Άνοιξε σήμερα το 2ο φεστιβάλ ψωμιού στην Θεσσαλονίκη

Από σήμερα 13 έως και 17 Οκτωβρίου 2010, στην πλατεία Αριστοτέλους, στην καρδιά της Θεσσαλονίκης, φιλοξενείται το 2ο Φεστιβάλ Ψωμιού, που διοργανώνει το Σωματείο Αρτοποιών Θεσσαλονίκης με την Ομοσπονδία Αρτοποιών Ελλάδος. Στους χώρος της πλατείας Αριστοτέλους έχει στηθεί ένα εργοτάξιο παραγωγής αρτοσκευασμάτων προς τέρψη μικρών και μεγάλων. Οι σύγχρονοι φούρνοι ψήνουν συνεχώς τα φημισμένα Θεσσαλονικιώτικα κουλούρια (σιμίτια, από το σουσάμι) και άλλα αρτοσκευάσματα. Φωτογραφικά στιγμιότυπα από το φεστιβάλ ψωμιού Θεσσαλονίκης καθώς και βιντεοσκοπημένη δήλωση του προέδρου της Ομοσπονδίας αρτοποιών Ελλάδος κ Μιχάλη Μούσιο στα «Εμβόλιμα Νέα»

 
 

Ν. Νικολόπουλος: «Περάσαμε από το “λεφτά υπάρχουν” στο “μαζί τα φάγαμε”»

«Το ΠΑΣΟΚ δεν δικαιούται να παριστάνει τον Πάπα της πολιτικής και κοινωνικής ηθικής και επιτέλους, αυτό το ΄΄πράσινο ανέκδοτο΄΄ πρέπει να σταματήσει. Ειδικά από το στόμα νεόκοπων Λουδοβίκων του συστήματος της υποτέλειας και της λαϊκής εξαθλίωσης που απροκάλυπτα και συκοφαντικά σπίλωσαν τον Κώστα Καραμανλή, ενώ ήσαν οι ίδιοι που δημόσια και ανερυθρίαστα έπληξαν το κύρος της Ελλάδας διεθνώς και στιγμάτισαν το σύνολο των πολιτών της, ως φορείς… διαφθοράς. Αυτά τονίζει ο βουλευτής Αχαΐας της Ν.Δ., Νίκος Νικολόπουλος, μια μέρα μετά τη θυελλώδη συνεδρίαση στη Βουλή, κατά την οποία αντεπιτέθηκε στην αχαρακτήριστη, νέα επίθεση του Υπουργού Οικονομικών, Γιώργου Παπακωνσταντίνου προς το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Ο κ. Νικολόπουλος, από το βήμα της Βουλής, κατακεραύνωσε τον κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος έσπευσε σε φυγή, τονίζοντας πως είναι ανήκουστο να μιλάει για διαφθορά ο εκπρόσωπος του κόμματος, στους κόλπους του οποίου υπάρχουν τα «σύμβολα» πολιτικής διαφθοράς (Μαντέλης, Τσουκάτος, κλπ) και το οποίο από την δεκαετία του ‘80 διάβρωσε τη δημόσια διοίκηση και τους θεσμούς, εμπεδώνοντας το πνεύμα της «αρπαχτής» και της διασπάθισης δημοσίου χρήματος. «Το ΠΑΣΟΚ εκμεταλλεύτηκε πακτωλούς κοινοτικών χρημάτων τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 για να παραδώσει μια Ελλάδα βουτηγμένη στα χρέη και στην διαφθορά» σχολίασε ο κ. Νικολόπουλος, καλώντας τους σημερινούς επιγόνους του ίδιου συστήματος, έστω και σε ένδειξη μεταστροφής να επιστρέψουν στο ελληνικό δημόσιο το ξενοδοχείο «Ξενία» στο Καλέντζι, που δωρεάν παραχωρήθηκε στο ίδρυμα «Γ. Παπανδρέου» λίγο προτού ο Κ. Σημίτης παραδώσει το… δαχτυλίδι στον σημερινό πρωθυπουργό. «Δεν φτάνει που του έδωσε το δαχτυλίδι, του έδωσε και… προίκα» υπογράμμισε ο Αχαιός βουλευτής, ο οποίος πρόσθεσε πως η σημερινή κυβέρνηση έχει μετατρέψει την χώρα σε… εμιράτο, δημιουργώντας μια παρακυβέρνηση που ουσιαστικά ελέγχει τα πιο σημαντικά ζητήματα. «Ανακαλέστε τον κ. Νίκο Παπανδρέου!» τόνισε ο κ. Νικολόπουλος, θέτοντας ουσιαστικό ζήτημα δημοκρατικής λειτουργίας από τη δυνατότητα που έχει ο αδελφός του σημερινού πρωθυπουργού να διαπραγματεύεται στο εξωτερικό και το εσωτερικό, μεγάλα επενδυτικά σχέδια. «Με ποια θεσμική ιδιότητα το πράττει; Με ποιά αιτιολογία χρησιμοποιεί μέχρι και το πρωθυπουργικό αεροσκάφος για τα ταξίδια του;» αναρωτήθηκε, προσθέτοντας πως η χώρα του Καραμανλή υπήρξε μια εθνικά περήφανη χώρα που αν δεν είχε υποστεί τον εκβιασμό του ΠΑΣΟΚ για εκλογές με την αφορμή του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν θα είχε επιτρέψει να βάλουν πόδι οι Αμερικάνοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν θα είχε οδηγήσει την χώρα σε επιτροπεία και σίγουρα, δεν θα είχε εξαθλιώσει τα λαϊκά στρώματα. «Το πράσινο παραμύθι έχει κακές συνέπειες για τον λαό μας, αλλά σύντομα θα έχει πολύ χειρότερες για τους εμπνευστές του» κατέληξε ο κ. Νικολόπουλος.

