STATESMEN
Είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς, τι ακριβώς ζητούν και επιδιώκουν οι τρεις «ετερόκλητοι» Υπουργοί της κυβέρνησης. Το κείμενό τους είναι «πολιτικό», ή συνιστά δημόσια απολογία, μπροστά στην αδυναμία της κυβέρνησης και των ιδίων, σ΄ έναν βαθμό, να επιτύχουν στα υπουργεία που διοικούν;
Αν το κείμενο αυτό είχε δει το φως της δημοσιότητας, πριν τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009, ή ακόμη το πρώτο «αμαρτωλό» δεκάμηνο της Κυβέρνησης Παπανδρέου, θα είχε κάποια αξία, στο βαθμό που όλοι, ανεξαρτήτως που ανήκουμε, θα πιστεύαμε ότι πράγματι νέες ιδέες σωστές στη βάση τους, ανεφάρμοστες στην πράξη λόγω της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, βγαίνουν μπροστά, και θα μας έδιναν ελπίδα.
Σήμερα, μας κάνουν να χαμογελάμε, με πικρία και απογοήτευση, επειδή η Κυβέρνηση –και αυτοί μαζί- έφεραν την ασθενούσα Ελλάδα στον πρόωρο θάνατο, αφού την πέρασαν από την εντατική, με λάθος θεραπεία.
Γιατί η κα Διαμαντοπούλου, έπρεπε να κάνει την «επανάστασή» της, ξεκινώντας από το χώρο των Πανεπιστημίων, της τριτοβάθμιας και μεταπτυχιακής παιδείας; Αυτό ήταν το πρόβλημα σήμερα; Αν η πανεπιστημιακή εκπαίδευση είναι κακή, πώς εξηγείται ότι διαχρονικά διαπρέπουν στο εξωτερικό οι Έλληνες, περισσότερο αυτοί που πήραν πτυχίο από ελληνικό πανεπιστήμιο και μετέβησαν στο εξωτερικό για μεταπτυχιακές σπουδές, λιγότερο –πολύ λιγότερο- αυτοί που ξεκίνησαν τις σπουδές τους εκτός Ελλάδος.
Η Ελλάδα, οι Έλληνες πάσχουν, πάνω απ΄ όλα, από έλλειψη παιδείας και κουλτούρας. Όχι γνώσεων. Πάσχουν από έλλειψη αστικής συμπεριφοράς και συνείδησης, ευγένειας και τρόπων, ανέχειας και σεβασμού, αλτρουισμού και αλληλεγγύης. Αν αυτά λυθούν, τότε –και μόνο τότε- η Ελλάδα θα αλλάξει. Πολιτισμός στο σπίτι, στους δρόμους. Μια τέτοια «μεταρρύθμιση» δεν θα ενοχλούσε κανένα προσωπικά ή επαγγελματικά, και η επιρροή της θα ήταν τεράστια στην κοινωνία.
Δεν θα είχαμε φαινόμενα «ανομίας», «έλλειψης συλλογικού συμφέροντος», «περιφρόνησης κάθε έννοιας δικαιοσύνης», «αντιδημοκρατικής και αντικοινωνικής συμπεριφοράς», «τυφλών τσαμπουκάδων», όπως καταγγέλλουν οι τρεις Υπουργοί στην κοινή τους παρέμβαση.
Δεν θα είχαμε όμως και την αναρχία των σκουπιδιών, των μέσων δημόσιας και ιδιωτικής κυκλοφορίας, την αναρχία στην υγεία, τα κλειστά πανεπιστήμια. Δεν θα είχαμε τους «ψευτοδιανοούμενους», τους πατέρες του έθνους, τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, το πολιτικό σύστημα, όπως λειτουργεί σήμερα.
Δεν θα είχαμε ανέργους, μισθοσυντήρητους κάτω από το όριο της φτώχειας, ανθρώπους σε απόγνωση, κρατικοσυντήρητους επιχειρηματίες, αδιάφορους δημόσιους λειτουργούς.
Καμιά λοιπόν πολιτική αξία δεν έχει το άρθρο των τριών Υπουργών, πλην ενός εσωκομματικού πάζλ, για τον επόμενο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Μιμούνται τους Γάλλους σοσιαλιστές, που αφού φαγώθηκαν μεταξύ τους, είναι σήμερα το πρωί ενωμένοι για τη διεκδίκηση της εξουσίας.
Στη χώρα μας όμως, σήμερα, το πρόβλημα είναι πώς θα φύγει το ΠΑΣΟΚ από την εξουσία. Δεν μπορεί συγχρόνως, να θέλεις το ΠΑΣΟΚ και την πρόοδο της Ελλάδος. Είναι πλέον αντιφατικό.
Εκτός αν η χιλιοειπωμένη φράση τους «θα βουλιάξουμε όλοι μαζί ή θα σωθούμε όλοι μαζί» αφορά τους ίδιους. Το βέβαιο είναι, ότι για να σωθεί η Ελλάδα, πρέπει να βουλιάξει, και βουλιάζει, το ΠΑΣΟΚ και κάποιοι πρέπει να σωθούν.
Το επιβεβαιώνει εξάλλου ο Πρωθυπουργός τους, στην κυριακάτικη συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα» και στο άρθρο του στην «Καθημερινή», που «ακύρωσαν» επικοινωνιακά οι τρεις Υπουργοί με την ανοιχτή επιστολή τους: «Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει λόγο ύπαρξης», αν δεν αντιμετωπίσει την κρίση. Και δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει. Μήπως αυτός είναι ο στόχος της ανοιχτής «επιστολής»;
