Ποτέ δεν περίμενα πως η ακατανίκητη βλακεία που κυριαρχεί σε ηγετικούς κύκλους της ελληνικής κοινωνίας θα μας έφτανε ως εδώ. Να είμαστε δηλ στα πρόθυρα ολικής κατάρρευσης σαν κράτος, οικονομία και κοινωνία κι’ αυτοί που παίρνουν τις τελικές αποφάσεις να βρίσκονται στον κόσμο τους τυφλοί στις κατακλυσμικές αλλαγές που συντελούνται γύρω τους. Επιμένοντας σε ξεπερασμένες αντιλήψεις και μεθόδους ξεθάβουν εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα για να αντιμετωπίσουν πιεστικά σημερινά διλήμματα. Κακώς ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται απόπειρα να πολεμηθεί στη βάση της ιδεολογικής του καταγωγής.
Σαν αριστερό κίνημα δηλ που θα καταλήξει δήθεν να οδηγήσει την χώρα στην καταστροφή. Εκείνοι που υποστηρίζουν το κόμμα του κ. Τσίπρα δεν πρόκειται να αποθαρρυνθούν απλά επειδή οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, που τους έχουν εξοργίσει και απογοητεύσει, επιμένουν πως θα τους οδηγήσει στην καταστροφή. Δεν είναι η αριστεροσύνη που θα πρέπει να χτυπιέται στον ΣΥΡΙΖΑ. Όσο η πραγματική του αξιοπιστία. Την οποία προφανέστατα δεν είναι σε θέση να υπερασπισθεί.
Όλο το πολιτικό σκηνικό δείχνει τώρα ολοκάθαρα την χρεωκοπία του. Προκάλεσε με τις σπατάλες και το πελατειακό κύκλωμα που είχε στήσει την οικονομική κατάρρευση τη χώρας. Κρατικοδίαιτη λαϊκή δεξιά από την μια μεριά και λαϊκίστικη ρουσφετολογική αριστερά από την άλλη συνέθεσαν ένα μόρφωμα ασυγκράτητης παρακμής που με τις κοινοτικές επιδοτήσεις και τον πακτωλό των δανεικών έπεισαν για μια πλαστή ευημερία και έφτιαξαν μια κοινωνία δίχως αστική ραχοκοκαλιά. Και τους είναι αδύνατον τώρα να χειρισθούν τον τελικό της επιθανάτιο ρόγχο.
Δίχως ιδεολογικά όπλα, στα οποία να στηριχθεί, το νεοελληνικό αστικό πολιτικό οικοδόμημα κλονίζεται επιχειρώντας να διασωθεί με άστοχες κινδυνολογίες. Όταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ομιλούν για επαναδιαπραγμάτευση δεν βλέπουν πως επιβεβαιώνουν σαν πολιτική δύναμη τον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί δείχνουν να ανακάλυψαν τις δυνατότητες παραπέρα διαλόγου τώρα μόνο, που ο κ. Τσίπρας σήκωσε την σημαία τα αμφισβήτησης. Πως μπορούν να υποσχεθούν μείωση φορολογικών βαρών όταν μόνοι τους υπέβαλαν τους έλληνες σε εξοντωτική φορολογία, ενώ το Μνημόνιο μιλούσε μόνο για μείωση ελλειμμάτων. Το ίδιο ισχύει και για τις περικοπές μισθών και συντάξεων. Τα κόμματα της συγκυβέρνησης δεν μπορούν να χτυπήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ για την αυθαιρεσία των ισχυρισμών του. Διότι κάποιους από αυτούς τους ισχυρισμούς τους έχουν υιοθετήσει και οι ίδιοι, ενώ το παρελθόν τους δεν πείθει για την εμμονή τους σε θέσεις που θα αλλάξουν τα πράγματα.
Όταν επίσης ο κόσμος είναι απελπισμένος και ψάχνει για να πιασθεί με κάθε τρόπο από κάποια ελπίδα, η επίκληση μελλοντικών κινδύνων και αδιεξόδων δεν τον αποτρέπει. Πολύ περισσότερο δεν τον εμποδίζει να τρέξει να ενισχύσει μια παράταξη που του χαμογελά με αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο. Τα κόμματα της χρεωκοπίας ένα τρόπο μοναχά έχουν να αποτρέψουν μελλοντικές περιπέτειες και μια έξοδο από την Ευρώπη. Να εξηγήσουν ήρεμα και νηφάλια πως όσα υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν.
