Είμαστε απλοί άνθρωποι. Είμαστε σαν κι εσάς: άνθρωποι που κάθε πρωί πηγαίνουν να σπουδάσουν, να εργαστούν ή να βρουν δουλειά, άνθρωποι που έχουν οικογένεια και φίλους. Είμαστε άνθρωποι που εργάζονται σκληρά κάθε ημέρα για να ζήσουν και να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον στους γύρω μας.
Κάποιοι από εμάς είναι προοδευτικοί, κάποιοι άλλοι συντηρητικοί. Μερικοί έχουν «πιστεύω», μερικοί δεν έχουν. Μερικοί έχουν συγκεκριμένη ιδεολογία, και άλλοι είναι απολίτικοι. Ολοι μας όμως είμαστε ανήσυχοι και θυμωμένοι από τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις που βλέπουμε γύρω μας. Από τη διαφθορά των πολιτικών, των επιχειρηματιών, των τραπεζιτών... Από το ότι οι απλοί άνθρωποι αισθάνονται αβοήθητοι.
Αυτή η κατάσταση μας πληγώνει όλους καθημερινά. Ομως αν ενωθούμε μπορούμε να την αλλάξουμε. Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε το χτίσιμο μιας καλύτερης κοινωνίας.
Πιστεύουμε ότι:
-Προτεραιότητα για κάθε προηγμένη κοινωνία πρέπει να είναι η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η ελευθερία της συμμετοχής στον πολιτισμό, την οικολογική βιωσιμότητα και την ανάπτυξη, την ευημερία και την ευτυχία των ανθρώπων.
-Υπάρχουν βασικά δικαιώματα που πρέπει να προστατεύονται στην κοινωνία μας: το δικαίωμα στη στέγαση, την απασχόληση, τον πολιτισμό, την υγεία, την εκπαίδευση, την πολιτική συμμετοχή, την ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, τα δικαιώματα του καταναλωτή, το δικαίωμα για μια υγειή και ευτυχισμένη ζωή.
-Με τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα η κυβέρνηση και το οικονομικό μας σύστημα αδυνατούν να αντιμετωπίσουν αυτές τις προτεραιότητες και αυτό αποτελεί πλέον εμπόδιο για την πρόοδο των ανθρώπων.
-Δημοκρατία σημαίνει κυβέρνηση του λαού (δήμος = λαός, κράτος = κυβέρνηση), και αυτό θα πρέπει να συμβαίνει. Αντίθετα, ξέρουμε όλοι ότι το πολιτικό μας σύστημα δεν θέλει καν μας ακούσει. Το καθήκον τους θα έπρεπε να είναι να μεταφέρουν τη φωνή μας στα εθνικά και διεθνή θεσμικά όργανα, να διευκολύνουν την συμμετοχή των πολιτών μέσα από κανάλια άμεσης επικοινωνίας, να λειτουργούν προς όφελος της ευρύτερης κοινωνίας και όχι υπέρ των πλουσίων που ευημερούν εις βάρος μας, όχι ακολουθώντας πιστά μονάχα τις προσταγές των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων τα οποία έχουν επιβάλει τη δικτατορία και την κομματοκρατία.
-Η συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια των λίγων παράγει ανισότητα, προκαλεί εντάσεις, φέρνει αδικία, η οποία οδηγεί στη βία. Κι εμείς την απορρίπτουμε.Το απαρχαιωμένο οικονομικό μοντέλο παγιδεύει την ατμομηχανή της κοινωνίας μέσα σε ένα φαύλο κύκλο όπου οι λίγοι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι πολλοί βουλιάζουν στη φτώχεια τη μιζέρια. Και έτσι καταρρέουμε. Μοναδικός σκοπός του συστήματος είναι η συσσώρευση κεφαλαίων σε βάρος της αποτελεσματικότητας και της ευημερίας της κοινωνίας.
-Η σπατάλη πόρων οδηγεί στην καταστροφή του πλανήτη, δημιουργώντας ανεργία και οι καταναλωτές πολίτες αποτελούν μέρος του κέντρου βάρους σε ένα μηχάνημα σχεδιασμένο να εμπλουτίσει μια μειοψηφία που δεν ξέρει τις ανάγκες μας.
