Στο κυνήγι της ανάπτυξης, μιας μέχρι και σήμερα άγνωστης έννοιας όχι μονάχα για την Ελλάδα, αλλά συνολικά για την ευρωπαϊκή οικονομία, με την προφανή εξαίρεση της Γερμανίας, ο Λουκάς Παπαδήμος μοιάζει να είναι αισιόδοξος.
Αυτό τουλάχιστον φάνηκε από όσα δήλωσε ο πρωθυπουργός της μεταβατικής κυβέρνησης, στη συνέντευξη Τύπου την οποία παραχώρησε στις Βρυξέλλες, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μιας Συνόδου που, για πρώτη φορά μετά από σχεδόν δυο χρόνια, δεν είχε την Ελλάδα ως πρώτο θέμα στην ατζέντα των συζητήσεων.
Ανάπτυξη λοιπόν. Η έννοια ταμπού για την οικονομία της ευρωζώνης, χωρίς την οποία καμία οικονομία δεν μπορεί να προσδοκά βάσιμα ότι θα καταφέρει να εξέλθει από την κρίση. Πόσο μάλλον, μια οικονομία σαν την ελληνική, που έχει προ πολλού απολέσει τη δυνατότητα να συνδιαλέγεται με τις αγορές, και εξαρτάται πλήρως από τις διαθέσεις των δανειστών της.
Για να υπάρξει ωστόσο ανάπτυξη, θα πρέπει να διοχετευτεί χρήμα στην πραγματική οικονομία. Και κάτι τέτοιο, δεν φαίνεται τόσο καθαρά στον ορίζοντα, από τη στιγμή που η στόχευση της ανάπτυξης περιορίζεται ουσιαστικά στην αξιοποίηση των πόρων του ΕΣΠΑ και των λοιπών κοινοτικών δράσεων, χωρίς τις οποίες έχουν μπλοκάρει τα μεγάλα έργα.
Η πραγματική ροή ενισχύσεων στην πραγματική οικονομία, θα μπορούσε να προέλθει μονάχα από δυο οδούς. Είτε, στα πρότυπα της Fed, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα τυπώσει ευρωομόλογα, που θα διευκολύνουν την κινητικότητα του χρήματος στην ευρωζώνη, είτε η Γερμανία θα άρει τις ενστάσεις της και θα επιτρέψει την ενίσχυση των ταμειακών αποθεμάτων του EFSF, του ESM και του καινούριου Ταμείου που έχουν προτείνει στους Ευρωπαίους οι Αμερικανοί δια του Τίμοθι Γκάιτνερ.
Μέχρι τότε, η προσδοκία της ανάπτυξης θα… μένει να αποδειχτεί, ως προς το υλοποιήσιμο του περιεχομένου της. Όπως είπε ο Λουκάς Παπαδήμος, η Ελλάδα μπορεί και θα καταφέρει. Μόνο που η μεγάλη απορία αφορά μια άλλη διάσταση του προβλήματος: Αν μπορεί η Ευρώπη. Και αν θα καταφέρει αυτή τη φορά να αντιμετωπίσει με επάρκεια την ιστορική πρόκληση. Αφήνοντας πίσω τις πολιτικές συμπεριφορές της, κατά τη «Monde» παιδικής χαράς…
