Τοπίο στην ομίχλη είναι μήνας ο Νοέμβριος με τις συχνές καιρικές μεταβολές και τα απρόβλεπτα του. Πότε με τις ομίχλες του πότε με τις βροχές του πότε με τα μικρά καλοκαιράκια αλλά καμιά φορά και με τις παγωνιές του και τα χιόνια του. Όμως για τον γεωργό είναι ο μήνας της σποράς, αφού πρώτα έχει προετοιμάσει το έδαφος με τα πρώτα πρωτοβρόχια του φθινοπώρου. Η προετοιμασία του εδάφους που στα παλαιοτέρα χρόνια ήταν επίπονη και κουραστική, χρειάζονταν μέρες για την προετοιμασία τόσο για τους αγρούς που θα καλλιεργούνταν όσο και τα μέσα που θα χρησιμοποιούσε. Τα ζώα και τα μεταφορικά μέσα έπρεπε να είναι σε καλή κατάσταση. Το αλέτρι με τα ινία σφυρηλατημένα από τα χέρια του ειδικού μάστορα να είναι έτοιμα να σχίσουν το έδαφος. Η σβάρνα και αυτή έτοιμη να ομαλοποίηση το έδαφος, για να υποδεχθεί στο γόνιμο έδαφος τους σπόρους για να ριζώσουν γέρα και να φέρουν τους καρπούς τους. Η κάθε μέρα της σποράς ήταν σαν πανηγύρι. Πρωί - πρωί φόρτωναν τα κάρα με τα αλέτρια, τους σπόρους, τα αδιάβροχα, για καμία βροχή και τα τρόφιμα τους και ξεκινούσαν για τα χωράφια τους. Μέχρι που να βραδιάσει όργωναν και έσπερναν μόνο το μεσημέρι ξαπόσταιναν για λίγο για το κολατσιό τους. Την άλλη μέρα πάλι το ίδιο σκηνικό. Η σπορά για ορισμένους αγρότες είχε και την άλλη πλευρά, αυτής της περιπέτειας, αφού ήταν υποχρεωμένοι να ΄΄μεταναστεύσουν΄΄ σε άλλες περιοχές μια και τα χωράφια τους ήταν μακριά από τον τόπο την διαμονής τους. Η μέρα του τελειωμού της σποράς για τον αγρότη ήταν μια ιδιαίτερη ημέρα και πολλές φορές γιορτάζονταν με τρικούβερτο γλέντι. Ήταν για αυτόν μέρα ανακούφισης αφού κατόρθωνε να φέρει σε πέρας το δύσκολο έργο του αλλά ταυτόχρονα και μέρα ελπίδας διότι η κόποι του δεν θα πήγαιναν χαμένοι και όταν θα έρχονταν το πλήρωμα του χρόνου θα γεύονταν τους καρπούς της προσπάθειας του. Η ευχή για αυτόν καλά μπερεκέτια είχε πραγματικό νόημα και άξια.
Οι Φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από τον φωτογράφο κ. Γιώργο Γαλανούση το 1962, αποτυπώνει αγρότες της Νυμφόπετρας εν ώρα εργασίας.
