ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Η βρετανική κοινωνία δεν δείχνει διάθεση ιδιαίτερης πολιτικής ευγένειας απέναντι στους Φιλελεύθερους Δημοκράτες. Το κόμμα του οποίου ηγείται ο Νικ Κλεγκ, και ιστορικά αποτελεί «συμπλήρωμα» των δυο παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας, δηλαδή των Τόρις και των Εργατικών,
πληρώνει σχεδόν αποκλειστικά το τίμημα της συμμετοχής του στην κυβέρνηση συνεργασίας με τους Συντηρητικούς, την ώρα που το κόμμα του Ντέιβιντ Κάμερον, αλλά και ο ίδιος προσωπικά ο Βρετανός πρωθυπουργός, διατηρούν προχωρημένες εφεδρείες εμπιστοσύνης.
Η πρόσφατη επιλογή του «Τόρι Μπλερ», να θέσει βέτο στα διαβρωτικά για το μέλλον της Ευρώπης σχέδια της Άνγκελα Μέρκελ και του Νικολά Σαρκοζί προκάλεσε πληθώρα σχολίων, κυρίως περί του απομονωτισμού μιας Βρετανίας που ήδη βρισκόταν σε ψυχική απόσταση από τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και το Παρίσι.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ο Νικ Κλεγκ, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και «αδύναμος κρίκος» του συνασπισμού εξουσίας που διαδέχτηκε τους Εργατικούς και τον Γκόρντον Μπράουν, έβαλε ευθέως κατά του Ντέιβιντ Κάμερον, για την αρνητική στάση που επέλεξε.
Την ώρα ωστόσο που ο Κλεγκ έκανε τις παραπάνω επικριτικές δηλώσεις, οι δημοσκοπήσεις που έβλεπαν το φως της δημοσιότητας, έδειχναν ότι ποσοστό άνω του 60% της βρετανικής κοινωνίας, συμφωνούσε πλήρως με τη στάση του Ντέιβιντ Κάμερον. Ενώ, κάτω από το 20% ήταν το ποσοστό εκείνων που διαφώνησαν.
Η τόσο ηχηρή διάσταση ανάμεσα στον Νικ Κλεγκ και την κοινωνία, επιβεβαιώνει την απουσία πολιτικού αισθητηρίου από την πλευρά του ηγέτη των Φιλελεύθερων Δημοκρατών. Που οδηγεί ήδη το κόμμα του σε συρρίκνωση της εκλογικής επιρροής του. Και αναπόφευκτα θα οδηγήσει στη δρομολόγησης της διαδοχής του.
