Παρέμβαση Νικόλαου στον Βενιζέλο

ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ

Ο… προοδευτισμός της εποχής μας, εξαντλείται πολλές φορές στους θύλακες αντίδρασης οι οποίοι υψώνονται κάθε φορά που η Εκκλησία επιχειρεί να αρθρώσει ανατρεπτικό λόγο. Να μεταφέρει στη δημόσια συζήτηση τις αγωνίες και τις αυτονόητες παραδοχές της κοινωνίας, ειδικά σε στιγμές όπως σήμερα, που η κοινωνία αυτή βιώνει μια παρατεταμένη εθνική μελαγχολία.

Πολλοί από τους αυτοπροσδιορισθέντες ως «προοδευτικούς», δείχνουν να επανακαλύπτουν τα ξεχασμένα αντανακλαστικά τους, όταν κάποιος εκπρόσωπος της Εκκλησίας ομιλεί δημοσίως περί όσων συζητούμε όλοι κατ’ ιδίαν. Εννοείται, όσοι δεν έχουν εκ των προτέρων λυμένα θεμελιώδη ζητήματα επιβίωσης και προοπτικής, που να τους επιτρέπουν να αναλίσκονται σε βαθυστόχαστες αναλύσεις, και άχρωμες αφηγήσεις της καθημερινότητας, λες και οι ίδιοι αποτελούν ξένο σώμα για την κοινωνία.

Μια τέτοια φωνή εθνικής έγερσης στον χώρο της Εκκλησίας, είναι ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος. Που προ μερικών εβδομάδων, μίλησε με τη φωνή της κοινής λογικής, για το δυσβάσταχτο κοινωνικό κόστος των μέτρων του Μνημονίου, και τον παραλογισμό της έκτακτης εισφοράς για τα ακίνητα.

Ο κ. Νικόλαος δεν άφησε μετέωρη την πρωτοβουλία του. Προχώρησε σε παρέμβαση προς τον Ευάγγελο Βενιζέλο αυτή τη φορά, προτρέποντάς τον σε μέτρα κοινωνικής ανακούφισης και έμπρακτης αλληλεγγύης προς έναν λαό που δοκιμάζεται. Καταθέτοντας μάλιστα συγκεκριμένες προτάσεις και δράσεις, στις οποίες θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει η Εκλλησία.

Μια πρωτοβουλία που συνάντησε τη θετική ανταπόκριση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών, ο οποίος απάντησε ότι θα δρομολογηθούν άμεσα οι σχετικές παρεμβάσεις.

Αναλυτικά, η επιστολή του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαου προς τον Ευάγγελο Βενιζέλο, έχει ως εξής:

«Με μεγάλη μας ανακούφιση πληροφορηθήκαμε ότι η Κυβέρνηση, αισθα­νόμενη την απόγνωση και αδυναμία ευπαθών ομάδων (άνεργοι, ανά­πηροι, πολύτεκνοι κ.λπ.) να ανταποκριθούν στο έκτακτο τέλος ακι­νήτων, πρό­κειται να βρει δικλείδες ανακούφισής τους. Με συγκίνηση επί­σης ακού­σαμε από το στόμα Σας την αποστολή προς Εσάς e-mail πολύ­τεκνης μητέρας 16 παιδιών, αλλά και τη δική Σας κατανόηση και ευαι­σθησία στο οπωσδήποτε «ακραίο» και φυσικά όχι και τόσο αντιπροσω­πευτικό της πραγματικής κατα­στάσεως αυτό παρά­δειγμα.

Με την επιστολή μου αυτήν, θα ήθελα να Σας καταστήσω κοινωνό της πραγματικής εικόνας της κοινωνίας μας, τουλάχιστον στα Μεσόγεια και τη Λαυρε­ωτική, όπως την αντιλαμβάνομαι ως Επίσκοπος της περι­οχής, και να σας παρακαλέσω να μην διστάσετε να προχωρήσετε τολμη­ρά, έξυπνα και αρχο­ντικά στα απαραίτητα ανακουφιστικά μέτρα για τους συμπο­λίτες μας που βρί­σκονται σε κατάσταση πλήρους ανέχειας και αδυ­να­μίας να κατα­βάλουν την εισφορά. Αντι­λαμβάνομαι ότι η όποια κίνησή Σας θα πρέπει να γίνει με πολλή σύνεση, δεδομένου του ορατού κινδύνου κατάχρησης και εκμε­τάλλευσης των ανακουφιστικών μέτρων που θέλατε πάρει. Το ενδεχόμενο όμως να συντριβούν κοινωνικά και να συνθλιβούν ψυχολογικά συνάνθρωποί μας, στην περίπτωση που δεν ληφθεί πρόνοια, είναι πλέον ή ορατό.

