευρωπαϊκά κεφάλαια αγγίζουν τα 28,5 δις ευρώ, περισσότερο από το μισό της συνολικής χρηματοδότησης. Σημαντική θεωρείται επίσης η ενίσχυση της συμμετοχής των καινοτόμων μικρομεσαίων επιχειρήσεων αλλά και της ευρωπαϊκής βιομηχανίας στα ερευνητικά προγράμματα.

Στην τελική Έκθεση συμπεριλήφθηκε σημαντικός αριθμός τροπολογιών του Ευρωβουλευτή της ΝΔ Καθηγητή Ιωάννη Α. Τσουκαλά. Σημαντικότερη θεωρείται η πρότασή του για τον ορισμό ελάχιστου δεσμευτικού στόχου χρηματοδότησης της έρευνας με 1% του ΑΕΠ από τα Κράτη Μέλη ως το 2015 (με δεδομένο τον ευρωπαϊκό στόχο του 3% του ΑΕΠ για την έρευνα το 2020). Η αποδοχή της πρότασης αυτής έχει άμεσο ενδιαφέρον για την Ελλάδα, η οποία βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της ΕΕ ως προς την δημόσια και ιδιωτική ερευνητική χρηματοδότηση. Η υπερψήφιση της πρότασης επιβεβαιώνει την σταθερή πεποίθηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ότι η έρευνα και η καινοτομία αποτελούν τη μοναδική βέβαιη διέξοδο από την οικονομική και κοινωνική κρίση που αντιμετωπίζει η Ευρώπη.

Σχολιάζοντας το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, ο κος Τσουκαλάς, δήλωσε σχετικά:

«Η Ευρώπη έχει αντιληφθεί ότι οφείλει να ενισχύσει την δημιουργικότητα, την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητά της. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τη συστηματική επένδυση στη γνώση, την έρευνα και την καινοτομία. Η Ευρώπη πρέπει να επενδύσει αποφασιστικά στο ανθρώπινο δυναμικό της, να αντιστρέψει τη «διαρροή εγκεφάλων» και να επαναπροσανατολίσει την έρευνα σε πλαίσιο αριστείας, εάν θέλει να διατηρηθεί σε τροχιά προόδου και ανάπτυξης.

Κι αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για την χώρα μας στην οποία, δυστυχώς, η έρευνα δεν αποτελεί πολιτική προτεραιότητα και οι όποιες νησίδες επιστημονικής αριστείας έχουν απομείνει, ασφυκτιούν μέσα σε ένα σκηνικό χρόνιας υποχρηματοδότησης, αναξιοκρατίας, έλλειψης πολιτικής βούλησης αλλά και έλλειψης στοιχειώδους διαχειριστικής ικανότητας. Η κατάσταση της έρευνας στην Ελλάδα και η απαξίωση του υψηλής ποιότητας ανθρώπινου δυναμικού είναι απογοητευτική και πολύ πιο επικίνδυνη για το μέλλον του τόπου από οποιοδήποτε οικονομικό έλλειμμα.

Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω ότι η επένδυση στην έρευνα και την καινοτομία στην ώρα της κρίσης είναι αναγκαιότητα και όχι πολυτέλεια».