Ο Ευάγγελος Βενιζέλος αποτελεί ήδη «ιδιαίτερη» περίπτωση για τη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου. Έγινε ο πρώτος δελφίνος που έχασε τη μάχη για την ηγεσία, βρέθηκε στα πρόθυρα της αυτονόμησης, δεν το έκανε, παρέμεινε στο «μαντρί», είδε εκείνον που τον νίκησε να γίνεται πρωθυπουργός, και τελικά τον διαδέχεται, χωρίς μάλιστα αντίπαλη υποψηφιότητα.
Η πρώτη φορά μιας «δεύτερης ευκαιρίας» λοιπόν, έχει τη σημασία της για το ΠΑΣΟΚ. Το οποίο, την ώρα που απειλείται με πολιτικό αφανισμό εξαιτίας του Μνημονίου και όσων προηγήθηκαν τα δυο χρόνια της διακυβέρνησης, στρέφεται στο μοναδικό πολιτικό στέλεχός του, που δείχνει να διαθέτει τα επαρκή προσόντα για να περισώσει την κατάσταση. Και εξελικτικά, να το οδηγήσει σε έξοδο από την κρίση.
Υπό άλλες συνθήκες, ένας πολιτικός ο οποίος αποδοκιμάστηκε από την εκλογική βάση του κόμματός του, όταν διεκδίκησε την εξουσία, δεν θα μπορούσε μετά από πέντε χρόνια να εμφανίζεται ως λυτρωτής. Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έρχεται ουσιαστικά να θυσιάσει το πολιτικό κεφάλαιό του, για να σώσει το ΠΑΣΟΚ. Όπως συνέβη το περασμένο καλοκαίρι, όταν ανέλαβε τα ηνία του υπουργείου Οικονομικών, γνωρίζοντας ότι θα περνούσε στην κατηγορία των… πλέον αντιπαθών για την κοινωνία πολιτικών, λόγω των σκληρών μέτρων που ήταν υποχρεωμένος να πάρει.
Αυτή η αίσθηση του καθήκοντος όμως, ήταν που διαχρονικά ξεχώριζε τον Ευάγγελο Βενιζέλο από τα υπόλοιπα στελέχη. Και στη σημερινή συγκυρία, τον κατέστησε αυτονόητη και μοναδική επιλογή για την ηγεσία του.
Όταν διαδεχόταν τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου στο υπουργείο Οικονομικών, γνώριζε ότι αποχαιρετούσε τις προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες του για τη διεκδίκηση της πρωθυπουργίας, κάτι που παραδέχτηκε και ο ίδιος με κατά καιρούς δηλώσεις του, περί του προσωπικού πολιτικού κεφαλαίου που σπατάλησε.
Σήμερα που διαδέχεται τον Γιώργο Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, γνωρίζει ότι η θητεία του έχει μεταβατικό χαρακτήρα. Να συγκρατήσει το ΠΑΣΟΚ δυνάμεις σε αυτές τις εκλογές. Να αποφύγει μια ολοκληρωτική καταστροφή, που δεν θα του επιτρέψει ποτέ ξανά στο μέλλον να διεκδικήσει την εξουσία. Να προχωρήσει σε λελογισμένες αλλαγές. Και να παραδώσει στον διάδοχό του, ένα κόμμα σε πολύ καλύτερη κατάσταση από ό, τι το παραλαμβάνει σήμερα ο ίδιος. Αυτή θα είναι και η μεγάλη, ιστορική προσφορά του στον χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης.