Κύριε Υπουργέ, μη περιφρονήσετε την αδύνατη φωνή μας. Δεν είναι πολιτική φωνή με σκοπιμότητες ή κρυμμένη ιδιοτέλεια. Είναι λαϊκός ανα­στε­ναγμός και κραυγή κοινωνικής απελπισίας. Είναι αρκετοί αυτοί που δεν φαί­νονται, αλλά και δεν μπορούν.

Σας παρακαλώ λοιπόν πολύ, εκ μέρους αυτών που ειλικρινά αδυ­νατούν να ανταποκριθούν στα μέτρα της Κυβέρνησης, να τους προστα­τεύσετε όπως εσείς κρίνετε και μπορείτε, εκφράζοντας τη δική σας αν­θρω­πιά και προ­στα­τεύοντας με πολιτική λογική τη δική τους αξιοπρέπεια. Δεν μας έχει μείνει και τίποτα άλλο.

Εγώ από τη μεριά μου προτίθεμαι να καταβάλω, όπου, όποτε και με όποιον τρόπο Εσείς μου υποδείξετε, για λογαριασμό τέ­τοιων ανθρώπων και σε ένδειξη συμμετοχής μου στην όλη δραματική κατάσταση, το ποσό των 50.000€ από το υπόλοιπο του Φιλοπτώχου Τα­μείου της Μητροπόλεως Μεσο­γαίας & Λαυ­­ρε­ωτικής.

Το ποσό αυτό προέρχεται από άτυπο έρανο που διενήργησα μεταξύ συν­ερ­γατών και φίλων της Μητροπόλεώς μας, οι οποίοι, αφού κατέβαλαν το αναλογούν σε αυτούς τέλος στη ΔΕΗ για λογαριασμό τους, κατέθεσαν και ανάλογο ποσό στη Μητρόπολη για εμπερίστατους συμπολίτες τους.

Ίσως τα χρήματα αυτά, αν δεν υπήρχε η συγκεκριμένη απρόοπτη αλλά επιτακτική κοινωνική ανάγκη, θα μπορούσαν να δοθούν και σε μη εκκλη­σια­στι­κά φιλαν­θρω­πικά ιδρύματα, τα οποία φροντίζουν παιδιά με νοητική στέ­ρη­ση, νευ­ρο­μυϊκές παθήσεις, παραλύτους, κ.λπ. και λειτουργούν στην Ανα­το­λική Αττική, προς στήριξη του κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες επιτε­λού­μενου σπουδαίου έργου τους, που κυριολεκτικά κινδυνεύει, λόγω αδυνα­μί­ας του Κράτους να καταβάλει τις πάγιες χορηγίες του προς αυτά.

Ο λόγος που δεν κάνουμε εμείς την απευ­θείας διανομή των χρημάτων σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη είναι προφανώς ότι η λύση πρέπει να είναι γενική και από το Κράτος και όχι αποσπασματική και μερική από κάποιον φορέα, έστω και αν αυτός είναι η Εκκλησία. Το κράτος δεν υποκαθίσταται, υποβοηθείται.

Αντιλαμβάνομαι ότι το ποσό αυτό είναι πολύ μικρό για να αντι­σταθ­μί­σει το οικονομικό έλλειμμα από την μη καταβολή του έκτακτου τέλους, είναι όμως, κ. Υπουργέ, συμβολικά πολύ μεγάλο για να καταδείξει την ανάγ­κη της κοινω­νικής μας αξιοπρέπειας και αλληλέγγυων πρωτο­βουλιών.

Έτοιμος να συμβάλω με όποιον τρόπο Εσείς μου υποδείξετε στην ανα­κούφιση του κόσμου και βέβαιος για τη δική σας πολυϋπεύθυνη ευαισθησία, κατανόηση και πο­λι­τική ευστρο­φία, διατελώ», καταλήγει ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος.