Αύριο το πρωί ο Ήλιος θα ανατείλει στην Ελλάδα, με μια σκοτεινή κηλίδα να «σημαδεύει» το δυτικό του χείλος. Δεν θα είναι όμως μια από τις συνηθισμένες ηλιακές κηλίδες που εμφανίζονται στην επιφάνεια του Ηλίου κατά τις περιόδους ηλιακής δραστηριότητας. Θα είναι ο πλανήτης Αφροδίτη, που θα διασχίζει αργά τον ηλιακό δίσκο.
Από την εποχή που εφευρέθηκε το τηλεσκόπιο, το 1609, έχουν συμβεί έως σήμερα επτά διαβάσεις Αφροδίτης - αυτή που περιμένουμε την Τετάρτη θα είναι η όγδοη. Από αυτές την πρώτη, το 1631, δεν την παρατήρησε κανείς, επειδή δεν ήταν ορατή από την Ευρώπη, ενώ τη δεύτερη, το 1639, την παρατήρησαν μόνο δύο Άγγλοι ερασιτέχνες αστρονόμοι.
Ο ένας ήταν ο ιεροψάλτης Ιερεμίας Χόροξ, που είχε υπολογίσει την ημέρα του φαινομένου, και ο δεύτερος ο υφασματέμπορος Γουίλιαμ Κράμπτρι, που είχε βοηθήσει τον Χόροξ, υπολογίζοντας τις θέσεις της Γης και της Αφροδίτης από τη θεωρία του Κέπλερ.
Αξίζει να το δούμε, αν ξυπνήσουμε νωρίς, επειδή το 1639 αυτό το φαινόμενο υπήρξε η πρώτη χειροπιαστή απόδειξη της ηλιοκεντρικής θεωρίας του Αρίσταρχου και του Κοπέρνικου.
Οι διαβάσεις της Αφροδίτης είναι ένα φαινόμενο που επαναλαμβάνεται με ιδιότυπη περιοδικότητα: δύο συνεχόμενες διαβάσεις διαφέρουν είτε κατά οκτώ χρόνια είτε κατά ένα διάστημα μεγαλύτερο από τη ζωή ενός ανθρώπου.
Είναι δυνατό να παρατηρήσει κανείς μια διάβαση με γυμνό μάτι. Σίγουρα όμως τα πράγματα γίνονται πολύ πιο εύκολα με τη βοήθεια ενός ζευγαριού κιαλιών ή ενός μικρού τηλεσκοπίου.
