Ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν, ο προκάτοχος δηλαδή του Μπαν Κι Μουν, ανέλαβε ρόλο μεσολαβητή για την εκτόνωση της κρίσης στη Συρία. Εκεί όπου το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ, σε αντίθεση με εκείνα του Χόσνι Μουμπάρακ στην Αίγυπτο και του Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη, που κατέρρευσαν με θόρυβο, μετά το ξέσπασμα της Αραβικής Άνοιξης, επιδεικνύει αξιοζήλευτη αντοχή.
Η άρνηση της Ρωσίας και της Κίνας να συναινέσουν στην ανάληψη δράσης από την πλευρά του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, έχει μπλοκάρει διπλωματικά την εκτόνωση της κατάστασης. Ενώ, σε στρατιωτικό επίπεδο η πόλη Χομς στην οποία είχαν οχυρωθεί οι αντικαθεστωτικοί έπεσε στα χέρια των δυνάμεων του Μπασάρ αλ Άσαντ. Και τα χειρότερα έρχονται.
Στη διεθνή σκακιέρα, είναι σύνηθες για προσωπικότητες που έχουν διαδραματίσει ρόλο σε τόσο σημαντικά πόστα όσο ο Κόφι Ανάν ως Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, να αναλαμβάνουν «ευαίσθητες» αποστολές, όπως την εξεύρεση λύσης στο θέμα της Συρίας.
Το αντικειμενικό πρόβλημα είναι ότι ο Κόφι Ανάν πέρασε στην Ιστορία ως ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ που έφτιαξε ακόμη και Σχέδιο με το όνομά του για την επίλυση του Κυπριακού, κατέληξε ωστόσο να το δει… κουρελόχαρτο. Πόσο μπορεί λοιπόν να προσδοκά κανείς βάσιμα ότι αυτή τη φορά, θα πετύχει σε μια σύγκρουση η οποία έχει και καθημερινό στρατιωτικό περιεχόμενο;
