Περισσότερο ενδεχομένως και από τη δολοφονία του Τζον Κένεντι, η σφαίρα που έκοψε το νήμα της ζωής του αδελφού του, σαν σήμερα στις 5 Ιουνίου του 1968, έναν χρόνο μετά την έναρη του Πολέμου των Έξι Ημερών, με δράστη τον Παλαιστίνιο Σιρχάν Σιρχάν, πέρασε στην Ιστορία ως το στιγμιότυπο που θάμπωσε το μέλλον. Η σφαίρα που σταμάτησε την αλλαγή.
Ο “Μπόμπι”, όπως ήταν περισσότερο γνωστός ο Ρόμπερτ Κένεντι, ήταν το μυαλό πίσω από την εικόνα. Πίσω από τη λαμπερή εικόνα του JFK, που διόλου τυχαία στηρίχτηκε στον μικρό αδελφό του, όχι μόνο για να αλώσει τον Λευκό Οίκο, αλλά και να ασκήσει μια “άλλη διακυβέρνηση”, μετά την οριακή εκλογή του με αντίπαλο τον Ρίτσαρντ Νίξον.
Το ιδεογράφημα του Ρόμπερτ Κένεντι τον κατέστησε τον πλέον συναρπαστικό πολιτικό της γενιάς του. Αν όχι της εποχής του, αλλά και των αμέσως επόμενων. Μπορούσε να συνομιλήσει το ίδιο άνετα με τη συντηρητική Αμερική, αλλά και με τις μειονότητες που διψούσαν για αποκατάσταση των εις βάρος τους αδικιών. Για εδραίωση ενός περιβάλλοντος ίσων ευκαιριών, για να ζήσουν, να δημιουργήσουν και να διακριθούν.
Ο Ρόμπερτ Κένεντι έβλεπε ακόμη πιο προχωρημένα και τη διεθνή θέση των Ηνωμένων Πολιτειών, σε μια εποχή κατά την οποία ο Ψυχρός Πόλεμος βρισκόταν στην κορύφωσή του. Κοιτάζοντας στη σκοτεινή πλευρά του Τείχους, δεν έβλεπε εχθρούς αλλά αντιπάλους, με τους οποίους θα μπορούσαν να βρεθούν κοινοί τόποι. Ώστε η αλλαγή να έρθει ως φυσική ροή της ιστορίας του ανθρώπου, και όχι ως βίαιη απαίτηση των κοινωνιών. Ή… όσων έχουν διαχρονικά τη δυνατότητα να χειραγωγούν τις μάζες.
Εκείνο το βράδυ στο “Ambassador Hotel “ του Λος Άντζελες, το πεπρωμένο είχε ραντεβού με την τραγωδία. Στερώντας από την Ιστορία ένα δημιουργικό και ατίθασο πνεύμα. Ακυρώνοντας την αλλαγή. Επιβραδύνοντας την πρόοδο.
