Οι πρωινές εικόνες από το Σύνταγμα, με τους εκατοντάδες πολίτες να σπρώχνονται και να καβγαδίζουν για μια θέση στην σειρά προτεραιότητας, περιμένοντας από τους αγρότες της Θήβας να μοιράσουν δωρεάν, 20 τόνους από τα προϊόντα τους, θα έπρεπε να είναι εξαιρετικά αφιερωμένες σε όσους συνεχίζουν να… περιμένουν μεταρρυθμίσεις και βαθιές τομές, από το Μνημόνιο.
Τα μέτρα και οι πρόνοιες της δανειακής σύμβασης που προβλήθηκε ως η «συνταγή» για την έξοδο από την κρίση, προτού διαπιστωθούν… επιπλοκές, και η κρίση επιδεινωθεί, το πολιτικό λάθος, όπως χαρακτήρισε το Μνημόνιο ο Κώστας Σημίτης, οδήγησαν μέσα σε λιγότερο από δυο χρόνια την ελληνική οικονομία στο χείλος της χρεοκοπίας. Και την ελληνική κοινωνία στη μελαγχολία και την απόγνωση.
Καμία αλλαγή, πόσο μάλλον δομική, δεν μπορεί να προχωρήσει όταν εκείνος που προσπαθεί να την εφαρμόσει, έχει απέναντί του την κοινωνία. Όπως δηλαδή συμβαίνει σήμερα, με τους Έλληνες να αδυνατούν πλέον να συγκρατήσουν την οργή τους για τις μοιραίες συνέπειες του Μνημονίου. Επομένως και για όσους το εμπνεύστηκαν, το ψήφισαν και το εφάρμοσαν.
Η εκτόξευση του δείκτη της ανεργίας σε ύψη τα οποία συνεπάγονται ευθεία απειλή για το μέλλον της χώρας και της κοινωνικής συνοχής της, ήταν η πιο τρανή απόδειξη… εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων. Πετύχαμε την πιο ευέλικτη μορφή εργασίας, που είναι… η ανεργία.
Οι εικόνες από το Σύνταγμα, με τον μέσο Έλληνα να περιμένει στην ουρά για δωρεάν αγροτικά προϊόντα, θυμίζουν άλλες εποχές. Και θα έπρεπε, όχι απλώς να προσγειώνουν απότομα όσους διαχειρίζονται τις τύχες μας, και θεωρούν ότι οδεύουμε ως κοινωνία προς την πρόοδο, αλλά να τους κινητροδοτήσουν να αλλάξουμε ρότα. Και εκείνοι, και εμείς.
