ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Η πολιτική είναι η κατεξοχήν τέχνη της σύνθεσης. Της πρόσθεσης και του πολλαπλασιασμού. Της άθροισης δυνάμεων, ιδεών, προθέσεων και αποφασιστικότητας, με στόχο την κινητροδότηση ανατροπών. Αν μπορούσε κανείς να αναζητήσει στη διαχρονικά έμπλεη ποικιλίας νοημάτων ελληνική γλώσσα, μια και μόνη λέξη, μάλλον θα έτεινε στην εσωτερική δυναμική της «σύνθεσης». Που υπερβαίνει και έχει περισσότερο πολιτικό, επομένως και ουσιαστικό περιεχόμενο, σε σχέση με τη συναίνεση, ή την πολιτική «συνεννόηση».
Ειδικά σε μια εποχή σαν τη σημερινή, η «σύνθεση» θα ήταν το κυρίαρχο ζητούμενο, σε μια εθνική σταυροφορία για την έξοδο από την κρίση. Μια προσπάθεια από την οποία κανείς δεν θα περίσσευε…
Έτσι θα είχαν τα πράγματα, αν δεν μιλούσαμε για τη σημερινή Ελλάδα, και το διαχρονικά μοιραίο ΠΑΣΟΚ. Τα «πολλά ΠΑΣΟΚ», που βρίσκονται σήμερα στην εξουσία, ως άθροισμα συμβιβασμών του Γιώργου Παπανδρέου με εκείνους που έχουν προσωπική ατζέντα να τον διαδεχθούν στην ηγεσία του Κινήματος το οποίο ίδρυσε ο πατέρας του.
Στη συγκεκριμένη συγκυρία λοιπόν, οι «κοινές δράσεις» είναι δύσκολο να εξασφαλιστούν. Επειδή δεν ξεκινούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις από την ίδια αφετηρία. Υπάρχει «άνθος του κακού». Και είναι φυσικά το ΠΑΣΟΚ, που σαν αύριο, συμπληρώνει 30 χρόνια από την εκλογική νίκη του 1981. Τότε που οι Έλληνες πίστεψαν ότι θα ζούσαν Αλλαγή. Τελικά ζήσαμε ένα δράμα.
Ακούγοντας κανείς σήμερα τον Γιώργο Παπανδρέου, μετά τη συνάντησή του με τον Κάρολο Παπούλια, να δηλώνει ότι οι πολιτικές δυνάμεις θα πρέπει να προχωρήσουν όλες μαζί, με την πρόσθετη επισήμανση ότι «κανείς δεν περισσεύει», θα δυσκολευόταν… να μην διαφωνήσει.
Για τον απλούστατο λόγο ότι, από την εθνική σταυροφορία για την ανάκτηση της εθνικής αξιοπρέπειας, κάποιος περισσεύει. Και είναι φυσικά το ΠΑΣΟΚ. Η αιτία του κακού, που μας έφερε ως εδώ. Μέσα σε τριάντα χρόνια. Με τρεις διαφορετικούς αρχηγούς. Πάντοτε όμως, με την ίδια διαβρωτική για την Ελλάδα και το μέλλον της νοοτροπία.
Μια νοοτροπία που διαμόρφωσε την Ελλάδα του δήθεν. Τη χώρα που έζησε με δανεικά όνειρα. Και όταν ήρθε η στιγμή της απόδοσης λογαριασμού, ο «ιδιοκτήτης» συνεχίζει να φοροδιαφεύγει. Και «ιδιοκτήτης» είναι το ΠΑΣΟΚ.
