Ένα θρίλερ τελείωσε, ένας… μαραθώνιος αγωνίας ξεκινάει, μετά την αίσια έκβαση των διαπραγματεύσεων στο Eurogroup για το νέο πακέτο οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα. Με προοπτική το 2020 το ελληνικό χρέος να έχει μειωθεί στο 120,5% του ΑΕΠ, ποσοστό που σύμφωνα με τις επιμέρους αναλύσεις κυρίως του Βερολίνου, το καθιστά βιώσιμο και επομένως μπορεί να εξυπηρετηθεί από τους δανειστές.
Η συμφωνία που προβλέπει απευθείας βοήθεια 130 δισεκατομμυρίων ευρώ μέσω του Μνημονίου ΙΙ, και ελάφρυνση του χρέους κατά 107 δισεκατομμύρια ευρώ, μέσω του PSI το οποίο θα φτάσει στα επίπεδα του 53,5%, επιβεβαίωσε την… υποψία ότι η αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος απαιτούσε πολιτική λύση. Όχι αριθμητική διαχείριση.
Σε αντίθεση με το Eurogroup της προηγούμενης εβδομάδας, αυτή τη φορά όλοι οι κεντρικοί πρωταγωνιστές ήταν αποφασισμένοι να τελειώσουν με την ελληνική εκκρεμότητα. Το είπε ρητά ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, πριν από την έναρξη της συνεδρίασης, και έστειλε έτσι το μήνυμα και στα κράτη-μέλη… δορυφόρους της Γερμανίας, για το πώς να κινηθούν.
Το έδειξε το «κούμπωμα» της Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία ήρθε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, κουβαλώντας ως προίκα την παρότρυνση-εντολή του Τίμοθι Γκάιτνερ να στηρίξει το IMF την Ελλάδα, και στο νέο πακέτο οικονομικής βοήθειας.
Το… υπονόησε η στάση του Μάριο Ντράγκι, από τη στιγμή που όλοι γνώριζαν ότι ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην επίτευξη συμφωνίας, και στην ολοκλήρωση του PSI, θα ήταν κεντρικός και κεφαλαιώδης.
Μετά από συνεδρίαση 15 ωρών, στη διάρκεια της οποίας υπήρξαν στιγμιαία αδιέξοδα, που θα μπορούσαν ωστόσο να προκαλέσουν μόνιμη βλάβη στην επιχείρηση διάσωσης της Ελλάδας, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, η Κριστίν Λαγκάρντ, ο Όλι Ρεν και ο επικεφαλής του EFSF Κλάους Ρέσλινγκ εμφανίστηκαν σε κοινή συνέντευξη Τύπου, για να αποκαλύψουν… το αυτονόητο.
Μπορεί η συμφωνία να τελεί ακόμη υπό την αίρεση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις αρχές Μαρτίου, της απόφασης του διοικητικού συμβουλίου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου να εκταμιεύσει τα χρήματα που αντιστοιχούν στο δικό του ποσοστό συμμετοχής στο νέο πρόγραμμα, και φυσικά την ψήφιση των εφαρμοστικών νόμων του Μνημονίου ΙΙ από την ελληνική Βουλή, κανείς ωστόσο δεν έχει πλέον αμφιβολία ότι το ελληνικό ζήτημα διευθετήθηκε.
Η συμφωνία βέβαια περιλαμβάνει μια σειρά από κρίσιμες παραμέτρους και… μυστικά. Που καλό θα είναι να λάβουμε υπόψη μας, ενόψει ενός μέλλοντος που φαντάζει πλέον περισσότερο βέβαιο, αλλά και εξαιρετικά δύσκολο συνάμα.
Το βασικό ζητούμενο είναι η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους μέχρι το χρονικό ορόσημο του 2020, σε σημείο που να υποχρεώνεται η Ελλάδα να αλλάξει ακόμη και το Σύνταγμά της, προκειμένου να δηλώνεται ρητώς ότι εθνική προτεραιότητα της χώρας πλέον είναι η αποπληρωμή του χρέους.