Σε λίστα αναμονής για ένα πιάτο φαγητό...

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Ανεβαίνει τα σκαλιά με αργά, κουρασμένα βήματα σαν να τον βαραίνει η πλαστική σακούλα που κρατάει σφιχτά στο δεξί του χέρι. Λίγα μέτρα πιο πέρα κάποιο κουδούνι δίνει το σήμα για το τέλος των μαθημάτων και δεκάδες μικρά παιδιά με πολύχρωμες σχολικές τσάντες ξεχύνονται στο δρόμο του. Η φιγούρα του κ. Κώστα δεν ταιριάζει στο πολύβουο χαρούμενο σκηνικό. Στα 53 του χρόνια βρέθηκε στο συσσίτιο του δήμου Θεσσαλονίκης, στην οδό Κρυστάλλη 10, και στη σακούλα που εξακολουθεί να σφίγγει με πείσμα βρίσκεται το μεσημεριανό του και ενδεχομένως το μοναδικό φαγητό του για την υπόλοιπη ημέρα.«Εκεί που δεν το περιμένεις, αλλάζει όλη σου η ζωή. Είχα οικογένεια, είχα ένα παιδί, δουλειά, ζωή κι αξιοπρέπεια. Τους τελευταίους μήνες δε μου έχει μείνει τίποτε», λέει. Μιλάει νευρικά, γρήγορα και το βλέμμα του διατρέχει την πλατεία Αντιγονιδών. Ζει μαζί με ένα φίλο του, κάπου στο κέντρο και περιστασιακά μοιράζει φυλλάδια για να μαζέψει λίγα λεφτά. Φωτογραφία δε δέχεται να βγει. «Οι δικοί μου δεν ξέρουν ότι έρχομαι εδώ. Και δε θέλω να το μάθουν».Ο κ. Αναστάσης, από την άλλη, δεν έχει πρόβλημα να βγει φωτογραφία και «να τα πει». «Αλλωστε», εξηγεί καθώς διαλέγει το δίσκο με το φαγητό και το ψωμί του, «είμαι μόνος μου στον κόσμο». Από τα μέσα Αυγούστου και κάθε μέρα, λίγο μετά τις 12.30 το μεσημέρι, ο 60χρονος άντρας κατεβαίνει τα σκαλιά του χώρου όπου διανέμεται το συσσίτιο του δήμου. «Δούλευα χρόνια στην Αθήνα ως υπεύθυνος σε μία μεταφορική εταιρία. Σε καλό πόστο δηλαδή. Τον Ιανουάριο, εν μία νυκτί, η εταιρία έκλεισε, η επιχείρηση μεταφέρθηκε στο εξωτερικό και βρεθήκαμε όλοι στον αέρα, χωρίς αποζημίωση, χωρίς τίποτε. Είπα τότε να γυρίσω στο χωριό μου, στη Ξάνθη, αλλά δε βρήκα τίποτε. Ολα είχαν ρημάξει», διηγείται. Ο δρόμος του τον έβγαλε τελικά στη Θεσσαλονίκη, στα παγκάκια της πλατείας ΧΑΝΘ και από εκεί στο ξενοδοχείο αστέγων του δήμου. «Μέχρι το τέλος της εβδομάδας», βιάζεται να συμπληρώσει, «μετά φεύγω κι από εκεί». «Και μετά;», τον ρωτάμε. Κάνει να μιλήσει και σταματάει. Πιθανότατα δε γνωρίζει ούτε και ο ίδιος την απάντηση.

