ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Οι εμβληματικές θητείες του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Κωνσταντίνου Τσάτσου στον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, έμελλε να σφραγίσουν καθοριστικά τον συμβολισμό του ρόλου και του περιεχομένου της αποστολής του πρώτου πολίτη της χώρας.
Υπό μια έννοια, οι δυο τους έκλεισαν την πόρτα της προνομιακής σχέσης με την Ιστορία στους μελλοντικούς, δυνητικούς διαδόχους τους, μιας και η απλή ανάγνωση του βιογραφικού της σταδιοδρομίας τους, θα έκανε όποιον επιθυμούσε να προχωρήσει σε συγκρίσεις, να… κοκκινίζει.
Ίσως μονάχα ο Κωστής Στεφανόπουλος, από τους προηγούμενους και τους επόμενους Προέδρους της Δημοκρατίας να προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα, αναφορικά με το εκτόπισμα του ηγετικού αποτυπώματός του. Έστω κι αν επί ημερών του, στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας μπορούσε κανείς να συναντήσει ασύλληπτα υψηλά ποσοστά αποδοχής στην κοινή γνώμη. Πέρα και πάνω από κόμματα.
Ο Πατρινός πολιτικός που ακολούθησε μοναχική διαδρομή, μετά τη διπλή ήττα του από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στη μάχη για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, το 1984-1985, ψηφίστηκε δυο φορές Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το 1995 και το 2000. Υπηρέτησε με ευπρέπεια τον θεσμό, και αποχώρησε σαν κύριος.
Επανήλθε στο προσκήνιο ωστόσο, με μάλλον… συννεφιασμένο ορίζοντα, λόγω του χθεσινού άρθρου του στην «Καθημερινή της Κυριακής», με το οποίο υποστήριζε την παράταση του βίου της κυβέρνησης Παπαδήμου ως το 2013. Μια προτροπή που προκάλεσε αντιδράσεις, καθώς δεν είναι και το πλέον σύνηθες να ακούς από έναν πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και εμβληματικό κοινοβουλευτικό άνδρα, ότι «οι εκλογές δεν είναι λύση». Για τον πολύ απλό λόγο ότι, στις σύγχρονες, έστω και ελλειμματικές Δημοκρατίες, οι εκλογές είναι σταθερά η μόνη λύση.
Με αφορμή λοιπόν την επιστροφή του Κωστή Στεφανόπουλου στο επίκεντρο της δημοσιότητας, αξίζει να θυμηθούμε πως τον περιέγραφε ο Σταύρος Θεοδωράκης, σε αφιέρωμά του στο περιοδικό «Men», τον Μάρτιο του 2000. Μετά από συνάντηση που είχαν στο Προεδρικό Μέγαρο, χωρίς ερωταπαντήσεις, αλλά στο πλαίσιο μιας αφηγηματικού χαρακτήρα και περιεχομένου συζήτησης.
«Η Ιστορία θα βρει τα δικά της ξεχωριστά λόγια για την προεδρική του θητεία. Τη θητεία του συντηρητικού Στεφανόπουλου, που ποτέ όμως δεν υπήρξε Κωνσταντίνος, παρά μόνο Κωστής», κατέληγε το κείμενό του ο Σταύρος Θεοδωράκης.
«Κωστής», λόγω προσιτού προφίλ, ήταν η τότε ανάγνωση. Όσο βαρύγδουπο κι αν ακούγεται το «Κωνσταντίνος» ωστόσο, εξηγεί… τα πάντα.
