Αλήθεια, τι περιθώρια δράσης και διαφορετικών παρεμβάσεων μπορεί να έχει μια κυβέρνηση, ακόμη κι αν έχει νωπή εντολή και ισχυρή πλειοψηφία, όταν εκ των προτέρων έχει υπονομευτεί, με «κλειδωμένα» μέτρα που μετά βεβαιότητας παραπέμπουν σε επιβάρυνση της κοινωνικής δυστυχίας;
Δεν είναι μόνο τα μέτρα του Ιουνίου, που η κυβέρνηση Παπαδήμου επί ημερών Ευάγγελου Βενιζέλου στο υπουργείο Οικονομικών προσυπέγραψε ενώπιον της τρόικας. Είναι και η εφιαλτική αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης, κατά 40% περίπου, όπως προκύπτει από την αναμενόμενη εξίσωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο 80% του φόρου ο οποίος επιβάλλεται στο πετρέλαιο κίνησης.
Η εξίσωση έχει ήδη αποφασιστεί, και θα εφαρμοστεί από τις 15 Οκτωβρίου, με καθυστέρηση περίπου ενός έτους, μιας και αρχικά επρόκειτο να δρομολογηθεί από τα τέλη του 2011. Με δεδομένη ωστόσο τη σημαντική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, και την αισθητή μείωση της αγοραστικής δυνατότητάς τους, εύλογα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι το πετρέλαιο θέρμανσης εξελίσσεται σε είδος πολυτελείας. Από είδος πρώτης ανάγκης, απαραίτητο για την ασφαλή διαβίωση μιας οικογένειας.
