Η κλεψύδρα των ευκαιριών αρχίζει να αδειάζει επικίνδυνα για τον Νικολά Σαρκοζί, που καθώς πλησιάζουμε στην ημερομηνία διεξαγωγής των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας, 22 Απριλίου και 6 Μαϊου, βλέπει την απόσταση που τον χωρίζει από τον Φρανσουά Ολάντ να μικραίνει οριακά.
Και σίγουρα όχι στο σημείο που θα του επέτρεπε να προσδοκά βάσιμα σε μια μεγάλη ανατροπή στον δεύτερο γύρο, εκεί όπου θα μπορούσε να μετατρέψει την αναμέτρηση σε προσωπική μονομαχία, και να επιβεβαιώσει την προσωπική υπεροχή του έναντι του υποψηφίου των Σοσιαλιστών.
Η τελευταία δημοσκόπηση που διενεργήθηκε δείχνει ότι στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, ο Φρανσουά Ολάντ θα θριαμβεύσει, με τη διαφορά του από τον Νικολά Σαρκοζί να κυμαίνεται στο +18% (59%-41%). Με τους συμβούλους επικοινωνίας και στρατηγικής του σημερινού ενοίκου του Ελιζέ, να μην απέχουν πλέον πολύ από το να εξαντλήσουν τις καινοτόμες ιδέες και την ευρηματικότητά τους, στην προσπάθεια να αλλάξουν τα δεδομένα.
Δεν ήταν φυσικά τυχαία η επιλογή του Γάλλου Προέδρου να σηκώσει τους τόνους στο μεταναστευτικό, ένα θέμα το οποίο άπτεται της καθημερινότητας, και αγγίζει τα πρωτεύοντα ενδιαφέροντα της σημερινής γαλλικής κοινωνίας, απειλώντας ακόμη και με αποχώρηση από τη Συνθήκη Σένγκεν.
Μια ομιλία στην οποία έδωσαν το παρών τόσο ο διάσημος Γάλλος ηθοποιός Ζεράρ Ντεπαρντιέ, όσο και η Μπερναντέτ Σιράκ, σύζυγος του άλλοτε Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας Ζακ Σιράκ, τον οποίο έστειλε σε πολιτική εφεδρεία ο Νικολά Σαρκοζί, πριν από μερικά χρόνια.
Όσο περνάει ο καιρός, και το κλίμα δεν αναστρέφεται, τόσο θα καθίσταται περισσότερο κατανοητή στο επιτελείο του Νικολά Σαρκοζί μια πραγματικότητα την οποία αντιλήφθηκαν από την πρώτη στιγμή όλοι οι άλλοι. Η διακυβέρνησή του αποδείχτηκε κατώτερη των προσδοκιών που είχε από εκείνον η γαλλική κοινωνία.
Η δε ταύτισή του με την Άνγκελα Μέρκελ, τον τραβάει σαν βαρίδι στον βυθό της πολιτικής κυριαρχίας. Ειδικά από τη στιγμή που ο Φρανσουά Ολάντ επιχειρεί, και καταφέρνει μέχρι στιγμής να πείσει, ότι εκείνος μπορεί να πετύχει μια καλύτερη διαπραγμάτευση του Συμφώνου Σταθερότητας το οποίο προωθεί το Βερολίνο. Προς όφελος φυσικά της γαλλικής κοινωνίας.
