Το 1997, ο εκδοτικός οργανισμός Λιβάνη κυκλοφόρησε υπό την επιμέλειά του ένα βιβλίο, το οποίο επρόκειτο να προκαλέσει θύελλα πολιτικών συζητήσεων και αντιδράσεων. Στο ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο. Τίτλος του βιβλίου ήταν «10 χρόνια και 54 ημέρες», και συγγραφέας του η Δήμητρα Λιάνη Παπανδρέου. Περίπου έναν χρόνο μετά την απώλεια του Ανδρέα Παπανδρέου, τον Ιούνιο του 1996, η τελευταία σύζυγος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ,
προχωρούσε στο έντυπο αποτύπωμα περιστατικών, αφηγήσεων ακόμη και σκέψεων του πρώην πρωθυπουργού, σε μια εποχή κατά την οποία ο Κώστας Σημίτης και το «εκσυγχρονιστικό ρεύμα», έχοντας επικρατήσει στις εθνικές εκλογές του 1996, επιχειρούσαν να εγκαθιδρύσουν το δικό τους «imperium». Στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και τη χώρα.
Το βιβλίο είναι έμπλεο «ειδήσεων». Όπως για παράδειγμα το περιστατικό στο οποίο αναφέρεται η Δήμητρα Λιάνη-Παπανδρέου, και έχει ως πρωταγωνιστές τον Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Με περιεχόμενο και ουσία τις εκ των υστέρων «εξηγήσεις» για τη στάση που κράτησε ο Ανδρέας Παπανδρέου απέναντι στον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1985, όταν δεν τον πρότεινε εκ νέου για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως είχε δεσμευτεί, αλλά επέλεξε να στηρίξει την υποψηφιότητα του Χρήστου Σαρτζετάκη.
Το περιστατικό αφορά μια από τις πρώτες συναντήσεις των δυο πολιτικών αρχηγών μετά τις εκλογές του 1993, που σηματοδότησαν την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και του Ανδρέα Παπανδρέου στην πρωθυπουργία, με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να διανύει τη δεύτερη και τελευταία θητεία του στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Όπως καταγράφει στο βιβλίο της η Δήμητρα Λιάνη-Παπανδρέου, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου επέστρεψε από εκείνη τη «δύσκολη» συνάντηση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, στην οποία είχε τεθεί επί τάπητος το ακανθώδες θέμα του τι συνέβη το 1985 στο παρασκήνιο, ο τότε πρωθυπουργός ήταν… άλλος άνθρωπος.
«Διαλύθηκαν τα σύννεφα, σχολίασε. Και μου μίλησε πολλές φορές για τη συζήτησή τους εκείνη, που τη θεωρούσε πολύ σημαντική. Και ήταν πράγματι η συνεργασία τους χωρίς κανένα πρόβλημα, την τελευταία περίοδο. Στην τελευταία τους συνάντηση, το Μάρτιο του 1995, συγκινημένοι και οι δυο, μίλησαν με θερμά λόγια ο ένας για τον άλλο. Ίσως διαισθάνονταν ότι δεν θα ξαναβρίσκονταν για να μιλήσουν, και θέλησαν να κλείσουν τον κύκλο της ταραχώδους σχέσης τους, μέσα σε ήρεμα νερά. Ο Ανδρέας που επέστρεψε ιδιαίτερα συγκινημένος από τη συνάντηση, είχε την πεποίθηση ότι αν και ήταν πολιτικοί αντίπαλοι, σεβόταν και αναγνώριζε ο ένας τον άλλο», αναφέρει στο βιβλίο της η Δήμητρα Λιάνη-Παπανδρέου.
Σύμφωνα με την αφήγηση της τελευταίας συζύγου του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, σε εκείνη τη συνάντησή του με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε επιχειρήσει να εξηγήσει ότι η στάση που κράτησε στην προεδρική εκλογή του 1985, «υπαγορεύτηκε από τις πολιτικές συνθήκες, επιβλήθηκε από την πολιτική συγκυρία και ήταν μια δύσκολη απόφαση που κόστισε και σε εκείνον προσωπικά».
