ΤουΔημήτρη Στρατούλη
Στον εκτελεστικό νόμο του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού προγράμματος (άρθρο 37 του νόμου 3686/2011) και στο 4ο επικαιροποιημένο μνημόνιο, εκτός από τις άλλες σαρωτικές για τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα ρυθμίσεις
(μεγαλύτερη ελαστικοποίηση του ωραρίου, επέκταση της διάρκειας των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, μικρότερη κατά 20% αμοιβή των νέων μέχρι 25 ετών, ψαλίδι στις προσλήψεις και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων) εισάγεται για πρώτη φορά στη χώρα μας, μετά από συμφωνία της τρόικας, της κυβέρνησης και της ηγεσίας της Ν.Δ., ο αντεργατικός θεσμός της εργασιακής εφεδρείας. Η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή είχε ξαναπροσπαθήσει να την εφαρμόσει σε βάρος 3.000 εργαζομένων του ΟΣΕ την περίοδο 2007-2009, αλλά δεν μπόρεσε ή δεν πρόλαβε.
Οι εργαζόμενοι που θα θεωρούνται «πλεονάζοντες» σε δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς που καταργούνται ή συγχωνεύονται θα εντάσσονται σε πίνακες κατάταξης που θα καταρτίζονται από το ΑΣΕΠ χωριστά για κάθε νομικό πρόσωπο, με βάση γνωστικά, ηλικιακά, οικογενειακά και άλλα ουσιαστικά τυπικά κριτήρια. Οι εργαζόμενοι που θα περιλαμβάνονται σ’ αυτούς τους πίνακες κατάταξης θα παίρνουν για 12 μήνες το 60% του βασικού μισθού τους και κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου θα έχουν ως επιλογές:
- Να μεταφέρονται σε άλλους φορείς του δημοσίου τομέα καταλαμβάνοντας είτε το 10% των ετήσιων προσλήψεων τους για συμβάσεις πλήρους και σταθερής εργασίας είτε το 30% των θέσεων που προκηρύσσονται από αυτούς τους φορείς για συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου είτε θέσεις μερικής απασχόλησης.
- Να αποχωρήσουν με βάση ειδικό πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου.
- Να απολυθούν εάν μετά την παρέλευση του 12μηνου δεν έχει γίνει τίποτε από τα παραπάνω.
Επομένως η υποχρεωτική εργασιακή εφεδρεία που προωθεί η κυβέρνηση για χιλιάδες υπαλλήλους των δημοσίων οργανισμών και επιχειρήσεων που καταργούνται ή συγχωνεύονται, στέλνοντας τους σπίτι τους για 12 μήνες με το 60% του βασικού μισθού τους, αποτελεί έμμεση απόλυση τους και τους προετοιμάζει μετά απ’ αυτή για την άμεση απόλυση τους και την ανεργία.
Ένα τέτοιο μέτρο εντάσσεται στα σχέδια της κυβέρνησης για ευκολότερο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Οδηγεί σε κατάργηση θέσεων εργασίας και σε απώλεια εσόδων τα ασφαλιστικά ταμεία. Δημιουργεί ένα νέο εργασιακό μοντέλο ακόμα πιο ελαστικών εργασιακών σχέσεων και μετατρέπει τους εργαζόμενους σε πάντα διαθέσιμο εφεδρικό στρατό. Η αρχή θα γίνει με τους εργαζόμενους των δημοσίων οργανισμών (ΙΓΜΕ, ΟΣΚ κ.λπ.), που καταργούνται ή συγχωνεύονται μέχρι τις 5 Αυγούστου.
Οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα, το κίνημα των πλατειών πρέπει να αντισταθούν στην εφαρμογή της εργασιακής εφεδρείας και να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους εργαζόμενους τους οποίους αυτή αφορά.
Οι εργαζόμενοι που προορίζονται για την εργασιακή εφεδρεία δεν είναι φαντάροι και αξιωματικοί για να βρίσκονται σε εφεδρεία ούτε «άλογα που τα σκοτώνουν όταν γεράσουν». Η κυβέρνηση, η τρόικα και η ηγεσία της Ν.Δ. πρέπει επιτέλους να καταλάβουν ότι οι εργαζόμενοι της χώρας μας έχουν κατακτήσει μετά από πολύχρονους σκληρούς ταξικούς αγώνες κατοχυρωμένα νομικά και συνταγματικά εργασιακά, μισθολογικά, κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, που δεν μπορούν και δεν πρέπει να ρίχνονται στο καλάθι των αχρήστων της ιστορίας.
Η ψήφος εμπιστοσύνης που έλαβε τον προηγούμενο μήνα στη Βουλή η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου – Βενιζέλου καθώς και η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού προγράμματος και του εφαρμοστικού του νόμου τής έδωσαν μόνο μία ανάσα περιορισμένου χρόνου. Οι κοινωνικά ανάλγητες πολιτικές της είναι σε πλήρη δυσαρμονία με την πλειοψηφία της κοινωνίας, που με κάθε τρόπο εκφράζει την αντίθεση της στα μνημόνια, στην κυβέρνηση, την τρόικα και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Έτσι κι αλλιώς, οι ημέρες αυτής της κυβέρνησης είναι πλέον μετρημένες