Σύμφωνα με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μέχρι τότε το χρέος θα πρέπει να έχει μειωθεί περίπου στο 120% του ΑΕΠ. Στη διάρκεια της χθεσινής συνεδρίασης του Eurogroup, η έκθεση… μη βιωσιμότητας του χρέους που παρουσίασε η τρόικα, περιείχε την πρόβλεψη για ποσοστό 126%-129%. Μέσα σε μερικές ώρες η ψαλίδα έκλεισε μέχρι το 120,5%!
Τεχνικά, αυτό δεν μπορούσε να συμβεί. Απαιτούσε πολιτική απόφαση και παρέμβαση, κάτι που συνέβη με τη συντονισμένη δράση της συμμετοχής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας μέσω holdings, στην ετήσια μείωση του χρέους της Ελλάδας επί του ΑΕΠ, και στην αναδρομική μείωση των επιτοκίων δανεισμού της Ελλάδας.
Η συμμετοχή της Φρανκφούρτης στην ετήσια μείωση του ΑΕΠ είναι πιο σημαντική και κρίσιμη, από το να… ξεφορτωνόταν η ΕΚΤ τα ελληνικά ομόλογα που έχει στην κατοχή της, δηλαδή να συμμετείχε απευθείας στο PSI. Η δική της απουσία από το «κούρεμα», είχε ως αποτέλεσμα το τελικό ποσοστό της απομείωσης να φτάσει στο 53,5%. Μεγαλύτερο από το 50% που προέβλεπε η Συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου, αλλά μικρότερο από το 70%-75%, το οποίο θα προέκυπτε μονάχα αν συμμετείχε και η ΕΚΤ.
Η δημιουργία Ειδικού Λογαριασμού στον οποίο θα… αποταμιεύεται το Μνημόνιο ΙΙ και η αξιοποίηση του EFSF, που δεν υπήρχε στο Μνημόνιο Ι, είναι τα δυο σημαντικά καινούρια δεδομένα στη διαχείριση του θέματος.
Σε συνδυασμό με τη μόνιμη παρουσία κλιμακίου της Task Force, της τρόικας και εμπειρογνωμόνων από τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Αθήνα, η παραπάνω παράμετρος επιβεβαιώνει την αποκάλυψη της «Ημερησίας του Σαββάτου», ότι τα χρήματα του Μνημονίου ΙΙ θα διατεθούν αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση του χρέους της Ελλάδας προς τους δανειστές της χώρας.
Για τις εσωτερικές ανάγκες, σε μισθούς, συντάξεις και πάσης φύσεως υποχρεώσεις προς τρίτους, η εκάστοτε κυβέρνηση της χώρας θα πρέπει να στηρίζεται σε πρωτογενή πλεονάσματα. Που φυσικά… δεν υπάρχουν σήμερα, και θα απαιτηθεί χρόνος να δημιουργηθούν. Αν… προκύψουν.
Ο βαθμός παρέμβασης των δανειστών της Ελλάδας στα εσωτερικά της χώρας, ως αντίτιμο για τα συνολικά 237 δισεκατομμύρια ευρώ που αθροιστικά προκύπτουν ως βοήθεια από τη νέα δανειακή σύμβαση και το PSI, διαφαίνεται και από το γεγονός ότι θα υπάρχει μόνιμος Γενικός Γραμματέας στο υπουργείο Οικονομικών, με αρμοδιότητα τη φορολογία.
Και μπορεί ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Φρανσουά Μπαρουάν, να υποστηρίζει ότι η αυστηρή επιτήρηση δεν συνεπάγεται εποπτεία, στην προκειμένη περίπτωση ωστόσο η ελληνική γλώσσα, πολύ πιο εμπλουτισμένη και έμπλεη νοημάτων σε σχέση με τη γαλλική, βρίσκεται περισσότερο κοντά στην αλήθεια. Για το παρόν και το δύσκολο μέλλον.
