Η μετεξέλιξη της κοινωνίας σε συνισταμένη διαρκούς αμφισβήτησης, που με συνέπεια διεκδικεί το δικαίωμά της στο να εγκαταλείψει το πολιτικό προσωπικό την ξεπερασμένη νοοτροπία της άχρωμης και χωρίς γωνίες ρητορικής, μπορεί δυνητικά να αποτελέσει ένα από τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του αύριο που θα προκύψει μετά την κρίση.
Ο Φρανσουά Ολάντ, υποψήφιος για την Προεδρία της Γαλλίας με πολιτική πλατφόρμα την ανάκτηση του ψυχικού δεσμού με μια κοινωνία προ πολλού απογοητευμένη κα νυν εξοργισμένη, έγινε αντικείμενο… αλευρώματος από μια blogger, ενώ μιλούσε σε εκδήλωση για τους άστεγους. Η ψύχραιμη αντιμετώπιση του happening, δεν υποτιμά την ουσία της σημειολογίας του περιστατικού. Οι αντοχές της κοινωνίας, και φυσικά όχι μόνο της γαλλικής, έχουν προ πολλού εξαντληθεί. Ίσως αυτός να είναι και ο πρόλογος ενός μέλλοντος με περισσότερο ειλικρινείς και κατηρτισμένους πολιτικούς.