-Είμαστε ανώνυμοι αλλά χωρίς εμάς τίποτα δεν θα μπορούσε να υπάρξει, καθώς εμείς κινούμε τον κόσμο. Αν σαν κοινωνία μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε αφηρημένες οικονομικές αποδόσεις που ποτέ δεν ωφελούν τους πολλούς, μπορούμε να εξαλείψουμε τις καταχρήσεις και τις ελλείψεις από τις οποίες σήμερα όλοι υποφέρουμε. Χρειάζεται μια ηθική επανάσταση... Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα σε μια αγορά…
Για όλα τα παραπάνω, είμαι εξοργισμένος.
Νομίζω ότι μπορώ να το αλλάξουμε.
Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.
Ξέρω ότι μαζί μπορούμε.
Παρέα με εμάς. Είναι δικαίωμά σας.
"Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις"
(Αντισθένης)
Εξαρτάται η ακρίβεια της Σκέψης από την ακρίβεια της Λέξης; Ο Αντισθένης ήδη απάντησε σ’ αυτό. Η αρχή της κριτικής και δημιουργικής σκέψης, η αρχή της Σοφίας, βρίσκεται στην κατανόηση του βαθύτερου νοήματος των Λέξεων. Λανθασμένη εννοιολογική αντίληψη σημαίνει λανθασμένη κριτική σκέψη.
Τι σημαίνει “Πολιτικοποιούμαι” και τι “Κομματίζομαι”; Τι σημαίνει “Αποκομματίζομαι” και τι “Απολιτικοποιούμαι”; Έχει κατανοήσει η ελληνική κοινωνία τις έννοιες ή υπάρχει σύγχυση; Μήπως μπερδέψαμε την Πολιτική με το Κόμμα αλλά και τον Ακομματισμό με την Απολιτικότητα; Υποψιάζομαι πως η απάντηση είναι καταφατική. Πώς άραγε συνέβει αυτό;
Κοιτώντας το λεξικό βρίκω:
Πολιτικοποιούμαισημαίνει διαμόρφωνω πολιτική συνείδηση, αποκτώ πολιτικά ενδιαφερόντα, δραστηριοποιούμαι πολιτικά. Συμμετέχω ενεργά στη δημόσια ζωή, στα κοινωνικοπολιτικά πράγματα και αναπτύσσω αντίστοιχη δράση. Είμαι πολιτικοποιημένος, πολιτισμένος, φιλοπολιτικός, πολιτικός.
Κομματίζομαισημαίνει είμαι ή γίνομαι ενεργό μέλος ενός κόμματος, είμαι ή γίνομαι οπαδός ενός κόμματος. Δογματίζω και υπηρετώ με αφοσίωση τα κομματικά εκτροφεία. Παραβλέπω το κοινό συμφέρον και χρησιμοποιώ οποιοδήποτε μέσο για να προωθήσω τα κομματικά συμφέροντα και τους ιδιοτελείς μου σκοπούς. Είμαι κομματικοποιημένος, βαμμένος, καπελωμένος, φατριασμένος, μαζοποιημένος, φιλοκομματικός, μεροληπτικός, κομματόσκυλο.
Αποκομματίζωσημαίνει αφαιρώ κάθε κομματικό χαρακτήρα από τη λειτουργία ένός οργανωμένου συνόλου.
Αποκομματίζομαισημαίνει παύω να δρω ως κομματικό όργανο, παύω να δρω σύμφωνα με κομματικές εντολές, ή τις κομματικές πεποιθήσεις μου. Δρω ως ελεύθερο πολιτικά σκεπτόμενο άτομο, κρίνω αντικειμενικά και αμερόληπτα, χωρίς να υποστηρίζω ούτε να εξαρτώμαι από κανένα απολύτως κόμμα. Είμαι αμερόληπτος, αντικειμενικός, ουδέτερος, ακομμάτιστος, αφατρίαστος.
Απολιτικοποιούμαισημαίνει παύω να ενδιαφέρομαι, για την πολιτική ζωή, παύω να σχετίζομαι με τα κοινά και αδιαφορώ γι’ αυτά.
