ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΡΑΤΣΟΣ
Μετά την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, οι αγορές επιτέθηκαν στην Ιταλία και την Ισπανία, οι οποίες δανείζονται με σχεδόν απαγορευτικά επιτόκια.
Την τελευταία εβδομάδα οι αγορές επιτέθηκαν και στη Γαλλία, η οποία δανείζεται πλέον με 1,9% περισσότερο από τη Γερμανία. Αυτή η διαφορά στα επιτόκια δανεισμού, κάνει πολλούς αναλυτές να θεωρούν πρακτικά ότι η Γαλλία έχει σχεδόν χάσει το ΑΑΑ της.
Και η Γαλλία λοιπόν, βρίσκεται σε αδιέξοδο με τα τωρινά δεδομένα.
Ο στόχος των σχεδίων λιτότητας της Γαλλίας με την αύξηση των φόρων, αποφέρει ρευστότητα στα ταμεία του κράτους, αλλά μειώνει την ανάπτυξη : μεσοπρόθεσμα θα χαθεί αυτό το οποίο έχει κερδηθεί βραχυπρόθεσμα. Συνεπώς, οι αγορές ζητούν μία βιώσιμη στρατηγική διαρκείας. Η συνεχής πίεση στα επιτόκια εμποδίζει την εξυγίανση, διότι επιφέρει επιπλέον χρηματοοικονομικό κόστος.
Κανένα σχέδιο λιτότητας δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα χωρίς παρέμβαση της ΕΚΤ με στόχο τη μείωση των επιτοκίων, δημιουργώντας ρευστότητα ώστε να αγοραστούν κρατικά ομόλογα.
Το σημείωμα της 21/11/2011 της Moody’s για τη Γαλλία, μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι ένα μήνυμα προς την ΕΚΤ, η οποία είναι η μόνη η οποία μπορεί να ακυρώσει τη μεγάλη διαφοροποίηση στα επιτόκια δανεισμού.
Η πίεση για μια ολική λύση αυξάνεται στην ευρωζώνη.
Μετά τη Ν. Ευρώπη και κυρίως τις αγορές, η Ευρωπαϊκή επιτροπή πιέζει, προτείνοντας το μείγμα ευρωομόλογα – δημοσιονομική πειθαρχία, ώστε να περιοριστεί η κρίση χρέους στην Ευρώπη.
Η Γερμανία όμως, αντιστέκεται ακόμα. Όπως τονίζει ο γνωστός αρθρογράφος της Financial Times M. Wolf «η Γερμανία νομίζει ότι κάνει αυτό που πρέπει, όταν πρέπει, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που κάνει αποδείχθηκε πολύ λίγο και το κάνει πολύ αργά. Αυτό το οποίο είναι απαραίτητο σήμερα, είναι να κάνει πολύ και αμέσως.»
