Οι Ηνωμένες Πολιτείες καθιερώθηκαν ιστορικά, εκτός από το να προσδιορίζονται ως η χώρα με τη μεγαλύτερη παρεμβατική δύναμη στον πλανήτη, και ως η χώρα… της ευκαιρίας. Με μια οικονομία ανοικτή και δραστήρια, στην οποία ο καθένας μπορούσε να διεκδικήσει ό, τι ο ίδιος πίστευε πως του όφειλε η ζωή, ώστε να διακριθεί και να πετύχει.
Στην εποχή της μεγάλης κρίσης που βιώνει τα τελευταία τρία χρόνια η ανθρωπότητα, μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι η κρίση ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με την κατάρρευση της Lehman Brothers. Ούτε φυσικά το γεγονός ότι η κρίση… επιμένει, ακριβώς επειδή η αμερικανική οικονομία δεν έχει καταφέρει ακόμη να ανακτήσει ρυθμούς θυελλώδους ανάπτυξης, που θα μπορούσαν να συμπαρασύρουν τον πλανήτη.
Με την Ουάσινγκτον να είναι το κέντρο των εξελίξεων, και εξίσου εύλογα το κλειδί του μέλλοντός μας, το πώς σκοπεύει να πορευτεί ο Μπαράκ Ομπάμα στο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου, και ακόμη… πιο μακριά, στο όραμα δηλαδή που έχει για την εναπομείνασα υπερδύναμη του πλανήτη, αποτελεί σημείο αιχμής.
Με τη χθεσινή, καθιερωμένη σε ετήσια βάση ομιλία του για την «κατάσταση του έθνους», ο Αμερικανός Πρόεδρος επιχείρησε ένα… μακροβούτι στον ωκεανό ελπίδας που συνόδευε την εκλογή του, το 2008. Τότε που κληρονόμησε την κρίση την οποία προκάλεσε η κατάρρευση της Lehman Brothers, και εκ των πραγμάτων είχε πρακτικές δυσκολίες στο να «αλλάξει» τη χώρα του, όπως είχε υποσχεθεί… στον υπόλοιπο πλανήτη.
Διαβάζοντας προσεκτικά και ενδελεχώς τις δημοσκοπήσεις που παρουσίαζαν τον «μεσαίο χώρο» των Ηνωμένων Πολιτειών, τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους καθώς και τη μεσαία τάξη, να στέκονται κριτικά, αν όχι με οργή απέναντι στον άλλοτε Γερουσιαστή του Ιλινόις, ο Ομπάμα θυμήθηκε τον χαρισματικό οραματιστή που είδε η πλειοψηφία των συμπατριωτών του, πίσω από το χαμόγελό του.
Κατάφερε να ξαναπιάσει το νήμα που είχε ξεμείνει κάπου στο παρελθόν, και να το ενώσει με το μέλλον. Το κοινό μέλλον, της Αμερικής και της ανθρωπότητας. Όπως αναμενόταν, αναφέρθηκε στην οικονομία. Με μεθοδολογική προσέγγιση και περιεχόμενο όμως, που αποκάλυψαν ότι έχει πλέον πλήρη συνειδητοποίηση της πραγματικότητας.
Επαγγέλθηκε την επανεκκίνηση της αμερικανικής οικονομίας, με όρους και παραμέτρους που θα την καταστήσουν και πάλι οικονομία των ίσων ευκαιριών. Κοίταξε στα μάτια τη μεσαία τάξη, ζήτησε πολιτική συγνώμη, και αναφέρθηκε στην ανάγκη θωράκισής της.
Εξήγγειλε μια νέα φορολογική πολιτική, μια «δίκαιη φορολόγηση» όπως την χαρακτήρισε κωδικοποιημένα, καθώς επίσης την αναγέννηση της εγχώριας βιομηχανίας και την ενίσχυση της επίσης εγχώριας παραγωγής ενέργειας.
Το όραμα του Μπαράκ Ομπάμα για το μέλλον… που ήρθε, έμοιαζε βγαλμένο από τη διακήρυξη του Κινήματος «Occupy Wall Street». Περιέγραψε και δεσμεύτηκε για μια οικονομία «συνομιλούσα» με την κοινωνία. Που θα δίνει ίσες ευκαιρίες. Που θα απευθύνεται στο 99% των πολιτών, σε αντιδιαστολή με το 1% στο οποίο παρατηρείται σήμερα υπερβολική συσσώρευση πλούτου.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος περιέγραψε ένα μέλλον σε διαρκή κίνηση, η αφετηρία του οποίου βρίσκεται στο παρόν της καθημερινότητας όλων. Μια οικονομία διαδραστική, με κεντρική στόχευση την ανάπτυξη, αλλά και ξεκάθαρα ενδιάμεσα, προπαρασκευαστικά στάδια.
Ουσιαστικά, ο Μπαράκ Ομπάμα… κατήργησε το Μνημόνιο το οποίο έχει επιβληθεί στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες της ευρωζώνης που διέρχονται βαθιά και πολυεπίπεδη οικονομική κρίση. Απορρίπτει την αμυντικογενή, παθητική λογική των περιοριστικών παρεμβάσεων. Και θέλει να δώσει μια ευκαιρία στην ανάπτυξη. Για να εξέλθουν οι Ηνωμένες Πολιτείες από την κρίση. Και μαζί τους, ο πλανήτης.
