Οι αποκαλύψεις του κ. Γιλμάζ, έρχονται να επιβεβαιώσουν, όσα ψιθυρίζει ο λαός και δειλά κάποιοι πολιτικοί, για «ξένο δάκτυλο», τα καλοκαίρια που η Ελλάδα καίγεται απ΄ άκρη σʼ άκρη, ανεξήγητα, σαν να λειτουργεί κάποιο καλά οργανωμένο αντεθνικό σχέδιο.
Οι θεωρίες περί «Τούρκων που καίνε την Ελλάδα», δεν εδράζονται μόνο στη γνώση των προσφιλών επιχειρησιακών τακτικών της γείτονος χώρας και των επεκτατικών αισθημάτων αγάπης που μόνιμα διατυπώνει -ως επίσημη διοίκηση- αλλά και στα περιστατικά συλλήψεων υπηκόων της Τουρκίας στην Ελληνική Επικράτεια, και άλλων σχετικών ομολογιών.
Ο κ. Γιλμάζ, δεν είναι μία τυχαία προσωπικότητα, υπήρξε Πρωθυπουργός, και οι αναφορές του περί αντιποίνων, πέραν του ότι απαιτούν άμεση διερεύνηση από την ελληνική πλευρά, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση, εγείρουν και έναν ακόμη προβληματισμό. Δεν μίλησε απλά για κάποιες επιθετικές ενέργειες, για κάποια εχθροπραξία, που σε περίοδο πολέμου, γίνονται εμφανώς, μίλησε για «αντίποινα».
Τα αντίποινα έχουν το νόημα της δράσης-αντίδρασης, άρα όταν η Ελλάδα ή η Κύπρος, ασκούσαν την πολιτική τους και αυτή έβλαπτε τα συμφέροντα της Τουρκίας, η τελευταία προέβαινε σε πράξεις που στόχο είχαν να ανταποδώσουν το «εθνικό κακό».
Αυτό όμως, για να έχει και το στρατηγικό του αποτέλεσμα, πέρα της φυσικής καταστροφής και της οικονομικής και κοινωνικής κατʼ επέκταση που επέφερε μία πυρκαγιά, θα έπρεπε να έρθει εις γνώση, της Ελληνικής πλευράς, για παραδειγματισμό. Ότι δηλαδή η γειτονική μας χώρα, είναι «ενοχλημένη» και απαντά με αυτό τον τρόπο. Αλλιώς δεν έχει νόημα η λέξη «αντίποινα» που χρησιμοποίησε ο κ. Γιλμάζ.
Κι αν αυτή η ανάγνωση-θεωρία είναι αληθής, αν δηλαδή, κάθε φορά που ασκούμε εξωτερική πολιτική, ενημερωνόμαστε μέσω υπογείων διαδρομών, για τα «αντίποινά» μας;;;.. για να μην το ξανακάνουμε, τότε, πόσα τέτοια αντίποινα μας έχουν συμβεί και ποιας κλίμακας, διότι οι φωτιές να υποθέσουμε είναι μία εκ των δυνητικών μας τιμωριών.
Όποια κι αν είναι η εκτίμηση των δηλώσεων του πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας, όποια κι είναι η σκοπιμότητά τους, οφείλουμε να είμαστε πλέον, εθνικά, περισσότερο προσεκτικοί.
Ειδικά εν μέσω οικονομικής κρίσης που οι άμυνες της χώρας έχουν αδυνατίσει σε όλα τα επίπεδα, η διαφύλαξη της εθνικής, εδαφικής και κοινωνικής ακεραιότητας, πρέπει να είναι τέτοια και ισχυρά αποτρεπτική, που να μην επιτρέπει άλλα «αντίποινα».
