Η αναφορά έρχεται σε ευθεία αντίθεση με όλες τις τελευταίες δηλώσεις Ελλήνων αξιωματούχων, με επικεφαλής τον υπουργό των Οικονομικών, σύμφωνα με τις οποίες το PSI θα έχει ολοκληρωθεί ως το τέλος του Ιανουαρίου ή το αργότερο τα μέσα Φεβρουαρίου.
Αυτό επομένως που προκύπτει από την έκθεση, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα το απόγευμα της Δευτέρας, δεν είναι μόνο η εκ των πραγμάτων μετάθεση των εκλογών για αργότερα, αλλά και η ανησυχία για την πορεία του PSI, καθώς φαίνεται, αν και δεν ομολογείται, ότι υπάρχει εμπλοκή.
Επί του θέματος δεν υπάρχει πληροφόρηση – σε αντίθεση με τον ορυμαγδό πληροφοριών για την υπόθεση του ηγουμένου του Βατοπεδίου Εφραίμ, αλλά και τις δηλώσεις Γιλμάζ περί ανάμιξης των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών σε εμπρησμούς ελληνικών δασών.
Σε σημείο να δημιουργείται δικαιολογημένα η αίσθηση πως κυβέρνηση και κόμματα περί άλλα τυρβάζουν, καθώς ξαφνικά ανακύπτουν θέματα που σκοπό έχουν να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, συσκοτίζοντας ζητήματα που μπορεί να οδηγήσουν τη χώρα σε άτακτη χρεοκοπία.
Ο πρωθυπουργός έχει ήδη χάσει άλλη μία εβδομάδα προσπαθώντας να συντονίσει την κυβέρνησή του και να λάβει ανανεώσεις πίστης από τους αρχηγούς των κομμάτων που τον στηρίζουν, με αποκορύφωμα τη σημερινή συνάντηση με τον Γ. Παπανδρέου και δίνοντας την εντύπωση ότι η πορεία της κυβέρνησης και του PSI εξαρτώνται από τις υπό δρομολόγηση εξελίξεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.
Αν μάλιστα υπάρχει βάση σε όσα λέει τώρα ο Τούρκος πρώην πρωθυπουργός, τότε το μόνο που πραγματικά έπρεπε να απασχολεί όσους «εκπλήσσονται» είναι η αδυναμία των ελληνικών υπηρεσιών να εντοπίσουν τα αίτια των εμπρησμών.
Και μάλιστα σε μια εποχή που όλα αυτά έπρεπε να περνούν από «ψιλό κόσκινο», καθώς εκείνη ακριβώς την περίοδο η Τουρκία προετοίμαζε την ενταξιακή πορεία της και η Ελλάδα της πρόσφερε την αμέριστη συμπαράστασή της.
Και όχι μόνο αυτό. Ακριβώς εκείνη την περίοδο δρομολογούνταν και σημαντικές παραχωρήσεις υπέρ της Τουρκίας, όπως οι Συμφωνίες της Μαδρίτης και του Ελσίνκι.
Η παρελθοντολογία για τα αυτονόητα, που έπρεπε να είχαν έκτοτε αντιμετωπιστεί, και η όψιμη έκπληξη, αλλά και οι αντιπαραθέσεις σχετικά με την σύλληψη του Εφραίμ, αποδεικνύουν πως το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν ασχολείται ποτέ με τα πραγματικά φλέγοντα θέματα της στιγμής.
Στην έκθεσή του, το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο (IIF), αναφέρει ότι το 2012 θα είναι μια εξαιρετικά κρίσιμη χρονιά για την ίδια την επιβίωση του ευρώ, προβλέποντας για την Ευρώπη ύφεση της τάξης του 1% - την ώρα που οι ΗΠΑ θα παρουσιάζουν ρυθμό ανάπτυξης 2,1% και η Ιαπωνία 1,9%.
Παράλληλα, προβλέπεται συνέχιση της ενίσχυσης του δολαρίου έναντι του ευρώ, ενώ, λόγω της αστάθειας και της ανάγκης των επενδυτών να αναζητούν ασφαλή καταφύγια, η τιμή του χρυσού θα ξεπεράσει τα 1.600 δολάρια η ουγγιά.
Έτσι, την ώρα που η Ελλάδα απασχολείται με την είσοδο ή όχι του Εφραίμ στη φυλακή, το πραγματικό πρόβλημα είναι αν θα υπάρξει έξοδος της χώρας από το ευρώ και, τελικά, αν θα επιζήσει ή όχι η ίδια η ευρωζώνη.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Τόμας Μάγερ, ο επικεφαλής οικονομολόγος της Ντόιτσε Μπανκ, δήλωσε πως δεν είναι ταμπού - και επομένως δεν αποκλείεται - έξοδος χώρας από την ευρωζώνη.
Μάλιστα, προέβλεψε πως η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί στην Ελλάδα μετά τις εκλογές του 2012, δεν θα είναι σε θέση να συνεχίσει τις περικοπές και την πολιτική της αυστηρής λιτότητας και επομένως η χώρα θα υποχρεωθεί να «κόψει» δικό της νόμισμα.
Δηλώσεις αυτού του είδους προοιωνίζονται ουσιαστικά χρεοκοπία της Ελλάδας, η οποία θα «σκάσει» στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης.
Κάτι που δεν αποκλείεται να συμβεί και επί της παρούσης κυβέρνησης, αν κρίνουμε από την πορεία του PSI που περπατάει σαν… τον κάβουρα!
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, το μόνο βέβαιο είναι πως η εμμονή σε περικοπές και σκληρή λιτότητα θα οδηγήσουν την οικονομία στον απόλυτο στραγγαλισμό – χωρίς να είναι καθόλου βέβαιο (το αντίθετο μάλλον) ότι τα εξαιρετικά υφεσιακά αυτά μέτρα θα αποτρέψουν την χρεοκοπία.
Υπό αυτήν την έννοια, είτε με τις αποκαλύψεις Γιλμάζ (κατόπιν πυρκαγιών), είτε με όλες τις τελευταίες αναποτελεσματικές κινήσεις, αποδεικνύεται μια πρωτοφανής και διαχρονική ανικανότητα διακυβέρνησης της χώρας και προστασίας της.