Νυμφόπετρα: Ιστορία και λαογραφία του χωριού. Απόσπασμα από το βιβλίο του δασκάλου Ιωάννη Κυρ. Παπαδόπουλου

Η Νυμφόπετρα είναι χωριό τριάντα περίπου ετών. Πρώτα ήταν κτισμένο πάνω στους λόφους που βρίσκονται βόρεια του σημερινού χωριού. Οι πρώτοι ιδρυτές και κάτοικοι του χωριού ήταν Τούρκοι. Τα σπίτια τους οι Τούρκοι τα είχαν κτίσει σκορπιστά, το ένα μακριά από το άλλο και κατά συνοικίες. Το παλιό αυτό χωριό ονομάζονταν «Τσαλί Μαχαλά», γιατί είχε πολλά τσαλιά (τούρκικη λέξη που σημαίνει παλιούρια, αγκαθερούς θάμνους). Μαχαλάδες (τούρκικη λέξη που σημαίνει γειτονιές, συνοικίες). Οι Τούρκοι ασχολούνταν με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Καλλιεργούσαν σιτάρι και περισσότερο σίκαλη. Έτρωγαν σκυλίσιο ψωμί. Έτρεφαν επίσης γίδια, πρόβατα και άλογα. Υδρεύονταν από τα ρέματα και από τα πιγαδια. Το 1914 ήρθαν οι πρώτοι Έλληνες Θρακιώτες που εγκατασταθήκαν σε τούρκικα σπίτια. Βρήκαν λίγες τούρκικες οικογένειες – περίπου 10 - που και αυτές σύντομα έφυγαν. Το 1915 οι ελληνικές οικογένειες επέστρεψαν στην Θράκη. Αναγκάστηκαν όμως να επιστρέψουν στο χωριό λογά των πολεμικών γεγονότων στην Θράκη. Το 1922 ήρθαν και άλλες οικογένειες. Από τότε το χωριό κατοικείτο μόνο από ελληνικές οικογένειες. Εκτός από τους Θρακιώτες ήρθαν και εγκατασταθήκαν και άλλοι πρόσφυγες, Πόντιοι, Βλάχοι, Σαρακατσάνοι, Αθίγγανοι κ.α.

Δήμος Μενεμένης: Συγκέντρωση φαρμάκων για την Αϊτή

Στην άμεση συγκέντρωση φαρμάκων για το δοκιμαζόμενο λαό της Αϊτής προχωρά ο Δήμος Μενεμένης σε συνεργασία με τη νεοσύστατη εθελοντική ομάδα του. Τα φάρμακα θα μεταφέρουν στη σεισμόπληκτη χώρα τα μέλη της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Γιατροί Καρδιάς». Τα φάρμακα συγκεντρώνονται σε ειδικά κουτιά στα δημοτικά κτίρια και τα φαρμακεία της Μενεμένης. Πρέπει να σημειωθεί ότι πρέπει να παραχωρούνται σε κλειστές συσκευασίες. Τα φάρμακα που συγκεντρώνονται είναι: ---Αντιβιοτικά ευρέως φάσματος (εκτός από Augmentin) - Παυσίπονα (εκτός από ασπιρίνη) - Σίδηρος σε χαπάκια για ενήλικες και σταγόνες για παιδιά -Γάζες Fucidi –Σελήνιο -Αντιμυκητιασικό Fungustatin - Almora, για την πρόληψη και θεραπεία της αφυδάτωσης - Αντιεπιληπτικά - Αντιυπερτασικά, και Πολυβιταμίνες.

Κάθε χωριό και η Ιστορία του: «Το Σχολάρι (Σαραϊ)» Απόσπασμα Από το βιβλίο του Γεωργίου Χρ. Μουλαδάκη, συνταξιούχου δασκάλου.

