Απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στον Ν. Χουντή
Ν. Χουντής: Το κράτος που παρανομεί και δεν σέβεται το δικαίωμα των πολιτών να έχουν ηλεκτρική ενέργεια, δεν έχει δικαίωμα να συλλαμβάνει πολίτες που υπερασπίζονται τη νομιμότητα. Να αφεθούν άμεσα ελεύθεροι οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ!!
Δεν έχει δικαίωμα η ΔΕΗ να κόψει το ρεύμα σε κανέναν πολίτη που δεν πληρώνει το φόρο αλλά πληρώνει το ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτό απαντάει ο Γερμανός Επίτροπος κ. Oettinger αρμόδιος για θέματα ενέργειας στον Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντή.
Πιο συγκεκριμένα, ο Ν. Χουντής στην ερώτησή του ισχυριζόταν ότι με βάση την κοινοτική νομοθεσία «δεν έχει δικαίωμα το κράτος να επιβάλλει στους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας (ΔΕΗ) να διακόψουν την παροχή σε εκείνους τους καταναλωτές που δεν καταβάλλουν το διεκδικούμενο φόρο» αλλά πληρώνουν κανονικά την κατανάλωση του ρεύματος που χρησιμοποίησαν. Τόνιζε ταυτόχρονα ότι πολύ περισσότερο δεν μπορεί να διακοπεί η παροχή σε ευάλωτους καταναλωτές, όπως ορίζει και η σχετική οδηγία 2009/72.
Στην απάντησή του ο Γερμανός Επίτροπος κ. Oettinger, τονίζει, μεταξύ άλλων, ότι σε κάθε περίπτωση οι κυβερνήσεις πρέπει να εξασφαλίζουν «τη συμμόρφωση με το σύνολο της σχετικής ενωσιακής νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένης της οδηγίας 2009/72/ΕΚ και των διατάξεων αυτής που αφορούν την προστασία των καταναλωτών (άρθρο 3 και παράρτημα Ι), τα δικαιώματα των ευάλωτων καταναλωτών (άρθρο 3 παράγραφοι 7 και 8) και την καθολική υπηρεσία (άρθρο 3 παράγραφος 3).» Συνεχίζοντας την απάντηση του ο Επίτροπος ενέργειας της ΕΕ, γίνεται απολύτως σαφής: «Οι διατάξεις σχετικά με την καθολική υπηρεσία γεννούν σαφή υποχρέωση των κρατών μελών και παρέχουν στους οικιακούς καταναλωτές το δικαίωμα να προμηθεύονται ηλεκτρική ενέργεια. Η οδηγία δεν περιέχει διατάξεις που να εξαρτούν το δικαίωμα αυτό από την κατάσταση του νοικοκυριού ή των μεμονωμένων μελών του όσον αφορά τις φορολογικές τους υποχρεώσεις.» και καταλήγει την απάντησή του σημειώνοντας ότι αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για τους ευάλωτους καταναλωτές: «Ως προς την προστασία των ευάλωτων καταναλωτών, η οδηγία υποχρεώνει τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την τήρηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές.»
Ο Ν. Χουντής σχολιάζοντας αυτήν την απάντηση δήλωσε: « Η ανάλγητη κυβέρνηση, που αποδεικνύεται ότι δεν σέβεται καμία νομιμότητα, τόλμησε σήμερα να στείλει τα ΜΑΤ ενάντια σε όσους υπερασπίζονται το δικαίωμα του πολίτη να έχει ηλεκτρική ενέργεια και να μην του κόβουν το φως, εφόσον πληρώνει κανονικά τον λογαριασμό του. Καλούμε την κυβέρνηση μετά από αυτή την απάντηση, να πάρει πίσω αμέσως το απαράδεκτο χαράτσι, που πάει να επιβάλλει στους πολίτες. Αυτοί που εμπνεύστηκαν και επιμένουν στην εφαρμογή αυτού του μέτρου, που ταλαιπωρούν και εκφοβίζουν τον ελληνικό λαό, αξίζουν την γενική κατακραυγή»
Επισυνάπτεται η πλήρης ερώτηση και απάντηση στον Ν. Χούντη και τα σχετικά άρθρα της οδηγίας 2009/72 που αναφέρονται στην απάντηση του Επιτρόπου
Οδηγία 2009/72/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2009 , σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενεργείας και για την κατάργηση της οδηγίας 2003/54/ΕΚ Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ
ΓΕΝΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΟΜΕΑ
Άρθρο 3
3. Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι όλοι οι οικιακοί πελάτες και, όπου κρίνεται σκόπιμο από τα κράτη μέλη, οι μικρές επιχειρήσεις (ήτοι οι επιχειρήσεις που απασχολούν λιγότερους από 50 εργαζόμενους και έχουν ετήσιο κύκλο εργασιών η ισολογισμό που δεν υπερβαίνει τα 10 εκατ. EUR) απολαύουν της καθολικής υπηρεσίας, δηλαδή του δικαιώματος να προμηθεύονται ηλεκτρική ενέργεια συγκεκριμένης ποιότητας εντός του εδάφους τους σε λογικές, εύκολα και άμεσα συγκρίσιμες και διαφανείς τιμές που δεν εισάγουν διακρίσεις. Για να διασφαλίσουν την παροχή καθολικής υπηρεσίας, τα κράτη μέλη έχουν την ευχέρεια να καθορίσουν έναν ύστατο προμηθευτή. Τα κράτη μέλη επιβάλλουν στις εταιρείες διανομής την υποχρέωση σύνδεσης των πελατών με το δίκτυό τους υπό όρους, προϋποθέσεις και τιμολόγια που καθορίζονται σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 37, παράγραφος 6. Η παρούσα οδηγία επ’ ουδενί εμποδίζει τα κράτη μέλη να ενισχύουν τη θέση των οικιακών, μικρών και μεσαίων καταναλωτών στην αγορά, με τη διεύρυνση των δυνατοτήτων για προαιρετικές συγκεντρώσεις των εκπροσώπων αυτής της κατηγορίας των καταναλωτών.
