Αν υποθέσουμε ότι οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις θα επιτρέψουν να τηρηθούν το χρονοδιάγραμμα και οι ημερομηνίες του… μέλλοντός μας, ο επόμενος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν θα έχει στη διάθεσή του περισσότερο από έναν μήνα, για να ανασυντάξει το Κίνημα, και να διεκδικήσει ένα ευπρεπές εκλογικό πλασάρισμα. Σε πείσμα δηλαδή των δημοσκοπήσεων που εμφανίζουν το άλλοτε κραταιό κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, να συρρικνώνει δραματική την κοινωνική απήχησή του.
Οι κάλπες θα στηθούν πιθανότατα στις 29 Απριλίου, ενώ το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε χθες τη διεξαγωγή των εκλογών για την αλλαγή ηγεσίας στις 18 Μαρτίου, ή το νωρίτερο στις 11. Μια εκλογή από τη βάση, κατά τα πρότυπα του 2004 και του 2007, και όχι από ένα Συνέδριο ή μια διευρυμένη σύνθεση του Εθνικού Συμβουλίου, όπως επεδίωκε η «άλλη πλευρά».
Η επιμονή του Γιώργου Παπανδρέου να μην υποχωρήσει, ούτε στο θέμα της ημερομηνίας, αλλά ούτε και στη… φυσιογνωμία της εκλογής του διαδόχου του, επιβεβαιώνει την πρόθεση του απερχόμενου Προέδρου του Κινήματος να ελέγξει τις εξελίξεις και μετά από τη λήξη της θητείας του.
Έρχεται δε, μερικές μόλις ώρες μετά τη δημόσια «απαίτηση» του Ανδρέα Λοβέρδου, άτυπου «Νο2» στο μελλοντικό ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου, για εκλογή ηγεσίας… τις επόμενες ώρες. Μια απαίτηση που απορρίφτηκε, χωρίς μάλιστα καν να δοθεί μάχη στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου.
Πέρα από την ημερομηνία των εσωκομματικών εκλογών ωστόσο, αξίζει να σταθεί κανείς στην επιμονή του Γιώργου Παπανδρέου να εκλεγεί ο διάδοχός του από τη βάση. Επικαλούμενος τις ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες που ο ίδιος καθιέρωσε στο Κίνημα, αφού βέβαια πήρε το δαχτυλίδι της διαδοχής με «απευθείας ανάθεσης» από τον Κώστα Σημίτη.
Ακόμη και στην περίπτωση που ο υποψήφιος είναι ένας, δηλαδή ο Ευάγγελος Βενιζέλος, είναι προφανές ότι ο επόμενος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα δυσκολευτεί να βρει… βάση για να τον ψηφίσει. Το κλίμα στην κοινωνία για το ΠΑΣΟΚ είναι εξαιρετικά βαρύ, και από πουθενά δεν προκύπτει ότι οι απλοί οπαδοί και ψηφοφόροι του Κινήματος θα κάνουν… πέτρα την καρδιά τους, θα ξεχάσουν την πικρία που βιώνουν τα τελευταία δυο χρόνια, και θα προσέλθουν στις κάλπες μαζικά, για να εκλέξουν τον διάδοχο του Γιώργου Παπανδρέου στην ηγεσία.
Επομένως, ο επόμενος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ξεκινά με «ψαλιδισμένα» φτερά. Η δε εκκρεμότητα της πολιτικής συζήτησης για το τι έφταιξε, πως έφτασε το ΠΑΣΟΚ ως εδώ, και ποια πρέπει να είναι η ιδεολογική και πολιτική φυσιογνωμία του, για να επιστρέψει στο μέλλον σε τροχιά διεκδίκησης της εξουσίας, παραπέμπεται για μετά τις εκλογές.
Τότε όμως, το ΠΑΣΟΚ θα βρίσκεται στην αντιπολίτευση, άδηλο παραμένει το αν θα είναι στη… μείζονα, και τα προδιαγραφόμενα εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά του, θα επιτείνουν την εσωτερική γκρίνια.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, το «επόμενο ΠΑΣΟΚ» θα κληθεί να γεννηθεί μέσα από συγκρούσεις και υπαρξιακές αγωνίες. Εκεί, θα αναζητεί σταθερές. Και ο Γιώργος Παπανδρέου προσδοκά ότι θα είναι μια τέτοια σταθερά, από τη θέση του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Τα… καλύτερα έρχονται, για την Κεντροαριστερά. Και για τις παραπολιτικές στήλες των ΜΜΕ.
