ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ
Λένε ότι τα στερνά τιμούν τα πρώτα. Προφανώς, εκείνοι που το υποστηρίζουν ως «διαρκή αλήθεια» παραγνωρίζουν μια άλλη παράμετρο της κοινωνικής, βιωματικής πραγματικότητας. Τα πρώτα… καθορίζουν τα στερνά, αλλά και την… ενδιάμεση διαδρομή.
Στην περίπτωση της Άνγκελα Μέρκελ, η παραπάνω διαπίστωση ισχύει στο ακέραιο. Η Καγκελάριος που εξελίσσεται σε κεντρικό πρόβλημα για τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν έχει καταφέρει να αποβάλλει τις στρεβλωτικές καταβολές της καταγωγής της: Από την Ανατολική Γερμανία, σε δύσκολες εποχές, στη… λάθος πλευρά του Τείχους του Βερολίνου.
Επιπροσθέτως, η «Άντζι» δεν υπήρξε ποτέ πολιτικό ταλέντο. Δεν ήταν, όχι… Χέλμουτ Κολ, αλλά ούτε καν Γκέρχαρντ Σρέντερ, Γιόσκα Φίσερ ή ακόμη και Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Μια διαπίστωση που επίσης είχε τις αρνητικές επιπτώσεις της στη διαμόρφωση ενός δύσκολου και σύνθετου χαρακτήρα.
Τις συνέπειες τις πληρώνει σήμερα μια Ευρώπη σε αυταπόδεικτη έλλειψη προσανατολισμού, και απουσίας ηγετικών προσωπικοτήτων με εκτόπισμα και μέγεθος. Η τελευταία δε Σύνοδος Κορυφής, στην οποία η Γερμανία κατάφερε να επιβάλλει τη θέση της για αναθεώρηση των ευρωπαϊκών Συνθηκών στα δικά της μέτρα, απέδειξε του λόγου το αληθές.
Στην πραγματικότητα, οι δημοσιονομικοί στόχοι που επιχειρεί η Γερμανία να θέσει σε ολόκληρη την ευρωζώνη, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση πλην της Μεγάλης Βρετανίας, βρίσκονται πάνω από τις δυνατότητες και του ίδιου του Βερολίνου. Μοιάζουν εκτός πραγματικότητας.
Θυμίζουν μια πρόσφατη ελληνική εμπειρία, που κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει, μέχρι να… διαβάσει τα πρακτικά: Την πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου για πρωθυπουργοποίηση της Έλσας Παπαδημητρίου, που σύμφωνα με τη σχετική μυθική αφήγηση, ξάφνιασε τόσο τον Κάρολο Παπούλια, που… του έπεσε το στυλό.
Μια Γερμανίδα Καγκελάριος στα χνάρια… του Γιώργου, συνιστά προβληματική παράμετρο για το μέλλον της Ευρώπης. Ειδικά όταν οι εθνικές εκλογές που αναμένεται να μας απαλλάξουν από την παρουσία της, απέχουν ακόμη περίπου έναν χρόνο.
