Η διαρροή που υπάρχει στον κυριακάτικο Τύπο είναι κοινή. Πράγμα που σημαίνει ότι πρόθεση του Μεγάρου Μαξίμου ήταν να στείλει ένα μήνυμα χωρίς… παρερμηνείες. Και ταυτόχρονα, να εξασφαλίσει ότι το περιεχόμενο του μηνύματος θα φτάσει αυτούσιο στους παραλήπτες του.
Ο Γιώργος Παπανδρέου λοιπόν εμφανίζεται δεκτικός στο να ακούσει, να συζητήσει, ενδεχομένως και να συμφωνήσει με πολιτικές πρωτοβουλίες που θα επιθυμούσαν να του υποδείξουν κορυφαία στελέχη και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Εξαιρώντας ωστόσο από την παραπάνω ατζέντα, το ενδεχόμενο να μην βρίσκεται ο ίδιος σε ρόλο πρωταγωνιστή, από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ.
Το «δεν φεύγω», που αποτελεί το σημαίνον του μηνύματος που στέλνουν το Μέγαρο Μαξίμου και το Καστρί, συνοδεύεται από ένα λανθάνων συμπέρασμα: «Αν θέλουν, ας με ρίξουν». Η δεύτερη προοπτική ωστόσο, στην ορολογία της πολιτικής αλλά και της λεγόμενης Δημοκρατικής Παράταξης, συνεπάγεται «αποστασία». Και δημιουργεί αρνητικές φορτίσεις, ταξιδεύοντας την ιστορική μνήμη σε ένα παρελθόν με αποκλίνουσες συμπεριφορές από τον κοινοβουλευτισμό.
Η στρατηγική της έμμεσης καταγγελίας σεναρίων «αποστασίας», έχει κάνει κι άλλες φορές την εμφάνισή της στην ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ. Την ξεκίνησε ο ιδρυτής του Κινήματος, Ανδρέας Παπανδρέου, στη δύσκολη περίοδο του 1989, όταν κατήγγειλε εκείνους που υπονοούσαν την αποχώρησή του από την ηγεσία, λόγω της εμπλοκής του στο σκάνδαλο Κοσκωτά, και την περιπέτεια του Ειδικού Δικαστηρίου.
Τα σενάρια «αποστασίας» επανήλθαν μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2007, μόνο που τότε υπήρξε ευθεία αμφισβήτηση της ηγεσίας του Γιώργου Παπανδρέου, από τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Κώστα Σκανδαλίδη.
Το καλοκαίρι, με αφορμή τις συζητήσεις του Γιώργου Παπανδρέου με τον Αντώνη Σαμαρά για τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας, στην οποία ο σημερινός Πρωθυπουργός θα εγκατέλειπε το Μέγαρο Μαξίμου, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ… σηκώθηκε στο πόδι. Η Βάσω Παπανδρέου συγκέντρωσε υπογραφές για να τεθεί θέμα ηγεσίας, το Μαξίμου ωστόσο αντέδρασε άμεσα. Και πάλι με υπονοούμενα περί «αποστασίας», πέτυχε έναν επώδυνο πολιτικό συμβιβασμό με τους αμφισβητίες του Γιώργου Παπανδρέου, που αποτυπώθηκε πλήρως στον ανασχηματισμό της Κυβέρνησης, που ακολούθησε.
Σήμερα, η συζήτηση επανέρχεται και πάλι. Στο παρασκήνιο αρχικά, με προφανή τη στόχευση να περάσει κάποια στιγμή και μπροστά από τις κουρτίνες. Με τη συγκεκριμένη στρατηγική, το Μέγαρο Μαξίμου θεωρεί ότι θα καταφέρει να συσπειρώσει «φίλιες δυνάμεις» γύρω από τον Γιώργο Παπανδρέου. Και να ανακτήσει την πρωτοβουλία της εσωκομματικής ατζέντας. Ή έστω, να κερδίσει χρόνο.
