ΜΑΡΙΑ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ
Είναι γεγονός πως η φετινή πολιτιστική σεζόν ξεκίνησε πολλά υποσχόμενη. Ο Jan Fabre και οι δύο παραγωγές του που θα λάβουν χώρα στο Μέγαρο Μουσικής το Νοέμβριο, οι RootlessRoot με το καινούριο “Kireru” στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, η πολυαναμενόμενη «Οδύσσεια» υπό τη σκηνοθετική ματιά του Robert Wilson στο Εθνικό Θέατρο και πολλές ακόμα παραστάσεις από καταξιωμένους δημιουργούς η’ και νέες ομάδες, έκαναν το θεατρόφιλο κοινό να αδημονεί. Σε μία ανήσυχη –από διάφορες απόψεις- περίοδο, οι καλλιτέχνες νιώθουν έντονα την ανάγκη να εκφραστούν και οι πολιτιστικοί φορείς πιο φιλόξενοι από ποτέ.
Και ενώ όλα έμοιαζαν ευοίωνα, η προγραμματισμένη πρεμιέρα της περιβόητης πλέον παράστασης “Corpus Christi” σε σκηνοθεσία Λαέρτη Βασιλείου συνοδεύτηκε από φανατικές απόπειρες διαδηλωτών να την εμποδίσουν. Οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν εκτός από θλίψη προκαλούν και προβληματισμό. Όταν η Στέγη χρησιμοποιεί τη φράση του John Cage «δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι φοβούνται τις νέες ιδέες, εγώ φοβάμαι τις παλιές» για να χαρακτηρίσει το νέο της πρόγραμμα, μερικές δεκάδες σκοταδιστών εναντιώνονται με ευτελείς τρόπους σε μια ομάδα ανθρώπων που θέλει να εκφραστεί ελεύθερα. Αν σήμερα η τέχνη δέχεται τέτοιες βάρβαρες επιθέσεις με στόχο τη λογοκρισία, τότε είναι ένα σημαντικό ζήτημα.
Η πολιτιστική ατζέντα της σεζόν είναι γεμάτη. Ας ελπίσουμε να γεμίσει και κάθε χώρος που προάγει την τέχνη, που τη χρησιμοποιεί σαν πνευματικό όπλο απαλλαγμένο από κάθε προκατάληψη και αντιστέκεται σε οποιαδήποτε προσπάθεια υπονόμευσης της.
