Ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε ο πρώτος Πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης, που εισήγαγε… θεσμικά δαιμόνια στο κοινοβουλευτικό σύστημα. Από τα «πολύχρωμα» ψηφοδέλτια, που χρησιμοποιήθηκαν στην εκλογή Σαρτζετάκη το 1985, μέχρι τους ανασχηματισμούς που βαφτίστηκαν «αναδομήσεις». Και τόσα ακόμη.
Δεν μπορεί ωστόσο κανείς να μην σταθεί στο καινοφανές περιστατικό, να… ανασχηματίζει ο Πρωθυπουργός τον εαυτό του. Ο Ανδρέας συνήθιζε να εμφανίζεται με… δυο ιδιότητες στη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου, θέλοντας να δείξει τον υψηλό συμβολισμό του να βρίσκεται ο ίδιος επικεφαλής ενός κρίσιμου υπουργείου. Υπήρξε άλλωστε ο πιο εμπνευσμένος «διαστρεβλωτής» της πραγματικότητας που ζούσαν οι Έλληνες, μιας και τους έπειθε να γεμίζουν τις πλατείες, όχι ως «Αγανακτισμένοι», αλλά ως φανατικοί, πιστοί θαυμαστές του.
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν μοιάζει σε πολλά πράγματα με τον πατέρα του. Τώρα που βρίσκεται πολιτικά στριμωγμένος όμως, φαίνεται ότι τα γονίδια αρχίζουν την επανάστασή τους. Και αφού προετοιμάζει ένα ιστορικά πρωτοφανές «υβρίδιο», συνθέτοντας Κυβέρνηση αριθμητικώς ισοβαρή, από πολιτικούς και τεχνοκράτες, φαίνεται να «ανασχηματίζει» και τον εαυτό του.
Κρατώντας την πολιτική ευθύνη του υπουργείου Οικονομικών, είτε με το να βρίσκεται ο ίδιος στη συγκεκριμένη θέση, είτε με τον αστερίσκο στο τέλος της ανακοίνωσης του νέου υπουργικού συμβουλίου, ότι «τον κύκλο των οικονομικών υπουργείων εποπτεύει προσωπικά ο Πρωθυπουργός».
Η επισήμανση φυσικά έρχεται εκ του περισσού. Ο εκάστοτε Πρωθυπουργός είναι συντονιστής και επόπτης του κυβερνητικού σχήματος. Το μήνυμα ωστόσο που θέλει να στείλει το Μέγαρο Μαξίμου, έχει ως αποδέκτες κυρίως τις αγορές και τους διεθνείς εταίρους. Η φιγούρα του Γιώργου Παπακωνσταντίνου έχει φθαρεί δραματικά. Η «τελευταία ζαριά» είναι να εγγυηθεί ο ίδιος ο Πρωθυπουργός την πιστή εφαρμογή του προγράμματος δημοσιονομικής κατοχής, συγνώμη… εξυγίανσης, που υπέγραψε με την τρόικα πέρσι, και ανανέωσε φέτος.
Μια στρατηγική στόχευση, εκ των προτέρων καταδικασμένη. Το Μαξίμου παραβλέπει την προϊούσα φθορά του Γιώργου Παπανδρέου στο εσωτερικό της χώρας. Δηλαδή μεταξύ εκείνων που ψηφίζουν.
