Η ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου ενώπιον των μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, ήταν η ομιλία ενός πολιτικού ηγέτη ο οποίος αποχωρεί. Και το ανακοινώνει, με κάθε επισημότητα, ενώπιον στελεχών των οποίων ηγήθηκε επί σειρά ετών. Τα έβγαλε από τη μιζέρια ενός κόμματος… στην εντατική, όπως ήταν το ΠΑΣΟΚ το 2004, μετά την οκταετή θητεία του Κώστα Σημίτη στην ηγεσία του.
Τα οδήγησε στην εξουσία, εκεί που κανείς δεν το περίμενε, μετά από πέντε χρόνια. Και αποχωρεί, με το ΠΑΣΟΚ ενδεχομένως σε χειρότερη κατάσταση από ό, τι το παρέλαβε, μόνο που η ευθύνη δεν βαρύνει μονάχα τον ίδιο. Αλλά και τους λεγόμενους κορυφαίους, εκείνους που θέλουν να τον διαδεχτούν.
Ο Γιώργος Παπανδρέου αποχωρεί από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Δεν αποχωρεί ωστόσο από την πολιτική. Παραμένει, προφανώς στην προεδρία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Δηλαδή, σε μια θέση που είναι ανώτερη και περισσότερο προβεβλημένη από εκείνη του Προέδρου του Κινήματος το οποίο ίδρυσε ο πατέρας του.
Ο πρώην πρωθυπουργός μίλησε σήμερα με όρους και περιεχόμενο ρητορικής που στόχευσε στην καρδιά του ΠΑΣΟΚ. Στον ψυχισμό των βουλευτών, των στελεχών και κυρίως των οπαδών του Κινήματος. Εκείνους που ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου πλήγωσε, με την επιλογή του Μνημονίου, και την επιμονή του στη συγκεκριμένη αδιέξοδη πολιτική.
Μίλησε κατά των συμφερόντων και των τραπεζών, ενώ ύψωσε υπερβολικά τους τόνους απέναντι στη Νέα Δημοκρατία και την Αριστερά. Όσο για τη φράση που αποτυπώνει πλήρως την πολιτική ψυχολογία του, και απευθυνόταν τόσο στους αντιπάλους, όσο και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, ήταν φυσικά η ατάκα «εγώ δεν υπήρξα ποτέ μαριονέτα, ούτε θα γίνω». Μια ατάκα που ανοίγει πολλές συζητήσεις για το μέλλον. Όπως έλεγε χαρακτηριστικά στο τέλος της ομιλίας του Γιώργου Παπανδρέου, βουλευτής ο οποίος έχει καταγραφεί στην πολιτική μυθολογία του ΠΑΣΟΚ ως ακραιφνής «προεδρικός», ο Γιώργος… έγινε απόψε Παπανδρέου.