Οι κάτοικοι του χωριού είναι ως επί το πλείστον πρόσφυγες ή καλύτερα απόγονοι προσφύγων , ελάχιστοι είναι αυτοί που προήλθαν από την ανάμειξη με ντόπιους Μακεδόνες (με γάμου κοινωνία).Οι πρώτοι μετανάστες ήρθαν από την Ανατολική Θράκη με τον πρώτο διωγμό του 1914 (έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ) για να αποφύγουν την επιστράτευση των Τούρκων…. Ο κύριος όγκος των κατοίκων , όμως, άρχισε να καταφθάνει από το 1922…..Το μεγαλύτερο μέρος των προσφύγων ήρθε από το Σχολάρι της Ανατολικής Θράκης. Το Σχολάρι βρισκόταν στα νότια της Ανατολικής Θράκης , σαράντα περίπου χιλιόμετρα από τη θάλασσα του Ελλήσποντου. Κεφαλοχώρι με πέντε-έξι χιλιάδες κατοίκους, όπου ανθούσε η γεωργία, η αμπελουργία και η κτηνοτροφία. Το ίδιο έτος φτάνει ένα δεύτερο μεγάλο κύμα μεταναστών από το Νταουτλή της Ανατολικής Θράκης. Το Νταουτλή βρισκόταν αμέσως μετά τον ποταμό Έβρο , στο τρίγωνο μεταξύ Κεσάνης, Ουζούγκιπριου και Μαλγάρων…..Ακόμα ένα κύμα προσφύγων που εγκατέλειπε το Σοχούμ το 1922, ήρθε στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης , για να καταλήξει τελικά στο Σαράϊ. …Τρία χρόνια αργότερα, το 1925, την ίδια τύχη είχαν και οι Έλληνες της Βόρειας Θράκης (Ανατολικής Ρωμυλίας) …Μια μεγάλη μερίδα, κυρίως από το Μπορντίβο και από την παραλιακή Αγαθούπολη βρήκαν καταφύγιο στο Σχολάρι. Όλοι οι παραπάνω ήταν άριστοι οικογενειάρχες, σκαπανείς της γης , τίμιοι , φιλόπονοι , εργατικοί, με καθαρές και πλούσιες ελληνικές παραδόσεις…. Η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 βρήκε τους πρόσφυγες προγόνους μας μοιρασμένους στο Σχολάρι (Σαράϊ ) και τη Δαφνούντα (Νεμπή Μαχαλάς).Με το Β.Δ. 20/61922 ΦΕΚ 105/1922 οι κοινότητες αυτές προσαρτήθηκαν από την Κοινότητα Κλείσαλι μέχρι το 1946 . Μετά από τέσσερα χρόνια μετονομάσθηκαν το μεν Κλείσαλι Προφήτης, το δε Σαράϊ σε Σχολάριο και ο Νεμπή Μαχαλάς σε Δαφνούντα….. Το 1930 η Πολιτεία παραχωρεί κλήρους γης των 40 στρεμμάτων σε κάθε προσφυγική οικογένεια. ….. Το Σεπτέμβριο του 1932 ο εγκέλαδος ταρακουνά τη γη μες επίκεντρο την Ιερισσό, 6.5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ . Τα παλιά ετοιμόρροπα πέτρινα και πλινθόκτιστα σπίτια σωριάζονται στο έδαφος και οι περισσότεροι άνθρωποι μένουν άστεγοι….Με την παραχώρηση οικοπέδων στο Σχολάρι από την Κοινότητα Προφήτη, υποχρεώνονται και οι κάτοικοι της Δαφνούντας να μετακομίσουν στο Σχολάρι. …Έτσι, οι δύο συνοικισμοί συγχωνεύονται σε έναν και το Σχολάρι γίνεται ένα μεγάλο χωριό. Από το 1934-1935 όλοι οι κάτοικοι συμβιώνουν και ζουν αρμονικά και δημιουργικά.

Σημαντική η συμβολή των δασκάλων μας στην καταγραφεί της ιστορίας και της Λαογραφίας στα χωριά της υπαίθρου.

Η αναφορά μας στους εκπαιδευτικούς είναι αναφορά τιμής για την προσφοράς τους όχι μόνο σε αυτό κάθε αυτό το έργο που πρόσφεραν και προσφέρουν στην μάθηση των παιδιών μας αλλά για την ευρύτερη πρόσφορα τους, τόσο στην ιστορία του κάθε τόπου όσο και στην λαογραφία του, που θα την χαρακτηρίζαμε πολύτιμη για τον τόπο μας και μοναδικό θησαυρό για τον εμπλουτισμό των γνώσεων μας. Οι δάσκαλοι από τα παλαιοτέρα ακόμα χρόνια παράλληλα με τα κύρια καθήκοντα τους ασχολούνταν με πολύ μεράκι με την καταγραφεί της Ιστορίας και της Λαογραφίας των χωριών όπου υπηρετούσαν. Μέσα από αυτές τις καταγραφές οι νεότερες γενεές πληροφορούνται ιστορικά και λαογραφικά γεγονότα του τόπου τους που ίσως και να αγνοούσαν. Η ιστοσελίδα μας θέλοντας να τίμηση του σκαπανείς του πνεύματος αφενός και αφετέρου να ενημέρωση τις νεότερες γενιές θα αναρτά εργασίες εκπαιδευτικών με ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία των χωριών μας όπως αυτοί τα κατέγραψαν με τις συγγραφικές τους εκδόσεις. Η ιστοσελίδα μας είναι ανοικτή σε όλους οσους θέλουν να αναρτήσουν την ιστορία του χωριού τους και την λαογραφία του. Σήμερα αναρτάμε

Απόσπασμα από το βιβλίο:« Προφήτης Ιστορία –Λαογραφία» του Αθανασίου Χ. Τσουκαλά , δασκάλου.

