ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΑΡΡΗΣ
Η πολυήμερη απεργία της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας είχε ως αποτέλεσμα τον… αποκλεισμό της νησιωτικής Ελλάδας, καθώς ήδη παρατηρούνται οι πρώτες σοβαρές ελλείψεις, σε βασικά είδη διατροφής και πρώτης ανάγκης.
Οι κάτοικοι των νησιών απευθύνουν τις συνήθεις εκκλήσεις προς την πολιτεία, για να παρέμβει αποφασιστικά, και να διακοπεί αυτή η αρνητική πραγματικότητα, διαπιστώνονται ωστόσο, για άλλη μια φορά, οι συνήθεις καθυστερήσεις στο να δρομολογηθούν οι αυτονόητες δράσεις.Σε μια περίοδο κατά την οποία η ελληνική κοινωνία δοκιμάζεται, και η αβεβαιότητα έχει εγκαθιδρυθεί ως το κυρίαρχο συναίσθημα στις τάξεις της, είναι τουλάχιστον ασυγχώρητο να «διαβάζει» κανείς συμπεριφορές και υστερήσεις, που παραπέμπουν σε αποκλεισμούς και περιθωριοποιήσεις μεγάλων κοινωνικών και γεωγραφικών ομάδων.
Η Ελλάδα… θυμάται τα νησιά, κάθε φορά που διαπιστώνει ότι ο τουρισμός αποτελεί τη μοναδική πηγή παραγωγικής οικονομικής δραστηριότητας, στην οποία μπορεί να επενδύσει η χώρα, για να προσδοκά βάσιμα σε ανάταξη των δημοσιονομικών μεγεθών της.
Μόνο που τα νησιά δεν έχουν… εποχικό πληθυσμό και ανάγκες. Έχουν μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι διαπιστώνουν με θλίψη ότι κατά τη διάρκεια των υπόλοιπων μηνών του έτους, η ελληνική πολιτεία του αγνοεί, δραματικά και ασυγχώρητα.
Η συγκυρία βέβαια καθιστά ακόμη πιο οδυνηρά τα συμπεράσματα από τον «ναυτικό αποκλεισμό» της νησιωτικής Ελλάδας. Γιατί παραπέμπει στη μετατροπή συνολικά της χώρας σε… άγονη γραμμή για την Ευρωπαϊκή Ένωση, στο περιθώριο του «κουρέματος» του χρέους. Και των συνεπειών που θα έχει αυτό στην οικονομία της καθημερινότητας.
