Το αποτέλεσμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου δεν θα καθορίσει μόνο ή κυρίως, το αν η Ελλάδα θα παραμείνει μέλος της Ευρωζώνης και του Ευρώ, ίσως και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Θα καθορίσει επίσης το κατά πόσον η χώρα θα εμπλακεί ή όχι σε μιαν ατελείωτη περιπέτεια, η οποία θα απειλήσει πολύ σοβαρά την ίδια την εθνική της υπόσταση. Την εδαφική της ακεραιότητα και ασφάλεια, το πολιτειακό της καθεστώς. Όλα ανεξαιρέτως τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα αλλά και τα βασικά στοιχεία της καθημερινής ζωής του Ελληνικού λαού.
Δεν έχουν ίχνος υπερβολής αυτές οι προβλέψεις. Δεν έχουν καν ανάγκη αποδείξεως, τόσο είναι αυτονόητες.
Είναι περίεργο ότι τα πολιτικά Κόμματα έχουν περίπου αποσιωπήσει στην προεκλογική τους ρητορική, αυτούς τους θεμελιώδεις, τους υπαρξιακούς κινδύνους που διατρέχει η χώρα. Αυτοί οι κίνδυνοι αποτελούν (περισσότερο και από την οικονομική παράμετρο) το βαθύτερο διακύβευμα των προσεχών εκλογών.
Πράγματι, η αποπομπή ή η απομάκρυνση, με οποιοδήποτε τρόπο, από τον εσωτερικό πυρήνα της Ένωσης, που είναι η Ευρωζώνη και το Ευρώ, θα έχει ως άμεση συνέπεια την κατάρρευση της (όποιας) διεθνούς ισχύος της Χώρας μας, ιδιαίτερα στον Βαλκανικό και το Μεσογειακό μας περίγυρο όπως και μέσα στο ΝΑΤΟ.
Αλλά όχι μόνο. Γιατί το ενδιαφέρον , επί παραδείγματι, της Κίνας θα εξανεμισθεί πολύ γρήγορα, αν η Ελλάδα πάψει να είναι για την οικονομική υπερδύναμη, η προνομιακή της Πύλη προς την Ευρώπη.
Το ενδιαφέρον, όμως, άλλων Δυνάμεων για ενίσχυση της διμερούς επιρροής τους πάνω στη χώρα μας, θα γίνει, πιθανότατα, εξόχως πιεστικό και μάλλον ασύμφορο.
Εξ άλλου, η ασταθής ισορροπία στην ευρύτερη περιοχή, καθόλου δεν αποκλείεται να διασαλευθεί με τη δυνητική αποδυνάμωση της Ελλάδος. Κάτι τέτοιο εξάπαντως θα λειτουργήσει σε βάρος μας.
Είναι μάλιστα πολύ πιθανό να εκδηλωθούν, με επίκεντρο την Ελλάδα και άλλοι ανταγωνισμοί, που ακόμη δεν γνωρίζουμε αλλά μπορούμε να πιθανολογήσουμε, μεγάλων Δυνάμεων, ακόμη και ισχυρών ιδιωτικών συμφερόντων, με δυσμενείς για το εθνικό μας μέλλον, συνέπειες.
Η αποδυνάμωση, εξ άλλου, της γεωστρατηγικής μας επιρροής, που αναμφίβολα θα προκύψει με την έξοδό μας από την Ευρωζώνη, θα επηρεάσει επίσης πολύ αρνητικά και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της χώρας μας στη Μεσόγειο, τα σχετιζόμενα με την υφαλοκρηπίδα, τις ΑΟΖ, την απρόσκοπτη αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων που μας ανήκουν κλπ.
Είναι, όντως, κάτι σαν «αυταπάτη αθανασίας» η αντίληψη των αφελών, ότι οι δανειστές και εταίροι μας στην Ευρώπη, «μπλοφάρουν». Ότι δήθεν υπάρχει «ισορροπία τρόμου» λόγω… της «ατομικής βόμβας» που διαθέτουμε, της απειλής δηλαδή μονομερούς καταγγελίας του Μνημονίου. Ότι δήθεν δεν υπάρχει διαδικασία αποβολής από την Ευρώπη και άλλα παρόμοια παιδικά «επιχειρήματα».
Υπάρχουν περισσότερες από μια διαδικασίες αποβολής, με πιο πειστική εκείνη της άμεσης διακοπής των δόσεων που προβλέπει η δεύτερη δανειακή σύμβαση, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Ακόμη αφελέστερος είναι ο ισχυρισμός ότι «θα καταργήσουμε το Μνημόνιο για να αναδιαπραγματευθούμε τους όρους του, από θέση ισχύος». Οι δανειστές δεν θα δεχτούν σε καμιά περίπτωση αυτή τη διαδικασία. Όχι μόνο γιατί αν συναινέσουν σε κάτι τέτοιο θα έχουν χάσει εντελώς την αξιοπιστία τους (η οποία σημειωτέον τους ενδιαφέρει περισσότερο και από τα λεφτά τους, ακόμη και αν αυτό είναι αδιανόητο για τον κ. Τσίπρα) αλλά γιατί θα περιμένουν και άλλοι «ομοιοπαθείς» στην ουρά, οι οποίοι θα αρχίσουν αμέσως να επικαλούνται το δικό μας προηγούμενο.
Η πραγματικότητα είναι ότι η καταγγελία ή η αμφισβήτηση του βασικού πυρήνα του Μνημονίου θα σημάνει την ταυτόχρονη και άμεση έξοδό μας από το Ευρώ, την Ευρωζώνη, διαδικαστικά δε και από την Ένωση. Χωρίς το παραμικρό, μετά την μονομερή κατάργηση, περιθώριο αναδιαπραγμάτευσης των όρων του.
Πολλοί, εξ άλλου, πιστεύουν ότι η αποβολή από την Ευρωπαϊκή Ένωση, (αφού μόνο αυτή προβλέπεται από τη Συνθήκη της Λισαβόνας) θα είναι στιγμιαία, διαδικαστικού απλώς χαρακτήρα, μόνο για να επιτρέψει την έξοδο από το Ευρώ. Ίσως.
Το πιθανότερο όμως είναι ότι θα χρειαστούν νέες πολύπλοκες και χρονοβόρες αποφάσεις, με ομοφωνία καθώς και επικυρώσεις Κοινοβουλίων κτλ. κτλ. Τίποτα δεν λέει ότι όλα αυτά θα γίνουν με ασφαλή και γρήγορο τρόπο. Τίποτα δε λέει ότι θα γίνουν καν.
Επειδή λοιπόν ο κίνδυνος να πέσει ο Ελληνικός λαός, μέσα στην απελπισία και την απόγνωσή του, θύμα δημοκοπίας, λαϊκισμού ή «ψευδοεπαναστατικού» ναρκισισμού και να διαβει το σημείο μη επιστροφής προς την άβυσσο, οφείλουμε (όσοι ακόμη διατηρούμε την ψυχραιμία μας) να προσπαθήσουμε να αποτρέψουμε την πλήρη καταστροφή. Το αργότερο μέχρι τις 16 Ιουνίου. Στις 17 το βράδυ, όλα θα έχουν κριθεί!