Ιστορίες σαν αυτές των δύο ανδρών επαναλαμβάνονται καθημερινά, σαν κακόγουστη φάρσα, στα συσσίτια των δήμων και των ιερών μητροπόλεων όπου συρρέουν ολοένα και περισσότεροι Ελληνες. «Οι αιτήσεις που δεχόμαστε φέτος είναι περισσότερες από κάθε άλλη χρονιά. Παλιότερα αναζητούσαμε τα άτομα που είχαν ανάγκη, που στερούνταν ακόμη και το φαγητό και τώρα συμπληρώνουμε λίστες αναμονής προκειμένου να εξυπηρετηθούν όλοι. Μέσα σε τρεις μήνες η προσέλευση έχει αυξηθεί κατά 20%. Εξ αυτών οι επτά στους δέκα είναι Ελληνες», μας εξηγεί ο αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής, Αστέριος Δεληγιάννης. Αρχικά το συσσίτιο διένειμε καθημερινά 280 μερίδες φαγητού. Πριν από ένα μήνα ο αριθμός ανέβηκε στις 360 και σε λίγο καιρό σκοπεύουν να τις αυξήσουν και πάλι.

Θύματα της ανεργίας

Ανάμεσα στους «τακτικούς πελάτες» των συσσιτίων, τους μετανάστες, τους αλλοδαπούς και τους άπορους, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας οι οποίοι μέχρι πρόσφατα είχαν μία συνηθισμένη επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα ξεχωρίζουν.

«Νέοι σε ηλικία, συχνά με οικογένεια και σχεδόν πάντα θύματα της ανεργίας λόγω της οικονομικής κρίσης. Δυσκολεύονται να επιβιώσουν χωρίς δουλειά και αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στο αυξημένο κόστος ζωής. Οι ιστορίες που ακούμε άλλοτε είναι ίδιες, άλλοτε διαφέρουν. Πλέον τίποτε δε μας κάνει εντύπωση», αναφέρει η κοινωνική λειτουργός του δήμου Βίκυ Θεοδωρακοπούλου.

Περίπου 200 μερίδες φαγητού μοιράζει καθημερινά το συσσίτιο στην εκκλησία των Αγίων Πάντων, δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης. Από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας του, το 1971, μέχρι σήμερα, υπεύθυνη για την οργάνωση, την ετοιμασία και τη διανομή του φαγητού είναι η Ευαγγελία Σταυρίδου. «Δε θυμάμαι άλλη χρονιά που να είχαμε τόσο μεγάλη προσέλευση κόσμου. Βοηθάμε με όποιον τρόπο μπορούμε, δίνουμε φαγητό, ενισχύουμε και οικονομικά ορισμένες οικογένειες», σημειώνει.Συνολικά, 150 άτομα επισκέπτονται καθημερινά την τράπεζα αγάπης της Ιεράς Μητρόπολης Ξάνθης και, σύμφωνα με την υπεύθυνη, Δέσποινα Νοταρίδου, «αν είχαμε τη δυνατότητα, θα σιτίζαμε άλλους τόσους. Από τις αρχές του έτους η προσέλευση έχει αυξηθεί κατά 30%-50% και λόγω της οικονομικής κρίσης έχουμε και πολλούς Ελληνες», παραδέχεται.

Θεσσαλονίκη: Στις φλόγες όχημα της ΔΕΗ

Φωτιά από εκρηκτικό μηχανισμό με γκαζάκια προκλήθηκε σε όχημα της ΔΕΗ. Η φωτιά εκδηλώθηκε στις 4:10 τα ξημερώματα στο πάρκινγκ της επιχείρησης, δίπλα στον κινηματογράφο «ΝΑΤΑΛΙ», επί της δού Μεγάλου Αλεξάνδρου, προκαλώντας υλικές ζημιές.

Χιλή: Στην επιφάνεια της γης ο πρώτος από τους 33 μεταλλωρύχους

Στην επιφάνεια της Γης ανέβηκε από τα έγκατά της ο πρώτος από τους 33 μεταλλωρύχους, Φλορένσιο Αβαλος, που παρέμεινε μαζί με τους συναδέλφους του εγκλωβισμένος επί 69 ημέρες στο ορυχείο Σαν Χοσέ, και σε βάθος 700 μέτρων. Η άνοδός του, διάρκειας περίπου μιας ώρας έγινε μέσα σε κάψουλα. Αμέσως μετά την έξοδό του ο Αβαλος, φίλησε τον γιο του και τη γυναίκα του. Ολοι οι μεταλλωρύχοι θα μεταφερθούν στο νοσοκομείο για ιατρικές εξετάσεις.

Εξω από το ορυχείο εκτός από τα συνεργεία διάσωσης και τις οικογένειες των μεταλλωρύχουν βρίσκονται περίπου 1.200 δημοσιογράφοι.

Σημειώνεται ότι η διαδικασία ανόδου και η έξοδος από το ορυχείο είναι αργή για λόγους ασφαλείας καθώς όλα ελέγχονται συνεχώς και με κάθε λεπτομέρεια.