Το πρώτο εδάφιο εφαρμόζεται με διαφανή και αμερόληπτο τρόπο και δεν εμποδίζει το άνοιγμα της αγοράς που προβλέπει το άρθρο 33.
7. Τα κράτη μέλη λαμβάνουν κατάλληλα μέτρα για την προστασία των τελικών πελατών και, ειδικότερα, μεριμνούν ώστε να υπάρχουν επαρκείς διασφαλίσεις για την προστασία των ευάλωτων καταναλωτών. Στο πλαίσιο αυτό, κάθε κράτος μέλος ορίζει την έννοια των "ευάλωτων καταναλωτών", όπου μπορεί να γίνεται μνεία στην ενεργειακή φτώχεια, καθώς και, μεταξύ άλλων, την απαγόρευση διακοπής σύνδεσης τέτοιων καταναλωτών σε κρίσιμες περιόδους. Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές τηρούνται και ειδικότερα λαμβάνουν μέτρα προστασίας των τελικών πελατών σε απομακρυσμένες περιοχές. Διασφαλίζουν υψηλά επίπεδα προστασίας των καταναλωτών, ιδίως όσον αφορά τη διαφάνεια σχετικά με τους συμβατικούς όρους και προϋποθέσεις, τη γενική πληροφόρηση και τους μηχανισμούς επίλυσης διαφορών. Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι ο δικαιούχος πελάτης μπορεί πραγματικά να αλλάξει προμηθευτή εύκολα. Όσον αφορά τουλάχιστον τους οικιακούς πελάτες, τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν τα μέτρα που αναφέρονται στο παράρτημα Ι.
8. Τα κράτη μέλη λαμβάνουν κατάλληλα μέτρα, όπως Εθνικά σχέδια Ενεργειακής Δράσης, ευεργετήματα σε συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, για την εξασφάλιση του απαραίτητου ενεργειακού εφοδιασμού σε ευάλωτους πελάτες ή την υποστήριξη των βελτιώσεων ενεργειακής απόδοσης, έτσι ώστε να αντιμετωπίζεται η ενεργειακή φτώχεια όπου εντοπίζεται, μεταξύ άλλων και μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της φτώχειας. Τέτοια μέτρα δεν εμποδίζουν το ουσιαστικό άνοιγμα της αγοράς που ορίζεται στο άρθρο 33 ή τη λειτουργία της αγοράς και πρέπει να γνωστοποιούνται στην Επιτροπή, όπου αρμόζει, βάσει της παραγράφου 15 του παρόντος άρθρου. Αυτή η γνωστοποίηση μπορεί επίσης να περιλαμβάνει μέτρα που έχουν ληφθεί στο πλαίσιο του γενικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-008714/2011
προς την Επιτροπή
Άρθρο 117 του Κανονισμού
Nikolaos Chountis (GUE/NGL)
Θέμα: Φορολόγηση ακινήτων μέσω παροχής ηλεκτρικού ρεύματος
Το ελληνικό Υπουργείο Οικονομικών αποφάσισε να φορολογήσει κάθε ηλεκτροδοτημένο ακίνητο μέσω των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος και να επιβάλλει στους παρόχους ηλεκτρικού ρεύματος να διακόψουν τη σύνδεση αν δεν καταβληθεί ο φόρος, επισείοντας μάλιστα πρόστιμα και στους παρόχους αν δεν το πράξουν.