Πριν από χιλιάδες χρόνια μια τεράστια λίμνη πληρούσε ολόκληρο το λεκανοπέδιο Λαγκαδά. …Απομεινάρια της τεράστιας εκείνης λίμνης είναι οι δύο γραφικές λίμνες του λεκανοπεδίου , Βόλβη και Κορώνεια….Οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής , κατά την παλαιολιθική εποχή ήταν οι αρχαίοι Μύγδονες , φύλο θρακικό…..Ο Προφήτης στα χρόνια της τουρκοκρατίας ήταν γνωστό ως Κλήσαλη. Σε δημόσια έγγραφα της εποχής, ορθογραφικά το συναντούμε και ως Κλείσαλι, Κλίσαλι, Κλησελή και Κλισελί. Η ονομασία του προήλθε από την εκκλησία του Προφήτη Ηλία (εκκλησία τ Αϊ Λιά ) και η ορθότερη γραφή του πρέπει να θεωρείται το Κλήσαλη. Από τους Έλληνες τα χρόνια της σκλαβιάς ονομάζονταν απλά Αϊ-Λιας... Σίγουρα όμως η περιοχή κατοικούνταν από τους αρχαίους χρόνους και αυτό αποδεικνύεται από ….οικισμό νεολιθικής εποχής στη θέση Άσπρα Χώματα,…στην περιοχή Αγ. Παρασκευής…λακκοειδείς και κιβωτιόσχημοι τάφοι του 1ου και 2ου μΧ. αιώνα,… στο Ασάρ ( τουρκ. Κάστρο) διακρίνονται τείχη,…όστρακα αγγείων,… στο παρεκκλήσι του Αγ. Αθανασίου…ακέφαλο άγαλμα κόρης ρωμαϊκών χρόνων….. Το 1769 ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος αποκαλεί το χωριό όχι ως Κλήσαλη … αλλά με το ελληνικό και χριστιανικό του όνομα , Προφήτης Ηλίας….. Με Β.Δ. την 28-6-1918 … το χωριό Κλήσαλη αναγνωρίζεται ως κοινότητα του ελληνικού κράτους με τους συνοικισμούς Μπουλαϊλή και Γκιολτζούκ Μαχαλάδες…. Με τη συνθήκη της Λωζάνης και την ανταλλαγή των πληθυσμών, οι τούρκοι εγκαταλείπουν τους γύρω συνοικισμούς…Οι συνοικισμοί Μπουλαϊλή (Δρυμιά), Γκιολτζούκ Μαχαλάδες (Μικροκώμη), Νεμπή ( Δαφνούντας) , Τσαλή (Νυμφόπετρα) , Τσεσμέ (Κοκκινοχώρι) και Δερελή (Ποταμιά) υπάγονται στην κοινότητα Κλήσαλη. …Στις 28-12-1926Αριθμ 7/1927 το χωριό Κλήσαλη μετονομάστηκε σε Προφήτης. Με Β.Δ. στις 22-7-1933 η Νυμφόπετρα και στις 6-8-1946 το Σχολάρι αποτελούν ξεχωριστές κοινότητες.

Τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης από τον ΟΓΑ ξεκαθαρίζει το ΣτΕ

Απαιτείται να είναι μόνιμα εγκατεστημένες στην περιοχή των κτημάτων τους και να αποδεικνύουν το ύψους του εισοδήματός τους από τα αγροτικά προϊόντα –το οποίο πρέπει να επιτρέπει τον βιοπορισμό τους– οφείλουν οι αγρότισσες, προκειμένου να συνταξιοδοτηθούν από τον Οργανισμό Γεωργικών Ασφαλίσεων, σύμφωνα με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η αυξημένη επταμελής σύνθεση του Α’ Τμήματος του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου με την υπ’ αριθμ. 1081/2009 απόφασή της αναίρεσε απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά, που είχε κρίνει νόμιμη τη συνταξιοδότηση γυναίκας από τον ΟΓΑ. Όπως έκρινε το ΣτΕ, για να συνταξιοδοτηθούν από τον ΟΓΑ, οι αγρότισσες απαιτείται όχι μόνο να διαθέτουν τα τυπικά προσόντα, αλλά και να συντρέχουν οι δύο προαναφερθείσες προϋποθέσεις. Δηλαδή, δεν αρκεί η συμπλήρωση του 65ου έτους της ηλικίας τους και η κατά κύριο βιοποριστικό επάγγελμα απασχόληση στην αγροτική οικονομία κατά 25 τουλάχιστον έτη μετά τη συμπλήρωση του 21ου έτους της ηλικίας τους. Η απόφαση ελήφθη με αφορμή την υπόθεση γυναίκας η οποία, προκειμένου να λάβει σύνταξη από τον ΟΓΑ, υποστήριζε ότι από το 1951 έως το 1995 ασχολήθηκε σε αγροτικές εργασίες στο 12 στρεμμάτων κτήμα της στην Αμάρυνθο και προσκόμισε σχετικές βεβαιώσεις του Αγροτικού Συλλόγου, της Κοινότητας Αμαρύνθου, αποδείξεις από ελαιοτριβεία κ.λπ. Η σχετική αίτησή της προς τον ΟΓΑ είχε απορριφθεί, καθώς από το 1958 έμενε μόνιμα στο Αιγάλεω Αττικής και δεν αντλούσε τον βιοπορισμό της από αγροτικές εργασίες, ενώ η ευκαιριακή απασχόλησή της σε τέτοιες εργασίες στην Αμάρυνθο ««δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ενεργός άσκηση αγροτικού επαγγέλματος». Επιπλέον, σύμφωνα με τον ΟΓΑ, η αγροτική περιουσία της ήταν μικρή και «δεν της εξασφάλιζε τον βιοπορισμό της, τον οποίο κάλυπτε κυρίως από τα εισοδήματα του συζύγου της, συνταξιούχου του ΟΣΕ». Το ΣτΕ ουσιαστικά έκανε δεκτές τις θέσεις του ΟΓΑ και έκρινε ότι η εφετειακή απόφαση δεν αιτιολογείται νομίμως, επειδή η κρίση ότι η ενδιαφερόμενη αντλεί τον βιοπορισμό της από το αγροτικό επάγγελμα πρέπει να είναι ειδικώς αιτιολογημένη. Κατόπιν αυτού, προχώρησε στην αναίρεσή της.

Προβάλλεται τις πολιτιστικές δραστηριότητες των συλλόγων σας μέσα από τα «Εμβόλιμα Νέα»

Αφιέρωμα στον Στάθη Ευσταθιάδη. Στον άνθρωπο της ποντιακής Παράδοσης

Συγγραφέας, Λαογράφος, Νομικός, Μουσικός είναι μερικοί από τους τίτλους που φέρει ένας από τους πιο αξιόλογους ανθρώπους της πολιτιστικής μας παράδοσης. Πρόκειται για τον κ. Στάθη Ευσταθιάδη τον άνθρωπο που όλοι εκτιμούν και σέβονται για το έργο του και την πρόσφορα του στην ποντιακή λαογραφία. Ο κ. Ευσταθιάδης έγινε κυρίως γνωστός από τις ραδιοφωνικές του εκπομπές που ήταν δημιουργός και παρουσιαστής για πολλά χρόνια. Καθήλωνε τους ακροατές με την γνώση των θεμάτων αλλά και την αφηγηματική ικανότητα που του διέκρινε. Οι νεώτερες γενιές της δεκαετίας του ‘’60 και του ‘’70 έμαθαν πολλά από την Ιστορία της περιοχής καταγωγής τους χάρη των ραδιοφωνικών εκπομπών του κ. Στ. Ευσταθιάδη. Τα ήθη, τα έθιμα και η ιστορία του ποντιακού Ελληνισμού προβλήθηκαν και έγιναν γνωστά, σε μια περίοδο μάλιστα που θέματα αυτής της υφής δεν προβάλλονταν όσο θα έπρεπε. Για το έργο του και την πρόσφορα του έχει τιμηθεί από πόλους φορείς. Το 2006 έγινε τιμητική εκδήλωση στο θέατρο του δήμου Σταυρούπολης όπου ο Νομάρχης κ. Π. Ψωμιάδης ο οποίος αφού αναφέρθηκε στο σημαντικό λαογραφικό έργο του Στάθη Ευσταθιάδη του απένειμε τιμητική πλακέτα. Εμείς οι νεώτεροι οφείλουμε πολλά στον κ. Στάθη Ευσταθιάδη και τον ευχαριστούμε θερμά. Φώτο Στ. Ευσταθιάδης – Π. Ψωμιάδης