Η Άννα Διαμαντοπούλου έχει αποδείξει και άλλες φορές στο πρόσφατο αλλά και το πιο μακρινό παρελθόν, ότι εξαιρεί συστηματικά τη δική της πολιτική διαδρομή και τα αποτελέσματα που τη συνόδευσαν, από την προβληματική εθνική αφήγηση της Μεταπολίτευσης.
Πολιτικό δημιούργημα της οποίας είναι η σημερινή κρίση την οποία διέρχεται η χώρα, μια κρίση πολυσύνθετη και πολυεπίπεδη, που ξεκινά από την ελλειμματική πολιτική ηγεσία, διαπερνά την κοινωνία σε επίπεδο ηθικών και αξιακών προτεραιοτήτων, και καταλήγει φυσικά στο υφεσιακό αδιέξοδο της οικονομίας.
Η χθεσινή δήλωσή της, πως «συνιστά ελεεινό λαϊκισμό η προσέγγιση ότι φταίνε και οι 300», βρίσκεται σε φυσική και αυτονόητη συμπόρευση με την κοινή λογική. Μόνο που θα είχε αντικειμενική βάση, αν αφορούσε κάποιον άλλο. Κάποιον πολιτικό χωρίς τη διαδρομή της κας Διαμαντοπούλου, η οποία, βρίσκεται εδώ, στον πυρήνα ή τις περιφερειακές διαδρομές του συστήματος εξουσίας, για υπερδεκαετές διάστημα.
Το 1985, ο Ανδρέας Παπανδρέου τη διορίζει Νομάρχη Καστοριάς. Το 1993, αποτυγχάνει να εκλεγεί βουλευτής Κοζάνης, ο Κώστας Σημίτης όμως τη διορίζει πρόεδρο του ΕΟΜΜΕΧ, και στη συνέχεια Γενική Γραμματέα του υπουργείου Βιομηχανίας. Το 1996 εκλέγεται βουλευτής Κοζάνης, και ο Κώστας Σημίτης τη διορίζει υφυπουργό Ανάπτυξης. Το 1999, ο Κώστας Σημίτης και πάλι, τη διορίζει Επίτροπο της Ελλάδας στην Βρυξέλλες. Το 2004, ο Γιώργος Παπανδρέου τη διορίζει επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, και εκπρόσωπο Τύπου του Κινήματος.
Το 2007, εκλέγεται βουλευτής στην Α’ Αθηνών, όπου επανεκλέγεται το 2009, διορίζεται από τον Γιώργο Παπανδρέου υπουργός Παιδείας, και στη συνέχεια, από τον Λουκά Παπαδήμο υπουργός Ανάπτυξης.
Η παραπάνω πολιτική διαδρομή, με τα θετικά και τα αρνητικά της, που είναι προφανώς αμιγώς υποκειμενικά, μετρά συνολικά 27 χρόνια. Από το 1985 μέχρι και σήμερα, το 2012, η Άννα Διαμαντοπούλου βρίσκεται σε θέσεις με εκτελεστική εξουσία. Αρκεί μονάχα να θυμηθεί κανείς ότι ο Θεόδωρος Πάγκαλος δήλωσε πρόσφατα ότι αποχωρεί από την πολιτική επειδή συμπλήρωσε 35 χρόνια. Εκείνος βέβαια στη Βουλή.
27 χρόνια σε θέσεις ευθύνης είναι πάρα πολλά, για να υποστηρίζει κανείς ότι αποτελεί εξαίρεση στο κακό ριζικό του τόπου. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η θητεία ενός Προέδρου είναι το ανώτερο οκταετής, και στη συνέχεια δεν του επιτρέπεται να ασχοληθεί και πάλι με την πολιτική. Όσο συμπαθής κι αν είναι λοιπόν η Άννα Διαμαντοπούλου, όσο καλές προθέσεις ή ιδέες κι αν είχε, αποτελεί μέρος του προβλήματος της Μεταπολίτευσης. Που η Ελλάδα πρέπει να αφήσει πίσω της, για να πάει μπροστά.
