ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
Όταν ο ηγέτης μετατρέπεται σε σεναριογράφο προκειμένου να δραματοποιήσει τα γεγονότα, είναι αναπόφευκτο να ταυτίζεται και ο ίδιος με τους ήρωες των φανταστικών ιστοριών που κατασκευάζει.
Στον αντίποδα αυτού του «μοντέλου» ηγέτη, βρίσκεται αυτός που αντιμετωπίζει την πραγματικότητα αποφεύγοντας να μεταθέσει τις δικές του ευθύνες σε πρωταγωνιστές της φαντασίας του.
Ο πρωθυπουργός, μετά μάλιστα και τα όσα υποστήριξε στο υπουργικό συμβούλιο, είναι προφανές ότι έχει επιλέξει έναν φανταστικό κόσμο, στον οποίο ζει με τους συνεργάτες του και τους υπουργούς, πιστεύοντας ότι όσα περιγράφει συμβαίνουν και στην πραγματικότητα. Είναι, όπως θα λέγαμε, «αλλού» προσπαθώντας την αποτυχία του να τη φορτώσει στους εκδότες, στους δημοσιογράφους, στους επιχειρηματίες και στις τράπεζες.
Όλοι οι άλλοι ευθύνονται, πλην του ιδίου και των συνεργατών του. Όλοι συνωμοτούν εναντίον του- έχουν «λυσσάξει» είπε- ακόμα κι αυτοί που μόλις πριν από μερικές ημέρες συνάντησε για να ανταλλάξει απόψεις. Όλοι τον καταδιώκουν, οι ίδιοι δηλαδή που πριν από μερικούς μήνες τον αποθέωναν για το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο και τα μέτρα που ήταν… αναγκαία για τη σωτηρία.
Αυτό που του διέφυγε, στο το υπό έκδοση νέο μυθιστόρημα, είναι μια μικρή λεπτομέρεια. Τα λουκέτα στις επιχειρήσεις, οι άνεργοι, η φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης, οι περικοπές στις συντάξεις των «περήφανων γηρατειών» και η εξαθλίωση των μισθωτών. Νομίζει ότι, όλοι αυτοί μ’ ένα δημοψήφισμα- Άρλεκιν θα περάσουν την ώρα τους;
