Τελικά, ήθελε ο Γιώργος Παπανδρέου τον Ευάγγελο Βενιζέλο για διάδοχό του, ή απλώς έκανε την ανάγκη… φιλοτιμία; Οι πραγματικές προθέσεις, οι σκέψεις και τα συναισθήματα του απερχόμενου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορούν να καταγραφούν πειστικά και ξεκάθαρα, από τη στιγμή που οι παραπάνω ερωτήσεις ανήκουν στη σφαίρα εκείνων που… δεν επιδέχονται ξεκάθαρης, και προπάντων δημόσιας απάντησης.
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν πήρε θέση στη μάχη της διαδοχής. Με τη διαγραφή βουλευτών που βρίσκονταν πολύ κοντά του, όπως συνέβη με τη Λούκα Κατσέλη και τον Χάρη Καστανίδη, αποδυνάμωσε εκ των πραγμάτων δραματικά την παπανδρεϊκή πτέρυγα στο εσωτερικό του Κινήματος. Και υπονόμευσε τις όποιες πιθανότητες είχε ο Χρήστος Παπουτσής να θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία, και να κοντράρει τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Ακόμη όμως και την κρίσιμη ώρα της τελικής μάχης στο Εθνικό Συμβούλιο, αρκούσε μια δική του παρέμβαση για να πειστεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος, καθώς και τα κορυφαία στελέχη του Κινήματος που αντιδρούσαν, να δεχθούν μια «πολιτική» υποψηφιότητα από την πλευρά του Χρήστου Παπουτσή, ακόμη κι αν δεν ήταν σύννομη με το καταστατικό, από τη στιγμή που δεν συνοδευόταν από τον απαραίτητο αριθμό υπογραφών.
Ούτε τότε ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε τίποτα. Και ουσιαστικά άφησε το ΠΑΣΟΚ να παραδοθεί… πακεταρισμένο στα χέρια του Ευάγγελου Βενιζέλου. Του πολιτικού ο οποίος τον αμφισβήτησε το 2007, λίγο έλειψε να διαγραφεί από το ΠΑΣΟΚ, ή να φύγει μόνος του, δημιουργώντας ένα νέο κόμμα, για να καταλήξει τελικά σε ρόλο συνδιαχειριστή της εξουσίας, από τη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Οικονομικών, το καλοκαίρι του 2011.
Οι ερμηνείες για τη στάση του Γιώργου Παπανδρέου είναι πολλές. Με κυρίαρχη εκείνη της «διπλής ανάγνωσης». Ή μάλλον, του «διπλού παιχνιδιού». Με τις επιλογές του, ο Γιώργος Παπανδρέου έδειξε ότι κανείς άλλος δεν είναι σε θέση να εκφράσει την παπανδρεϊκή πτέρυγα, η οποία παραμένει κυρίαρχη στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, παρά μόνο… ο ίδιος.
Αφήνει λοιπόν ανοικτό παράθυρο για το μέλλον, προκειμένου να στραφούν και πάλι σε εκείνον τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ τα οποία θα αισθάνονται να ασφυκτιούν κάτω από την ηγεσία του Ευάγγελου Βενιζέλου, ή θα διαπιστώνουν ότι το Κίνημα δεν θα είναι σε θέση να ανακάμψει, από τη στιγμή που δεν θα μπορεί να απεμπλακεί από την πολιτική του Μνημονίου.
Επιπλέον, ο Γιώργος Παπανδρέου διαμόρφωσε με τη στάση του τις προϋποθέσεις να αμφισβητηθεί στο μέλλον ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Με την απευθείας εκλογή από τη βάση, σε μια δύσκολη συγκυρία για το ΠΑΣΟΚ, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να φτάσει στις κάλπες ικανός αριθμός πολιτών, ώστε να μην δημιουργηθούν αρνητικές εντυπώσεις. Πόσο μάλλον συγκρίσεις με την εκλογή του 2004, τότε που πάλι δεν υπήρχε αντίπαλη υποψηφιότητα, ο Γιώργος Παπανδρέου ωστόσο κατάφερε να παρακινήσει στις κάλπες περίπου 1 εκατομμύριο οπαδούς και φίλους του ΠΑΣΟΚ.
Το σκηνικό που διαμορφώνεται στο ΠΑΣΟΚ της επόμενης μέρας, παραπέμπει σε… δεύτερο ημίχρονο υπό αναστολή. Ένα δεύτερο ημίχρονο, στο οποίο θα πρέπει να έχουν διαμορφωθεί οι κατάλληλες προϋποθέσεις για να αμφισβητηθεί η ηγεσία του Ευάγγελου Βενιζέλου, προτού εδραιωθεί.
