ΡΩΜΥΛΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ
Η εκτόξευση του Χοσέ Θαπατέρο στο Έβερεστ της πολιτικής ζωής της Ισπανίας, υπήρξε εκρηκτική. Δυστυχώς, με την κυριολεκτική έννοια του όρου, καθώς αξιοποίησε την οργή της ισπανικής
κοινωνίας κατά του τότε πρωθυπουργού Χοσέ Μαρία Αθνάρ, στις εκλογές του 2004, για τα αθώα θύματα από τις επιθέσεις στο μετρό της Μαδρίτης, την 11η Μαρτίου εκείνου του έτους.
Ως ηγέτης των Σοσιαλιστών, ο Θαπατέρο κατάφερε να απαλλαγεί από το «φάντασμα» της πολιτικής και ιδεολογικής παρακαταθήκης του Φελίπε Γκονζάλεθ, και να αφήσει το προσωπικό στίγμα του στη σύγχρονη Ισπανία. Φυσικά, βοηθήθηκε και από το γεγονός ότι απέναντί του βρήκε έναν μάλλον άχρωμο πολιτικό αντίπαλο, στο πρόσωπο του Μαριάνο Ραχόι, ο οποίος είχε διαδεχθεί τον Χοσέ Μαρία Αθνάρ, στην ηγεσία του Λαϊκού Κόμματος.
Μετά τη νίκη του σε μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση, η οικονομική κρίση που ενέσκηψε τα δυο τελευταία χρόνια στον Μεσογειακό Νότο, είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη αλλαγή των πολιτικών ισορροπιών και στην Ισπανία. Ξαφνικά, οι πολίτες της Ισπανίας… παραμέρισαν τις αμφιβολίες τους για την προφανή ηγετική υστέρηση του Μαριάνο Ραχόι, και στις εκλογές που ακολουθούν, ετοιμάζονται να δώσουν μεγάλη πλειοψηφία στο Λαϊκό Κόμμα.
Στις εκλογές αυτές, ο Χοσέ Θαπατέρο δεν θα είναι καν υποψήφιος από την πλευρά των Σοσιαλιστών, καθώς παρέδωσε εγκαίρως τα ηνία στο δημοφιλέστερο στέλεχος του κόμματός του, τον Αλφρέντο Περεθ Ρουμπαλκάμπα. Χωρίς να καταφέρει να αλλάξει τις πολιτικές ισορροπίες, εξασφαλίζοντας ωστόσο στο Σοσιαλιστικό Κόμμα την προοπτική μιας καλύτερης συνέχειας, μετά την ήττα.
Σε πολλά σημεία, ο Χοσέ Θαπατέρο… δεν μοιάζει με τον Γιώργο Παπανδρέου. Και το απέδειξε και χθες, όταν δεν δίστασε σε ομιλία του να παραδεχθεί ότι ευθύνεται ο ίδιος για το γεγονός ότι η ανεργία στην ισπανική κοινωνία… χτυπάει κόκκινο.
Ζήτησε εμπράκτως και δημοσίως, χωρίς περιστροφές, τη δική του συγνώμη. Είναι κάτι, και αυτό.
