Του Δημήτρη Μπούρλου*
Πριν ολοκληρωθούν οι ήδη νομοθετημένες αυξήσεις ορίων ηλικίας, που
προέβλεπε ο νόμος Λοβέρδου (Ν. 3863/2010 κ.λπ.), έχουμε νέα, βίαια παρέμβαση με
αυξήσεις και ορίων και, σε κάποιες περιπτώσεις και του απαιτούμενου χρόνου
ασφάλισης, που διαψεύδουν τα θεωρούμενα ως ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, με
τρόπο που αναμφίβολα αντιστρατεύεται τόσο την αρχή της αναλογικότητας όσο και
της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης των ασφαλισμένων προς το κράτος αλλά και του
ασφαλιστικού τους φορέα.
Δεν θίγονται από τις νέες αυξήσεις ορίων ηλικίας:
α. Όσοι έχουν
θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα (δηλαδή έχουν και την ηλικία, και τον χρόνο
ασφάλισης που απαιτείται κατά περίπτωση) μέχρι 31-12-2012 και
β. Όσοι έχουν
κατοχυρώσει το δικαίωμά τους όπως σε κάθε περίπτωση καθορίζεται με τον νόμο
Λοβέρδου (10.500 ημέρες ή 5.500 ημέρες και ανήλικο, 10.000 ημέρες κ.λπ.), μέχρι
31-12-2012.
Από τις νέες αυξήσεις ορίων ηλικίας δεν διασώζονται ούτε κατηγορίες που οι
μέχρι σήμερα ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις είχαν αντιμετωπίσει με ευαισθησία,
όπως απασχολούμενοι σε βαρέα και ανθυγιεινά, οικοδόμοι, αγρότες κ.λπ.
Οι αυξήσεις ορίων ηλικίας από το 2012 στο 2013 γίνονται χωρίς στοιχειώδη
μεταβατικότητα και φτάνουν από 2 έως και 5 έτη. Η απότομη αυτή αύξηση είναι
πρωτοφανής όχι μόνο για τη χώρα μας αλλά και για όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, που
στις περισσότερες περιπτώσεις αυξήσεων είχαν μακρύτατο χρόνο προσαρμογής.
Πρέπει δε να υπενθυμίσω ότι η νέα αυτή αύξηση δεν ήταν απόρροια διαφορετικής
αναλογιστικής προσέγγισης, αλλά έμπνευση εξοικονόμησης δαπανών με καθαρά
δημοσιονομικά κίνητρα.
Ο συνδυασμός της διευκόλυνσης των απολύσεων με την αύξηση των ορίων ηλικίας
είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει πλήθος ανέργων που δεν θα μπορούν ούτε εργασία
να εξεύρουν ούτε στη συνταξιοδότηση να προστρέξουν και θα στερούνται κατ' αυτό
τον τρόπο ακόμη και ενός στοιχειώδους εισοδήματος. Είναι λοιπόν επιτακτική
ανάγκη να διαμορφωθεί πλαίσιο που θα τους επιτρέπει να συνταξιοδοτούνται έστω
με μειωμένη σύνταξη (κατά 5 έτη νωρίτερα), κάτι που δεν μπορούν να κάνουν με το
ισχύον σήμερα καθεστώς, όπου υπάρχει η απαγορευτική προϋπόθεση του να έχουν τα
τελευταία 5 έτη από 100 ένσημα ετησίως.
*Ο Δ. Αθ. Μπούρλος, είναι δικηγόρος,
εκδότης του περιοδικού "Νομοθεσία ΙΚΑ"
«Αυγή»