Η Πολιτικοποίηση, είναι μια ανθρώπινη ανάγκη ζωτικής σημασίας, που πρέπει κάθε σύστημα παιδείας να καλλιεργεί σε κάθε πολίτη, ώστε αυτός, σαν ανεξάρτητη οντότητα, να συνδιαμορφώνει ισότιμα και να αναδιαμορφώνει αέναα με τους συμπολίτες του μια κοινωνία, ένα πολιτισμό υγειή, δημιουργικό, φιλάνθρωπο και φιλοπρόοδο.
Αντίθετα τόσο ο Κομματισμός, η σκοταδιστική αυτή εξάρτηση, όσο και αντίστοιχα η Αποπολιτικοποίηση, η κοινωνική αδιαφορία, είναι στάσεις εξ ίσου πολιτικά, πολιτισμικά, κοινωνικά και ανθρωπιστικά βλαπτικές.
Η ολέθρια εννοιολογική σύγχυση, που πιθανόν να είναι συνειδητά καλλιεργούμενη από κάποιους, οδήγησε αφ’ ενός μεν στον κομματικό κατακερματισμό της Ελληνικής Κοινωνίας, αφ’ ετέρου δε οδήγησε στην αποπολιτικοποίηση. Παρήγαγε κομματικομανείς, δογματικούς και μαζοποιημένους πολίτες, όπως επίσης και απολιτικούς, αδιάφορους ανθρώπους. Έτσι έγινε πολύ εύκολη η χειραγώγησή τους από ιδιοτελή κομματικά κέντρα αποφάσεων ή οποιουσδήποτε άλλους εξωγενείς παράγοντες, με αποτελέσματα που βιώνουμε όλοι σήμερα περιμένοντας πολύ χειρότερα.
Όμως η απόλυτα αποκομματισμένη Νέα Κοινωνία των Ελλήνων Πολιτών, πραγματοποιεί εδώ και 11 μέρες, στην πλατεία Συντάγματος και στις άλλες πλατείες της χώρας μια βαθιά κοινωνικοπολιτική πράξη. Δεν επιτρέπει ούτε θα επιτρέψει την εξάρτηση ή το καπέλωμα της από κανένα απολύτως κόμμα. Αντίθετα με ανοιχτό μυαλό επαναξιολογεί αδογμάτιστα παραδοσιακές κοινωνικοπολιτικές αξίες, ενώ ταυτόχρονα ακούει και αξιολογεί ακούραστα όλες τις νέες και δημιουργικές ιδέες.
Οι “Αγανακτισμένοι” παντού στην χώρα είναι σαφώς Πολιτικά Όντα, με ξεκάθαρο ενδιαφέρον για την Πολιτεία και το Άτομο. Είναι βαθιά Πολιτικοποιημένοι, Ακομμάτιστοι και Αδογμάτιστοι και σε καμμιά περίπτωση Απολιτικοί ή Κομματισμένοι και Δογματικοί. Κοινή αφετηρία όλων η αγανάκτιση ενάντια στην αποσαθρωμένη, και παρηκμασμένη πολιτική αντίληψη, που οδήγησε στην ανεξέλεγκτη διαφθορά, τη δικτατορική κομματοκρατία, στην αδιαφορία των πολιτών, στη διάλυση.
Για πρώτη φορά οι Έλληνες είμαστε ενωμένοι και συλλογικά δημιουργικοί, ας κάνουμε λοιπόν την υπέρβαση! Είναι σίγουρο, ό,τι κι αν συμβεί, η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ πια ίδια, τέθηκαν ήδη οι βάσεις. “ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΟΓΜΑΤΑ”, μόνο έτσι προχωρά η ζωή, διαφορετικά έρχεται η διάσπαση, το τέλμα και η καταστροφή.
Ας μην ξεχνάμε μέσα στη γλώσσα τελειώνουν, αλλά και αρχίζουν όλα,
κι ο Μαλαρμέ είπε:
"Τα όρια της Σκέψης μου είναι τα όρια της Γλώσσας μου"
κι ο Ελύτης συμπλήρωσε:
“Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική”.