Με δεδομένο ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της ΔΕΗ, ήδη τον τελευταίο χρόνο, λόγω της οικονομικής κρίσης αυξήθηκαν κατά 35% οι απλήρωτοι λογαριασμοί ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ 150.000 ηλεκτροδοτήσεις είναι στο κόκκινο για διακοπή της ηλεκτροδότησης, ερωτάται η Επιτροπή:
1. Μπορεί η κυβέρνηση ενός κράτους μέλους να επιβάλλει στους παρόχους υπηρεσιών ηλεκτρικής ενέργειας να εισπράττουν κρατικούς φόρους, πολύ περισσότερο που κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από τη σύμβαση αδειοδότησης των παρόχων;
2. Έχει δικαίωμα το κράτος να επιβάλλει στους παρόχους να διακόψουν την παροχή σε εκείνους τους καταναλωτές που δεν καταβάλλουν το διεκδικούμενο φόρο; Είναι αυτό συμβατό με την οδηγία 2009/72/ΕΚ, και πιο συγκεκριμένα με το άρθρο 3, παράγραφος 7, που ορίζει πως «κάθε κράτος ορίζει την έννοια των ευάλωτων καταναλωτών, όπου μπορεί να γίνεται μνεία στην ενεργειακή φτώχεια καθώς και μεταξύ άλλων στην απαγόρευση διακοπής σύνδεσης τέτοιων καταναλωτών σε κρίσιμες περιόδους»;
3. Μπορεί ένα κράτος να επιβάλλει σε παρόχους υπηρεσιών ηλεκτρικής ενέργειας και καταναλωτές, ουσιαστικά να αλλάξουν τους όρους της μεταξύ τους σύμβασης και να παρέμβει σε αυτήν θέτοντας ως όρο για τη συνέχιση της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος την καταβολή φόρου υπέρ του κράτους για το ακίνητο που ηλεκτροδοτείται; Έχουν δικαίωμα οι ενώσεις καταναλωτών να προσφύγουν κατά μιας τέτοιας παρέμβασης βάσει της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, αφού καταχρηστική ρήτρα είναι «ρήτρα σύμβασης που δεν απετέλεσε αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευσης»;
EL
E-008714/2011
Απάντηση του κ. Oettinger
εξ ονόματος της Επιτροπής
(24.11.2011)
1. Ο ορισμός των αρχών που είναι αρμόδιες για την είσπραξη των φόρων εναπόκειται στα κράτη μέλη και δεν καλύπτεται από τη νομοθεσία της ΕΕ. Καταρχήν, τα κράτη μέλη μπορούν να επιλέξουν να χρησιμοποιήσουν για την είσπραξη των φόρων και τις εταιρίες παροχής ηλεκτρικής ενέργειας. Είναι γεγονός ότι η τακτική αυτή χρησιμοποιείται ως ένα βαθμό σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες.
2. Το Αξιότιμο Μέλος του Κοινοβουλίου ερωτά επίσης κατά πόσον το επίμαχο ελληνικό μέτρο είναι σύμφωνο με το ενωσιακό δίκαιο και με ποιο τρόπο θα πρέπει να εφαρμοσθούν οι συγκεκριμένες οδηγίες της ΕΕ στην περίπτωση αυτή. Οι πληροφορίες που περιέχονται στη γραπτή ερώτηση δεν είναι αρκετά λεπτομερείς για να αξιολογηθεί το συμβατό του εθνικού μέτρου με συγκεκριμένες διατάξεις της οδηγίας 2009/72/ΕΚ (η οδηγία) ή για να κριθεί κατά πόσον εφαρμόζεται η οδηγία 93/13/ΕΚ . Καταρχήν, συμβατικές ρήτρες που απηχούν νομοθετικές ή κανονιστικές διατάξεις αναγκαστικού δικαίου δεν υπόκεινται στις διατάξεις της οδηγίας 93/13/ΕΚ (άρθρο 1 παράγραφος 2). Ωστόσο, τα κράτη μέλη μπορούν να επιβάλλουν ειδικούς όρους για την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στη δική τους επικράτεια, εφόσον εξασφαλίζουν τη συμμόρφωση με το σύνολο της σχετικής ενωσιακής νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένης της οδηγίας 2009/72/ΕΚ και των διατάξεων αυτής που αφορούν την προστασία των καταναλωτών (άρθρο 3 και παράρτημα Ι), τα δικαιώματα των ευάλωτων καταναλωτών (άρθρο 3 παράγραφοι 7 και 8) και την καθολική υπηρεσία (άρθρο 3 παράγραφος 3). Οι διατάξεις σχετικά με την καθολική υπηρεσία γεννούν σαφή υποχρέωση των κρατών μελών και παρέχουν στους οικιακούς καταναλωτές το δικαίωμα να προμηθεύονται ηλεκτρική ενέργεια. Η οδηγία δεν περιέχει διατάξεις που να εξαρτούν το δικαίωμα αυτό από την κατάσταση του νοικοκυριού ή των μεμονωμένων μελών του όσον αφορά τις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Ως προς την προστασία των ευάλωτων καταναλωτών, η οδηγία υποχρεώνει τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την τήρηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές. Ωστόσο, η οδηγία παρέχει την ευχέρεια στα κράτη μέλη (αν και τα υποχρεώνει να το πράξουν) να ορίζουν αυτά την έννοια των ευάλωτων καταναλωτών.
