Περίπου ως… απαγορευμένη λέξη, ακούγονται το τελευταίο διάστημα οι εκλογές. Οι πρόωρες εκλογές για να ακριβολογούμε, που θα σηματοδοτήσουν τη λήξη μιας εθνικής εκκρεμότητας: Θα αφαιρέσουν από το ΠΑΣΟΚ μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η οποία στηρίχτηκε στην απατηλή υπόσχεση ότι «λεφτά υπάρχουν».
Η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν έχει αποκτήσει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας κυβέρνησης συνεργασίας και εθνικής συνεννόησης. Για να συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα έπρεπε ο πρωθυπουργός που επελέγη ως κοινή συνιστώσα τριών κομμάτων, να επιλέξει ένα σχήμα μάχης με αντιπροσωπευτική εκπροσώπηση. Και όχι φυσικά να στηριχτεί κατά συντριπτική πλειοψηφία σε κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που ευθύνονται για το γεγονός ότι το Κίνημα έχει κατρακυλήσει δημοσκοπικά σε επίπεδα… Ένωσης Κέντρου.
Ανεξαρτήτως λοιπόν του αν θα προχωρήσει σε ανασχηματισμό, που θα είναι ακόμη πιο επώδυνος πολιτικά, καθώς θα πρέπει να τηρηθούν ευαίσθητες ισορροπίες, και ο ίδιος ο Λουκάς Παπαδήμος γνωρίζει ότι οι εκλογές θα λειτουργήσουν λυτρωτικά για τη χώρα.
Θα βάλουν τελεία στην πολιτική εκκρεμότητα. Θα δώσουν μια νέα πλειοψηφία, περισσότερο αντιπροσωπευτική και με νωπή λαϊκή εντολή, ώστε να διαχειριστεί την καθημερινότητα και το μέλλον των Ελλήνων, με ρεαλισμό, ευπρέπεια αλλά και διεκδικητικότητα.
Ταυτόχρονα, θα στείλουν στο εξωτερικό το μήνυμα ότι οι Έλληνες δεν παραιτούνται της προσπάθειας, διεκδικούν ωστόσο το δικαίωμά τους σε μια άλλη πολιτική, που θα έχει αντίκρισμα, και δεν θα συνεπάγεται απλώς την περαιτέρω υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου τους.
Για όλους αυτούς τους λόγους, είναι να απορεί κανείς που τόσοι πολλοί, και τόσο έντονα δείχνουν να αρνούνται πεισματικά τη χρησιμότητα των εκλογών. Την εθνική ανάγκη των εκλογών. Σε σημείο που να προκαλούνται ερωτηματικά.