Επιβάλλεται να καταλάβουν οι έλληνες πως τα χρήματα που ΔΝΤ, ΕΕ και ΕΚΤ έχουν διαθέσει για την οικονομική μας διάσωση, γύρω τα 150 δις ευρώ, είναι ένα ποσό που δεν έχει προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία. Όπως και τα ποσά (περίπου του ιδίου ύψους) που με δική τους ανάμιξη έχουν διαγραφεί από το χρέος μας. Η Αργεντινή αφέθηκε να καταρρεύσει για 40 δις ΔΟΛΑΡΙΑ περίπου. Ενώ με 30 δις ευρώ θα είχαν λυθεί τα περισσότερα προβλήματα της Αφρικής!! Κι αντί να ενδιαφερθούμε να προχωρήσουμε σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις ώστε να απαλλαγούμε από τα βαρίδια του δημόσιου τομέα μας κυρίως –που προκάλεσε σχεδόν τα πάντα – κάνουμε ότι μπορούμε ώστε τα πράγματα να παραμείνουν ως έχουν. Και καθυβρίζουμε όσους ξοδεύουν τόσα για εμάς σαν τοκογλύφους, καταπιεστές κι’ εκβιαστές!! Όλα όμως έχουν ένα όριο. Και τα σημάδια είναι ολοφάνερα πως οι δανειστές έχουν αρχίσει να μας βαριούνται. Και να μελετούν τρόπους εγκατάλειψής μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν κερδίσει τις εκλογές, εκτιμώ πως δεν θα θελήσει να αυτοχειριασθεί. Προεδρεύοντας σε μια χώρα που θα διαλύεται. Θα προτιμήσει να πάρει πίσω όλες του τις υπερβολές. Αντιμέτωπος με την πραγματικότητα της διακυβέρνησης θα βάλει νερό στο κρασί του και θα προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις. Πιθανότατα με λιγότερους φόρους και δίχως περικοπές σε εισοδήματα. Αλλά σίγουρα με πρωτοβουλίες περιορισμού του δημόσιου τομέα. Που βέβαια, λόγω πολλών συνιστωσών, θα προκαλέσει ενδοκομματικό / ενδοκυβερνητικό εμφύλιο. Και πιθανή σύντομη κατάρρευση του τότε σχήματος εξουσίας. Ο λαός θα έχει πλέον μπουχτίσει από ανεδαφικές αερολογίες. Όλες οι εκδοχές του κρατικού παρεμβατισμού θα έχουν αποτύχει παταγωδώς. Προερχόμενες είτε από την κρατικοδίαιτη Δεξιά είτε από την λαϊκίστικη – γιαλαντζί και γνήσια – Αριστερά. Αν αποφύγουμε μια πιθανή στροφή σε σχήματα φασιστικά, τότε θα έχει έρθει η ώρα μιας πραγματικά φιλελεύθερης διακυβέρνησης. Αύριο ο φιλελευθερισμός, λοιπόν.
ΥΓ. Πριν από δύο περίπου χρόνια προειδοποιούσα από τις στήλες του «Κεφαλαίου» γα το τι θα συμβεί σε περίπτωση στάσης πληρωμών, χρεωκοπίας και συνακόλουθης εξόδου από το ευρώ. Κάποιοι ενοχλήθηκαν, αλλά οι πάντες φρόντισαν να αποσιωπήσουν τους κινδύνους. Τώρα. ακόμη και η Τράπεζα της Ελλάδος περιγράφει τον εφιάλτη. Όλο όμως αυτό το διάστημα, ακολουθώντας κατά γράμμα τα βήματα της Αργεντινής, φρόντισαν να βάλουν νέους φόρους και να μειώσουν μισθούς και συντάξεις. Οδηγώντας τον τόπο σε αδιέξοδα. Αγνοούμε πάντα τις προειδοποιήσεις και δεν μαθαίνουμε από τα λάθη των άλλων. Γιατί φροντίζουμε το κομματικό κράτος. Κι επιμένουμε να κάνουμε τα ίδια και τα ίδια
